* اربعین در حادثه‌ی کربلا یک شروع بود؛ یک آغاز بود. بعد از آنکه قضیه‌ی کربلا انجام گرفت- آن فاجعه‌ی بزرگ اتفاق افتاد- حادثه‌ی اسارتها پیام را باید منتشر می‌کرد و خطبه‌ها و افشاگری‌ها و حقیقت‌گوئی‌های حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) و امام سجاد (علیه الصلاه و السلام) مثل یک رسانه‌ی پرقدرت باید فکر و حادثه و هدف و جهت‌گیری را در محدوده‌ی وسیعی منتشر می‌کرد؛ و کرد.
بیانات در دیدار جمعی از مردم آذربایجان‌ شرقی – ۱۳۸۷/۱۱/۲۸

* حماسه‌ی بزرگی که عرض کردیم، # حماسه‌ی زینب کبری (سلام الله علیها) است که مکمّل حماسه‌ی عاشورا است؛ بلکه به یک معنا حماسه‌ای که بی‌بی زینب کبری (سلام الله علیها) به‌وجود آورد، احیاکننده و نگه‌دارنده‌ی حماسه‌ی عاشورا شد. عظمت کار زینب کبری (علیهاالسّلام) را نمیشود در مقایسه‌ی با بقیّه‌ی حوادث بزرگ تاریخ سنجید؛ باید آن را در مقایسه‌ی با خود حادثه‌ی عاشورا سنجید؛ و انصافاً این دو عِدل یکدیگرند. این انسان باعظمت، این بانوی بزرگ اسلام بلکه بشریّت، توانست در مقابل کوه سنگین مصائب، قامت خود را استوار و برافراشته نگه‌دارد؛ حتّی لرزشی هم در صدای این بانوی بزرگ از این‌همه حادثه پدید نیامد؛ هم در مواجهه‌ی با دشمنان، هم در مواجهه‌ی با مصیبت و حوادث تلخ، مثل یک قلّه‌ی سرافراز استواری ایستاد؛ درس شد، الگو شد، پیشوا شد، پیشرو شد. در بازار کوفه، در حال اسارت، آن خطبه‌ی شگفت‌آور را ایراد کرد: «یا اَهلَ‌الکوفَهِ یا اَهلَ الخَتلِ و الغَدرِ اَ تَبکونَ، اَلا فَلا رَقأَتِ العَبرَهُ وَ لاهَدَأَتِ الزَّفرَهُ اِنَّما مَثَلُکُم کَمَثَلِ التِی نَقَضَت غَزلَها مِن بَعدِ قُوَّهٍ اَنکاثاً» تا آخر؛(۱) لفظ مثل پولادْ محکم، معنا مثل آبِ روان تا اعماق جانها می‌نشیند. در آن‌چنان وضعیّتی زینب کبری مثل خود امیرالمؤمنین حرف زد؛ تکان داد دلها را، جانها را و تاریخ را؛ این سخن ماند در تاریخ؛ این در مقابل مردم در محمل اسارت. بعد هم، هم در مقابل ابن‌زیاد در کوفه، هم چند هفته بعد در مقابل یزید در شام، با آن‌چنان قدرتی سخن گفت که، هم دشمن را تحقیر کرد، هم سختی‌هایی را که دشمن تحمیل کرده بود، تحقیر کرد. شما میخواهید خاندان پیغمبر را به خیال باطل خودتان مغلوب کنید، منکوب کنید، ذلیل کنید؟ لِلّهِ العِزَّهُ وَ لِرَسولِهِ وَ لِلمُؤِمنین.(۲) مجسّمه‌ی عزّت است زینب کبری، همچنان‌که حسین بن علی (علیه‌السّلام) در کربلا، در روز عاشورا مجسّمه‌ی عزّت بود. نگاه او به حوادث با نگاه دیگران فرق دارد؛ [با] آن‌همه مصیبت، وقتی دشمن میخواهد او را شماتت کند، میگوید: ما رَاَیتُ اِلّا جَمیلاً؛(۳) آنچه دیدم زیبا بود؛ شهادت بود، داغ بود، امّا در راه خدا بود، برای حفظ اسلام بود، ایجاد یک جریانی بود در طول تاریخ تا امّت اسلام بفهمند که چه‌کار باید بکنند، چگونه باید حرکت کنند، چگونه باید بایستند. این کارِ بزرگِ حماسه‌ی زینبی است؛ این عزّتِ ولیّ خدا است. زینب کبری از اولیاءالله است؛ عزّت او عزّت اسلام است؛ اسلام را عزیز کرد، قرآن را عزیز کرد. ما البتّه آن بلندپروازی را نداریم، آن همّت را نداریم که بخواهیم بگوییم رفتار این بانوی بزرگ الگوی ما است؛ ما کوچک‌تر از این حرفها هستیم؛ امّا باید به‌هرحال حرکت ما در جهت حرکت زینبی باشد؛ باید همّت ما، عزّت اسلام و عزّت جامعه‌ی اسلامی و عزّت انسان باشد؛ همان‌که خدای متعال با احکام دینی و شرایعِ بر پیغمبران، مقرّر فرموده است.
آنچه در بخش اوّل عرایضم میخواهم کوتاه عرض بکنم برای شما عزیزان بسیجی و جوانان عزیز، این است که یکی از عوامل مولّد این روحیّه و این صبر در زینب کبری (سلام الله علیها) و در دیگر اولیاءاللّهی که این‌جور حرکت کردند، صدق است؛ صادقانه با پیمان خدای متعال برخورد کردن، دل را صادقانه به راه خدا سپردن؛ این خیلی مهم است. در قرآن کریم این صدق را، هم برای انبیاء عظام الهی لازم میشمرد: وَ اِذ اَخَذنا مِنَ النَّبِیّینَ میثاقَهُم وَ مِنکَ وَ مِن نوحٍ وَ اِبرهیمَ وَ موسی‌ وَ عیسی‌ ابنِ مَریَمَ وَ اَخَذنا مِنهُم میثقاً غَلیظاً، لِیَسئَلَ الصَّدِقینَ عَن صِدقِهِم؛(۴) ای پیامبر ما از تو پیمان گرفتیم و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پیمان گرفتیم – از همه‌ی پیغمبران پیمان گرفتیم – و این پیمان، پیمان بسیار محکم و غلیظی است – در لِیسئَل، “لام” به تعبیر ما طلبه‌ها “لام” عاقبت است – و نتیجه‌ی این پیمان این است که این پیغمبران بزرگ مورد سؤال قرار میگیرند از صدقی که در قبال این پیمان نشان دادند و به‌خرج دادند؛ یعنی پیغمبر ما و پیغمبران بزرگ الهی باید در پیشگاه پروردگار عَرضه کنند میزانِ صداقتی را که در مقام اِعمال این میثاق الهی به کار بردند؛ این مال پیغمبران؛ در مورد مردم معمولی و مؤمنین [هم میفرماید]: مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عهَدُوا اللهَ عَلَیهِ فَمِنهُم مَّن قَضی‌ نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبدیلاً، لِیَجزِیَ اللهُ الصَّدِقینَ بِصِدقِهِم و یُعَذِّبَ المُنافِقینَ اِن شاء.(۵) در مورد پیغمبران بزرگ، نقطه‌ی مقابل صادق را کافر قرار داد: و اَعَدَّ لِلکفِرینَ عذاباً اَلیما.(۶) در مورد این مؤمنین، نقطه‌ی مقابل صادقین را منافقین قرار داد، که در اینها نکته‌هایی هست. از من و شما هم سؤال میکنند درباره‌ی وعده و عهدی که با خدا کردیم؛ ما با خدا معاهده داریم…. .
۱) لهوف، ص ۱۴۶؛ الاحتجاج، ج ۲، ص ۳۰۳
۲) سوره‌ی منافقون، بخشی از آیه‌ی ۸
۳) لهوف، ص ۱۶۰
۴) سوره‌ی احزاب، آیه‌ی ۷ و بخشی از آیه‌ی ۸
۵) سوره‌ی احزاب، آیه‌ی ۲۳ و بخشی از آیه‌ی ۲۴
۶) سوره‌ی احزاب، بخشی از آیه‌ی ۸

http://masakin.ir

چند حدیث زیبا از حضرت زینب علیهاالسلام

وسیله ارتباط خلق و خالق

ابوبكر با این سند: محمد بن زكریا، جعفر بن محمدبن عماره‏كندى، پدرش، حسین بن صالح، حى دو مرد از بنى‏هاشم، از حضرت‏زینب علیهاالسلام دختر على علیه‌السلام روایت كرد كه زینب علیهاالسلام فرمود: «قالت فاطمه علیهاالسلام: … و نحن وسیلته فى‏خلقه و نحن خاصته و محل‏قدسه و نحن حجته فى غیبه و نحن ورثه انبیائه…» «ما وسیله‏ارتباط خدا بامخلوق‏هاى او هستیم. ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاكى‏ها، ما راهنماهاى روشن خداییم و وارث پیامبران اوهستیم‏». 1

بهشت جایگاه شیعیان

ابى‏حجاف (از محمدبن عمر بن حسن)، از زینب، به نقل از فاطمه علیهاالسلام و اشجع، بلیدبن سلیمان (از ابى‏حجاج، محمدبن عمرو هاشمى) اززینب دختر على علیه‌السلام نقل كرد كه فاطمه علیهاالسلام فرمود: «قالت فاطمه علیهاالسلام : ان رسول الله قال لعلى اما انك یابن‏ابى‏طالب و شیعتك فى‏الجنه‏» «و سیجى‏ء اقوام ینتحلون حبك ثم‏یمرقون من الاسلام كمایمرق السهم من الرمیه.» رسول خدا به‏على علیه‌السلام فرمود: «اى پسر ابوطالب! همانا تو و رهروان تو در بهشت‏اند و به زودى قومى مى‏آیند كه از دوستى تو سخن مى‏گویند. آنگاه از اسلام فرار مى‏كنند. مانند پرت شدن تیر از كمان.» 2

دوستى آل محمد صلى الله علیه و آله و سلم

روایتى مشهور به «فاطمیات‏» در باب دوست داشتن آل محمد كه بااین اسناد نقل شده است: «… عن فاطمه بنت السجاد على بن الحسین زین العابدین علیه‌السلام عن‏فاطمه بنت ابى عبد الله الحسین علیه‌السلام عن زینب بنت امیر المؤمنین علیه‌السلام عن فاطمه بنت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله قالت: الا من مات على حب آل محمد مات شهیدا» «آگاه باشید هر كسى كه ‏بر دوستى آل محمد بمیرد، شهید است.»3 / http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=96418

تنظیم برای تبیان: گروه دین و اندیشه - حسین عسکری

مشارق انوار الیقین، ص 51

مناقب الخارزمی، ص 257

اثبات الهداة، ج 2

زینب، شاگرد مکتب فاطمه زهرا سلام اللّه علیها

وقتی درست بنگریم، می بینیم شخصیت حضرت زینب سلام اللّه علیها، مثل حضرت زهرا سلام اللّه علیها است. در تاریخ آمده است: حضرت زهرا سلام اللّه علیها در مدینه، برای رهبر و امامش جان فشانی کرد و در دفاع از حق مولا، آن خطابه ها را داشت؛ حضرت زینب نیز در کوفه و شام این گونه سخن می گفت؛ گو این که حضرت علی علیه السلام لب به سخن گشوده است.

مصیبت های حضرت در حالی است که این ها مختار بودند، اما به مشیت الهی راضی بودند.

در خطبه ای که حضرت زینب سلام اللّه علیها در دروازه کوفه بیان کردند، کار به جایی رسید که حضرت سجاد علیه السلام برای عمه شان احساس خطر کردند. ببینید یک وقت کسی را به جایی دعوت می کنند، که همه چیز برای او آماده است، اما یک وقت زینب در جایی سخن می گوید که کوفیان لباس نو پوشیده، شهر را چراغانی کرده و آمده اند به هم تبریک بگویند، نه این که سخنرانی یک زن کتک خورده را بشنوند. بعد حضرت با توجه به چنین فضا و شرایطی سخنرانی می کند، که در همان جا چنان تحولی بر مردم کوفه عارض شد که حتی نزدیک بود بر ابن زیاد بشورند و حضرت سجاد علیه السلام در آن جا، در حالی که بر جان عمه اش می ترسید، فرمود: «عَمتی زینب انتِ بحمداللّه عالمة غیر مُعلمة و فَهِمَة غیر مُفَهمِة»؛

برخی این را دلیل بر عصمت زینب کبری گرفته اند؛ یعنی همان علم لدنی. برخی معتقدند که علم لدنی را خدا به معصومین عطا می کند. در جاهای دیگری هم سخنانی گفته شده، که دلیل بر همین معناست./http://www.hawzah.net/

بسم الله الرحمن الرحیم 

نظر تمام مراجع تقلید را در مورد قمه زدن در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام میخواستم .

به نام خدا سلام دیده شده برخی از مراجع قمه زدن را امری نیک بشمار می آورند این در حالی است که خودشان حتی محکم هم بر سینه نمی زنند … و خداوند در قرآن کریم فرموده چیزی که برای بدن انسان مضرهست حرام است حتی اگر حلال و واجب باشد همانند خوراک گوشتی و نمک و شکر در این زمان و روزه و وضوء در هنگام شدت بیماری یا زخم و… متاسفانه در سایت های اینترنتی با پخش کردن عکس هایی از قمه زن ها بنده شخصا با همین چشم هایم دیدم که با دیدن مراسم اعدام مسلمین و عکس هایی از قمه زدن کرور کرور از دین شریف اسلام خارج میشوند و اشخاصی که دین اسلام را نمیشناسند و زبانهای مختلفی از جمله فارسی و انگلیسی را فرا دارند حتی با دیدن عکس هایی از قمه زن ها به خدا و قرآن و اسلام و مسلمانان بدترین فحش های ناموسی را میدهند و میگویند مسلمانان دیوانه هستند و نعوذ باالله همانطور که عرض کردم متاسفانه به خدا و امام حسین علیه السلام هتاکی میکنند … و…

قمه زن ها بعذا بعد از قمه زدن از دنیا میروند , بدیهی است وقتی قسمت اعظمی از سر انسان شکافته میشود از عمر او کاسته میشود واقعا ما از جانب خداوند اجازه داریم که به بدن خود آسیب بزنیم ؟ آیا شخصی که بخاطر امام حسین از فاصله ی دوری شروع به دویدن میکند وسرش را به دیوار میکوبد بخاطر امام حسین و سر او منفجر میشود امام حسین (ع)از او راضی است ؟ آیا قمه زنی که طفل شیر خوار سه ماهه را در بغل میگیرد و با شمشیر به فرق سر نوزاد میزند نابودی اسلام و مسلمین و اهداف امام حسین علیه السلام را رقم نمیزند ؟ دیده شده در این عکس ها مردهای ریشو که سرتا پا در خون غلط میزنند و با تیغ های دست سازی که به آن زنجیر بلند وصل شده تیغ های گردی را به پشت کتف خود پرتاب میکنند و این موجب شکافته شدن حتی بریده شدن استخوان های کتف آنان میشود و در زمانی که در جمعیت جو زده میشوند و احساساتی بعذا همان موقع متوجه نمیشوند که به مرگ نزدیک شدند زیرا در بدن انسان حدود پنج لیتر خون هست که بعذا در قمه زنی تمام خون بدن متاسفانه تخلیه میشود , و میدانی از زغال تهیه میکنند و با پای برهنه روی آن می دوند واقعا این کارها اسلامی است ؟ مگر دین اکمل اسلام عقلایی و عقلانی نیست ؟ شما با سرچ آسانی که میتوانید قمه زنی راانگلیسی یا فارسی بطور مثال در گوگل یا یوتوب سرچ کنید google.com & youtube.com میتوانید به صحت کلام بنده دست پیدا کنید , امروزه در جنگ نرم که در محیط مجازی رقم خورده شما اگر کلمه اسلام یا islam را سرچ کنید قمه زنی و دوری از اسلام نمایان میشود شما اگر کلمه امام نقی را سرچ کنید هتاکان اولین نتیجه هستند متاسفانه. که با دیدن عکس های قمه زنی در دنیا و جهان یک اسلام گریزی بزرگ ایجاد شده , البته فیلم ها و عکس های اعدام هم که بنده با هر نوع اعدام صد در صد مخالف هستم و میگویم میشود با اهدای یک کلیه فرد اعدامی قبل از اعدام جان یک انسان را نجات داد که دراین مجال نمی گنجد , بنده از شما تقاضا دارم پاسخی جامع در این مورد بفرمایید , معمولا قمه زن ها انسانهای بی منطقی هستند که بعذا نماز هم نمیخوانند و هر آنچه در سدد جنایت طرف مخالف خود هم هستند … همانطور که در ایران دست قطع نمیشود و سنگساری وجود ندارد باید اعدام و قمه زدن هم نابود شود اگر نه به زودی اسمی از امام حسین و امام زمان ما و دین کامل ما باقی نخواهد بود … (لطفا اگر قمه زدن در اسلام جایز و مستحب و کاری خوب و نیک است بر خلاف نظر بنده بفرمایید بنده بدون ویرایش در فیسبوک : https://www.facebook.com/groups/Comunism/ https://www.facebook.com/groups/mokhalef/ و در بلاگ شخصی خود با ذکر منبع شما قرار خواهم داد , انتشار سوال و جواب بدون ذکر نام بنده جایز است متشکرم. )

با سلام و شادباش فرا رسيدن سال نو و تشکر از ارتباط¬تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
آیت الله خامنه ­ای درباره حرمت قمه زنی فتوا داده و فرموده اند:
قمه زنى علاوه بر اینکه از نظر عرفى، از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمى‏شود و سابقه‏اى در عصر ائمه «علیهم السلام» و زمان­هاى بعد از آن ندارد و تأییدى هم به شکل خاص یا عام از معصوم «علیه السلام» در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى‏شود. بنابراین در هیچ حالتى جایز نیست.(1)
با پژوهشی که انجام گرفته نظر مبارک آیت الله سیستانی را نیافتیم .می توانید با این شماره ( 7741415 ـ 0251 ) از دفتر معظم له سؤال کنید .
امام خمینى در اوایل انقلاب در پاسخ سؤالى در این زمینه فرمود: در وضع موجود قمه نزنند . (2)
حضرت آیت الله فاضل لنکرانى مى فرمایند: <با توجه به گرایشى که نسبت به اسلام و تشیّع بعد از پیروزى انقلاب اسلامى ایران در اکثر نقاط پیدا شده و ایران اسلامى به عنوان ام القراى جهان اسلام شناخته مى شود و اعمال و رفتار ملّت ایران به عنوان الگوى اسلام مطرح است, لازم است در رابطه با مسایل سوگوارى امام حسین (ع) به گونه اى عمل شود که موجب گرایش بیشتر به آن حضرت و هدف مقدس وى گردد.
در این اوضاع مسئله ی قمه زنى نه تنها چنین نقشى ندارد, بلکه به علت نداشتن هیچ گونه توجیه قابل فهم برای مخالفان ثمره اى جز نتیجه ی سوء نخواهد داشت. لذا لازم است علاقه مندان به امام حسین (ع) از این گونه اعمال خوددارى کنند.(3)
آیت الله مکارم در پاسخ این مسئله چنین فرموده اند:
<عزادارى خامس آل عبا از افضل قربات و مایه ی بیدارى ملسمین است, ولى از کارهایى که موجب وهن مذهب مى شود و بهانه به دست دشمنان و مخالفان مى دهد, باید اجتناب نمود(4)>.
به نظر آیت الله صافی: قمه زنی به خودی خود اشکال ندارد، لیکن اگر موجب وهن به مذهب حساب شود و یا ازجهات دیگری مفسده داشته باشد و یا موجب ضرر مهمی بربدن باشد جایز نیست.(5)
آیت‌الله‌تبریزی نیز(6) قمه‌زدن‌را جایز ندانسته‌اند.
علامه امینی می‌گوید: « قمه زنی واعمالی دیگر از این قبیل در مراسم عزاداری حسینی به حکم شرع وعقل حرام است و زخمی ساختن سر که نه سود دنیوی دارد ونه اجر اخروی ، ایذاء نفس است که خود در شرع حرام است ودر مقابل این عمل، ‌شیعه اهل بیت را درانظار دیگران مورد تمسخر قرار داده وآنها را وحشی قلمداد می‌کنند . شکی نیست که این اعمال ناشی از وساوس شیاطین بوده وموجب رضایت خدا وپیامبر (ص) واهل بیت اطهار علیهم السلام نیست./http://www.pasokhgoo.ir/node/64588

پی نوشت ها:
1. آیت الله خامنه ای، استفتائات، ص 326، مسئله 1461.
2. امام خمینی ، استفتاات ج 3 ، ص 581 ،س 37 و 38 ؛ فرهنگ عاشورا، ص 358.
3. آیت الله فاضل، جامع المسائل , ج 1 ص 622
4. آیت الله مکارم، استفتاآت جدید, ج 1 ص158، س 571
5. سوال از دفتر آیت الله صافی گلپایگانی(0251-7479)
6. آیت الله تبریزی،استفتاءات‌جدید، ج‌1، ص‌454، س 2003

در مسیر کوفه و شام

خمیده ارتفاع کوهساری
وزیده باد سرد سوگواری
شکسته قامت پر بار طوبی
رسیده موسم پر برگ و باری
گرفته مرگ چشم حیدری را
نشسته خاک روی ذوالفقاری
به روی عرش روی اسم اعظم
به زیر فرش جسم ذات باری
زمین و آسمان صورت به صورت
عرق ریزان ز فرط شرمساری
به روی شانه زخم تازیانه
به دل از عشق امّا زخم کاری
درون مشک ها از اشک لبریز
کویر سینه ها بی آبیاری
نشان هر قدم در این حکایت
ضریح کوچکی در هوشیاری
تمام نیزه ها رحلند این جا
میان این همه یک نیزه قاری
به روی نیزه شد وحی مکرر
مگر جبریل هم این جاست؟ آری
تلاوت می کند چه؟ سوره ی کهف
برای مردم بی بند و باری
وضو باید بگیرم گر چه این جا
به غیر از گریه نبوَد آب جاری
کسی از چشم خشک خویش پرسید
ببین لب تشنه هستم، آب داری؟
نشسته روبروی هم در این بین
دلِ خون من و ابر بهاری
رضا جعفری

http://aghigh.ir/fa/news/15655

از روزی كه حضرت سیدالشهدا تصمیم گرفت بانوان و فرزندان خود را به كربلا ببرد بسیاری از صحابه و بزرگان می گفتند: حالا كه خودت در این تصمیم خطیر تجدید نظر نمی كنی و از این مسافرت چشم پوشی نمی نمایی لااقل زنان و فرزندان را با خود نبر، چرا كه یزید و اطرافیان وی به هیچ كس رحم نمی كنند. این افراد از سر دلسوزی و شفقت این مسائل را با حضرت در میان گذاشتند و فقط ظاهر قضایا را می دیدند و البته درست هم می گفتند. حتی پس از حادثه خون بار سال 61 هجری، كثیری از مورخان، عالمان و عموم شیعیان گفته اند و نوشته اند: ای كاش امام بانوان را در آن گردباد هولناك نمی برد، ای كاش بانوان به ویژه حضرت زینب كبری و فرزندان خردسال به اسارت ظالمان و شب پرستان نمی رفتند.
اما امام حسین(ع) باطن قضایا را می دید كه از چشم بسیاری، به ویژه زمان وقوع حادثه كربلا پوشیده بود. نهضت عاشورا دارای دو مقطع مهم است كه بدون فهم این دو مقطع و ارتباط تنگاتنگ این دو، تفسیر انقلاب عاشورا ناقص و ابتر خواهد بود.
مقطع اول از بعد از شهادت حضرت امام حسن(ع) تا ظهر عاشورای سال (61) هجری را در بر می گیرد. در این مقطع امام حسین و یاران و اصحاب اندكش كه در صلابت و استواری و وفاداری بی نظیر بودند، رسالت خود را از ابلاغ پیام تا شهادت به انجام رساندند. مقطع دوم انقلاب بعد از ظهر عاشورا شروع می گردد، در این مقطع بانوی بزرگ اسلام زینب كبری و امام سجاد(ع) رسالت عظیم و تاریخی ابلاغ پیام شهادت امام حسین(ع) و اصحاب وفادارش را در دشت خونین نینوا به عهده گرفتند. نظر به این كه در آن ایام امام سجاد بیمار بودند، نقش حضرت زینب بسیار برجسته و بنیادی بود.

چرا حسین(ع) در حادثه کربلا بانوان را با خود همراه ساخت؟

در اینجاست كه پاسخ سؤال دلسوزان، اصحاب و مورخان روشن می گردد كه چرا امام بانوان را با خود برد، اگر بعد از واقعه عاشورا افشاگری، سخنرانی و خطبه های حضرت زینب نبود آیا امروز نامی از انقلاب عاشورا بر جای بود. آیا جان فشانی امام حسین و اصحاب نستوهش بی اثر نمی گردید؟ آیا جهانیان از بیدادگری یزید و یزیدیان مطلع می شدند؟ زینب كبری در مجلس یزید و در بارگاه وی او را خوار و خفیف نمود. ضمن خطبه ای آتشین فرمود: «به زودی تو و آن كسی كه تو را بر كرسی نشانید و بر گردن مؤمنین مسلط نمود، خواهید دانست كدام یك از ما بدكارتر و از حیث تعداد لشكر ناتوان تریم، در آن روزی كه قضاوت كننده خدا طرف و دشمن تو جد ما و اعضای تو گواهی دهنده بر علیه تو خواهند بود، اگر چه در این جهان ما را به غنیمت گرفتی ولی به زودی غرامت خویش را از تو خواهیم گرفت. قسم به خدا كه جز خدا از كسی نمی ترسم و جز او به نزد كسی شكایت نمی برم تو هر چه توانی مكر و حیله خود را به كار بر… هرگز نمی توانی از ننگ و عار رفتاری كه با ما نمودی خویشتن را مبرا سازی.»
دكتر عایشه بنت الشاطی می نویسد: «زینب خاموش شد و یزید و اطرافیانش نیز چنان بی حركت و خاموش بودند كه گویی پرنده بر سرشان نشسته بود و از ترس پریدن آن تكان نمی خوردند. یزید یارای نگریستن به زینب را نداشت و هنوز از آنچه از او شنیده بود لرزان بود.»
آری اگر زینب كبری(س) در انقلاب عاشورا نبود، امروز اثری از آن نهضت رهایی بخش بر جای نمانده بود./ http://www.ahlebayt.porsemani.ir/content/

پی نوشت ها :
[1] . حماسه حسینی، شهید مطهری، ج 1، ص 52.
[2] . لهوف، سید بن طاووس، ترجمه عقیقی بخشایش، ص 221.
[3] . پیام آور عاشورا، سید عطاء الله مهاجرانی، ص 256.