أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ قَالَ إِبْلِيسُ خَمْسَةُ أَشْيَاءَ لَيْسَ لِي فِيهِنَّ حِيلَةٌ وَ سَائِرُ النَّاسِ فِي قَبْضَتِي مَنِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ عَنْ نِيَّةٍ صَادِقَةٍ وَ اتَّكَلَ عَلَيْهِ فِي جَمِيعِ أُمُورِهِ وَ مَنْ كَثُرَ تَسْبِيحُهُ فِي لَيْلِهِ وَ نَهَارِهِ وَ مَنْ رَضِيَ لِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ بِمَا يَرْضَاهُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ لَمْ يَجْزَعْ عَلَى الْمُصِيبَةِ حِينَ تُصِيبُهُ وَ مَنْ رَضِيَ بِمَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ وَ لَمْ يَهْتَمَّ لِرِزْقِه

 صفوان بن يحيى از امام صادق (ع) نقل مى‏ كند كه فرمود: ابليس گفت: پنج چيز است كه من در آنها حيله ‏اى ندارم ولى بقيه مردم در دست من هستند:

1. كسى كه از روى صدق نسبت به خدا پناه برد و در تمام كارهايش به او توكّل كند،

2. كسى كه تسبيح گفتن او در شب و روز زياد باشد،

3. كسى كه به برادر مؤمن خود همان را بپسندد كه بر خود مى‏ پسندد،

4. كسى كه به هنگام رسيدن مصيبت خود را نبازد،

5. كسى كه به آنچه خدا به او داده راضى باشد و غم روزى نخورد.

پي نوشت:

‏الخصال، ج‏1، ص: 285باب خصلتهاي پنج گانه حديث37