مرا غدیر نه برکه، که بیکران دریاست
علی نه فاتح خیبر،که فاتح دلهاست

مرا غدیر نه برکه، که خم جوشان است
علی نه ساقی کوثر،که کوثر عظماست

مرا غدیر نه یک برگ سرد تاریخ است
علی نه شافع محشر، که محشر کبراست

مرا غدیر حریم وصال محبوب است
علی نه همسر زهرا که کیمیای ولاست

مرا غدیر بود پایگاه دانش و دین
علی نه کاتب قرآن که آیت عظماست

مرا غدیر نه یک واژه در دل تاریخ
که جان پناه همه رهروان راه خداست

مرا غدیر نه یک روز اختلاف افکن
که همچو چشمه ی مبعث زلال وحدت زاست

مرا غدیر ندای بلند آزادی است
علی نه حامی بوذر که روح صدق و صفاست

مرا علی نبود خلقتی خدا گونه
چو غالیان نسرایم که مالک دو سراست

اگر نه عالم و عادل مرا نمی شاید
ستایمش که علی عالی و علی اعلاست

بخوان ز سوره انعام علت درجات
علی ز علم و عمل بر جهانیان مولاست

مگوکه مولد او کعبه شد که می گویم
به هر مکان که علی هست کعبه خود آنجاست

هر آن که دم زند از عشق آن ولی والا
علی صفت اگرش نیست، کار غرق خطاست

بخوان تو نامه مولا به مالک اشتر
که طرز فکر علی از خطوط آن پیداست

ببین که در دل آن رادمرد بی همتا
به یاد قسط و عدالت چه محشری بر پاست

بکوش رنگ علی گیری و صفات علی
هزار نکته باریک تر ز مو اینجاست

به سالروز امامت به جشن عید غدیر
که اشک شوق به چشمان عاشقان پیداست

گل (امید) به لب ها نشاندم و گفتم
خوشا دلی که در آن مُهر مهر میر ولاست

پس غریبی در وطن تکرار شد

شمع بودن سوختن تکرار شد

یک حسین تشنه در هنگام زهر

بعد از آن صدها حسن تکرار شد

چونکه ام الفضل ام الرّذل گشت

باز نامردی زن تکرار شد

چون که مثل طوس در بغداد هم

زهر و انگور و دهن تکرار شد

پس غریب بی کفن در دشت…نه

پس غریب با کفن تکرار شد

با دهان و با گلو و با جگر

یک نبرد تن به تن تکرار شد

اربا اربا…نه ولی سرخ و کبود

ماه زیر پیرهن تکرار شد"مهدی رحیمی “

———————————————————————————————

میلاد عالم آل محمد، هشتمین حجت سرمد، نگین درخشان وطن، السلطان ابا الحسن، حضرت رضا (عليه السلام) مبارک باد.

قال الرضا علیه السلام:

«اِیَّاکُمْ وَ مُشَاجَرَةَ النَّاسِ فَاِنَّهَا تُظْهِرُ الْغِرَّةَ وَ تُدْفِنُ الْعِزَّةَ»
از مشاجره با مردم بپرهیزید زیرا مشاجره عیوب نهفته را آشکار می سازد و عزت را از بین می برد.(مسند الامام الرضا علیه السلام / ج 1/ 274)

هر کس که گلاویز رفیقان گردد ازار گرانقدری اش ارزان گردد
جنگ و جدل افتادن سنگی است به حوض هر چه گل و لای آن نمایان گردد

«مَنْ کَانَ مِنَّا وَ لَمْ یُطِعِ اللهَ فَلَیْسَ مِنَّا»
هر کس خودش را با ما بداند و خدا را اطاعت نکند از ما نیست(سفینة البحار)

هر چند زبان الکنم گویا نیست در طاقت این قطره ی دل دریا نیست
سلطان سریر ارتضا فرمودند : هر کس که مطیع حق نشد از ما نیست

«مَنْ فَعَلَ مَا لَزِمَهُ مِنْ اَمْرِ الْمُؤْمِنِینَ بَاهَی اللهُ تَعَالَی بِهِ وَ مَلائِکَتُهُ »

هر کس وظایف خود را نسبت به مؤمنان انجام دهد خداوند و فرشتگان به او مباهات می کنند.(مستدرک الوسائل/ ج 2/ ص 413)

در حق برادران مراعات خوش است شب با غزل و اشک و مناجات خوش است
از سوی ملایک و خداوند کریم بر بنده ی اینچنین، مباهات خوش است

«یَا اَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللهَ فِی نِعَمِ اللهِ عَلَیْکُمْ فَلاتُنْفِرُوهَا عَنْکُمْ بِمَعَاصِیهِ»
ای مردم تقوا را درباره ی نعمت های الهی را رعایت کنید و نعمت ها را به گناه و معصیت از خود مرانید.(عیون اخبار الرضا علیه السلام / ج2/ ص 169)

ای آنکه به لب نشانده لبخندی را بشنو ز امام مهربان پندی را
با معصیت و جرم و نمک نشناسی از خویش مران لطف خداوندی را

«اَلْمُذِیعُ بِالسَّیِّئَةِ مَخْذُولٌ وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّیِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ»
هر که کار زشت دیگران را بر ملا کند خوار می گردد و هر که آنرا بپوشاند خدایش می آمرزد.(میزان الحکمة، ج 2، ص 988)

هر کس پی عیب دیگران می افتد خود نیز ز چشم مردمان می افتد
بر دفتر پرده پوش هم پرده ی لطف از سوی خدای مهربان می افتد

«مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَی مَا یُکَفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْیُکْثِرْ مِنَ الصَّلاةِ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فَاِنَّهَا تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً»
هر کس نمی تواند کفاره ی گناهانش را بپردازد، بر محمد و آل محمد بسیار صلوات فرستد زیرا صلوات گناهانش را کاملا از بین می برد.(عیون اخبارالرضا علیه السلام / ج1/ص294)

گر معصیتی نموده، کردی گنهی گر نیست تو را مال که کفاره دهی
بسیار درود بر محمد بفرست تا عاقبت از عقوبت بد برهی

**اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِيِّ النَّقِيِ‏وَ حُجَّتِكَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّيقِ الشَّهِيدِصَلاَةً كَثِيرَةً تَامَّةً زَاكِيَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ‏**

التماس دعا

حرم امن تو کافی است هراسان شده را
مثل شه راه بده آهوی گریان شده را

دل سپردیم به آن معجزه چشمانت
تا که آباد کنی خانه ویران شده را

مهر تو باعث خاموشی آتشدان است
خارج از دست خلیل است، گلستان شده را

گندم ری به تنور کرمت پخته شود
از تو داریم پس این مزرعه نان شده را

هرچه شد خرج حرم ارزش او بیشتر است
از طلا حرف نزن، نقره ایوان شده را

به در خانه تو بسته و وابسته شدیم
چه نیازی است به جنت سگ دربان شده را

گر قرار است جبین‌ش به قدومت نرسد
کافرش بیش نخوانیم مسلمان شده را

در محله خبر لطف تو بهتر پیچید
پخش کردند اگر قصه مهمان شده را

شدنی نیست کرم داشته باشی، اما
دستگیری نکنی دست به دامان شده را

پنجره ساخته‌ای دور ضریح کرمت
تا ببندند به آن زلف پریشان شده را

ما فقط ظاهری از اوج تو را می‌بینیم
گذری نیست به معراج تو حیران شده را

جلوه‌ای کردی و زهرای پر از جذبه تو
تا قم آورد دل شاه خراسان شده را

علی اکبر لطیفیان

دارم براي رنگِ تنت گريه ميكنم

پايِ نفس نفس زدنت گريه ميكنم

باور كنيم حرمت تو مستدام بود؟

يا بردن تو بردنِ با احترام بود؟

باور كنيم شأن تورا رَد نكرده است؟

اين بد دهانِ شهر به تو بد نكرده است؟

گرد و غبار، روي تو اي يار ريختند

روي سر ِتو از در و ديوار ريختند

هرچند بين كوچه تنت را كشيد و بُرد

دستِ كسي به رويِ زن و بچه ات نخورد

باران تير و نيزه نصيب تنت نشد

دست كسي مزاحم پيراهنت نشد

اين سينه ات مكان نشست كسي نشد

ديگر سر تو دست به دست كسي نشد….علی اکبر لطیفیان

“علی لعنة الله علی القوم الظالمین”

التماس دعا

فرا رسیدن ولادت باسعادت ابوفاضل، علمدار کربلا، ابن امیر المومنین حضرت عباس علیه السلام و روز جانباز مبارک باد.

“السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِيعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ سَلَّمَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ مَغْفِرَتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ”

چنان است در بندگی که او را “عبد صالح “خدا می خوانند و آنچنان آبرو می یابد به درگاه پروردگارش که خلق خدا از هر کیش و آیینی دست به دامان کرامتش می شوند.

حق بده مات شود چشم ، تماشا داری
هرچه خوبان همه دارند تو یکجا داری
آسمان پیش قدمهات به حیرت افتاد
کهکشان وقت تماشات به زحمت افتاد
موج برخاست و از آنهمه هیبت افتاد
کوه تا نام تو را بُرد به لکنت افتاد
میکشی تا وسط معرکه ها طوفان را
بند آورده نگاهت نفس میدان را
شور ِآن قله که آتش فوران کرد تویی
آن کماندار که ابروش کمان کرد تویی
سایه بان دلِ زینب دلِ ما هم با توست
حاجتی گرچه نگفتیم فراهم با توست //حسن لطفی

حضرت عباس در کلام امیرالمومنین علی علیه السلام
در معالی السّبطین آمده است که در آن هنگام که مولا علی علیه السلام در بستر شهادت بودند ، عباس را طلبید و او را به سینه اش چسبانید و فرمود :
” وَلَدی وَ سَتَقرّ ُ بک َ فی یوم القیامة ” به زودی چشمم در قیامت به وسیله ی وجود تو روشن می شود .

حضرت عباس در کلام امام هادی علیه السلام
در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه امام هادی علیه السلام از زبان آن حضرت چنین می خوانیم: «سلام بر ابوالفضل العباس پسر امیرالمؤمنین؛ آن که با کمال مواسات و ایثار و برادری، جانش را نثار برادرش حسین علیه السلام کرد؛ آن که دنیا را وسیله آخرت قرار داد؛ آن که خود را فداکارانه فدای برادر نمود؛ آن که نگهبان دین و سپاه حسین علیه السلام بود؛ آن که تلاش بسیار برای آب رسانی به لب تشنگان نمود؛ آن که دو دستش در راه خدا قطع شد».
بخشی از زیارت حضرت ابوالفضل علیه السلام:
“أَشْهَدُ وَ أُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَى مَا مَضَى بِهِ الْبَدْرِيُّونَ وَ الْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الْمُنَاصِحُونَ لَهُ فِي جِهَادِ أَعْدَائِهِ الْمُبَالِغُونَ فِي نُصْرَةِ أَوْلِيَائِهِ الذَّابُّونَ عَنْ أَحِبَّائِهِ فَجَزَاكَ اللَّهُ أَفْضَلَ الْجَزَاءِ وَ أَكْثَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَرَ الْجَزَاءِ وَ أَوْفَى جَزَاءِ أَحَدٍ مِمَّنْ وَفَى بِبَيْعَتِهِ وَ اسْتَجَابَ لَهُ دَعْوَتَهُ وَ أَطَاعَ وُلاةَ أَمْرِهِ”
“التماس دعا “

«قدر» تو پنهان است…

بانو! بخند و خانه را پُر کن ز زیبایی
ای مادر آیینه‌ها! فصل تماشایی

نامت بهار و خنده‌ات تفسیر باران است
زیباترین فصلی، تو یک سرفصلِ زیبایی

باغی پر از داغ شقایق در دلت داری
ای نوبهار سرخ، ای روح شکوفایی

تو آسمانی سیرت و همسایه خاکی
چون بوی گل پیچیده‌ای، پنهان و پیدایی

بیهوده می‌گردیم دنبال مزارِ تو
«قدر» تو پنهان است، ای روح اهورایی

ای همسر قرآن ناطق، همسر ایمان!
سنگ صبورِ دردهای ناب مولایی

دارد تلاطم در تو اقیانوسی از همّت
کوه تحمّل هستی و قاف شکیبایی

تو مادر کرب و بلای عزّت و عشقی
«هیهات مناالذله» را، تفسیر و معنایی

گنجینه اسرار خلقت در نگاه توست
ای جوهر فرزانگی، قاموس دانایی

نام بلندت ترجمانِ سوره «قدر» است
فهمیدنت سخت است، رازی، یک معمّایی

***رضا اسماعیلی

گرچه از دور از آن فاصله‌ها زد بد زد
آتش انگار که بر کرببلا زد بد زد

چقدر هست مگر بچه سه جایش بِرَود
وایِ من بر سه هدف او به سه جا زد بد زد

اصلا اینبار کماندار چه با زور کشید
به سه‌شعبه همه‌یِ حَنجره را زد بد زد

دست و پا داشت که می‌زد پدر انداخت عبا
آخرین بار نَفَس زیرِ عبا زد بد زد

اولین بار که چشمش به ربابش اُفتاد
اندکی حرف نزد بعد صدا زد بد زد

بُرد در بینِ عبا تا که نبیند چه شده
مادرش گفت بگو تیر کجا زد بد زد؟

گرچه بر چشمِ ابالفضل همین تیر نشست
بدتر از چشمِ عمو بود که تا زد بد زد

پشتِ خیمه به سرِ قبر ، حرامی آمد
نیزه برداشت و مانندِ عصا زد  بد زد

طفل را از وسطِ خاک کشیدند به نِی
بچه را باز نوکِ نیزه که جا زد بد زد

نیزه دارَش زِ سر نیزه سرش را انداخت
سَر که اُفتاد زمین ضربه‌یِ پا زد بد زد

رهگذرهای دَمِ کوچه به هم می‌گفتند
حرمله تیر به این بچه چرا زد بد زد

سالها بود همین جمله فقط کارِ رباب
نانجیب آنهمه لبخند به ما زد….بد زد

حسن لطفی

درراه تو شهادت ست(احلی من العسل2)

طعمی که بر کامم نشست (احلی من العسل2)

نایب سردار جمل،(احلی من العسل2)

حی علی خیرالعمل،(احلی من العسل2)

شاه بی لشکرم،قاسم فدای تو

در کام قاسمم، مُردن برای تو

احلی من العسل،احلی من العسل

این درد استخوان من ،(احلی من العسل2)

این جسم نیمه جان من ،(احلی من العسل2)

این زخم های بی عدد،(احلی من العسل2)

جانم که بر لب می آید،(احلی من العسل2)

درراه عاشقی تکه تکه شدن

پیش پای عمو،برخاک و پرزدن

احلی من العسل،احلی من العسل

یا حسین،یا حسین

این قد کشیدنم عمو،(احلی من العسل2)

در خون غلطیدنم عمو،(احلی من العسل2)

این بغض مانده در گلو،(احلی من العسل2)

با مرگ گشتن رو برو،(احلی من العسل2)

این پیکر خزان ،این بهت یاسمن

اشک چشم من و خون لبهای من

احلی من العسل،احلی من العسل

یا من عینی الیک،یا ثارالله یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)

یا من قلبی لدیک ،یا ثارالله یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)

ذکری لک لبیک ،یا ثارالله یابن الحیدر(یابن الحیدر2)

صلی الله علیک یا ثارالله ،یابن الحیدر(یابن الحیدر2)

یا امین الله ،یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)