بعضی آدمها؛

انگار چوب خشک اند …

تا عصبانی می شوند، آتش میگیرند؛ و همه جا را دود آلود میکنند؛ همه جا را تیره و تار میکنند؛ اشک آدم را جاری می کنند …

ولی بعضیها این طور نیستند؛

مثل عودند …

وقتی حرفی میزنی که ناراحت میشوند و آتش میگیرند، بوی جوانمردی و انصاف میدهند؛ و هرگز ناجوانمردی نمیکنند …

این است که میگویند :

هر کس را میخواهی بشناسی، در وقت عصبانیت و در وقت خشم بشناس…

امام علی علیه السلام: اَقدَرُ النّاسِ عَلَى الصَّوابِ مَن لَم يَغضَب؛ تواناترين مردم در تشخيص درست كسى است كه خشمگين نشود.تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 246 ، ح 5062

پبام

خشم ویران گر است . ایمان را از بین می برد.عمر انسان را کوتاه می کند.

انسان را از آدمیت بیرون کرده و در شمار چهارپایان درمی آورد.دام شیطان بر انحراف انسان از مسیر آفرینش است.

عصبانیت برخی از اوصاف زشت ما که خدا آن را پوشانده، آشکار می کند و کلید همه بدی ها است. کینه، حسد، سرزنش، تحقیر، حرف زشت، بی احترامی، تمسخر، کتک زدن، قتل،

زیر پاگذاشتن حق دیگران و بسیاری از بدی های دیگر، در زمینِ خشم می روید.

خوشا به حال کسانی که مصداق این آیه هستند:

الَّذينَ يُنْفِقونَ فِى السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْكاظِمينَ الْغَيْظَ وَ الْعافينَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ سوره آل عمران، آيه ۱۳۴

(پرهيزكاران) كسانى هستند كه در توانگرى و تنگدستى انفاق مى كنند و خشم خود را فرو مى برند و از خطاى مردم در مى گذرند، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد .
اللهم صل علی محمدٍ و آل محمدٍ و عجل فرجهم . اللهم اغفِر ذَنبِی وَ اذهب غَیظَ قَلبِی وَ اَجِرنِی مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیم و لا حَولَ و لا قُوَةَ اِلّا بِالله العلی العَظِیم. مکارم الاخلاق؛ ص 350