* تصوير فوق، مربوط به محراب مسجد كوفه است.

كلمه “محراب"، به معناي جائي است كه مخصوص عبادت باشد، حال چه در مسجد باشد و چه در خانه. اما در آيه 37 سوره آل عمران، “محراب” محل ويژه‏ اى است كه در معبد براى امام آن معبد يا افراد خاصى در نظر گرفته مى ‏شود، و براى نامگذارى آن به اين اسم جهاتى ذكر كرده‏ اند كه از همه بهتر، سه جهت زير است:
نخست اين كه از ماده “حرب” به معنى جنگ گرفته شده است چون مؤمنان، در اين محل به مبارزه با شيطان و هوس هاى سركش بر مى ‏خيزند، ديگر اينكه “محراب” اصولا به معنى بالاى مجلس است و چون محل محراب را در بالاى معبد قرار مى ‏دهند به اين نام ناميده شده است.

در ضمن بايد توجه داشت كه وضع محراب در ميان بنى اسرائيل چنان كه گفته ‏اند با وضع محراب هاى مسلمانان تفاوت داشت؛ آنها محراب را از سطح زمين بالاتر مى ‏ساختند به طورى كه چند پله مى‏ خورد و اطراف آن مانند ديوارهاى اطاق، آن را محفوظ مى‏ كرد به طورى كه افرادى كه در داخل محراب بودند، از بيرون كمتر ديده مى ‏شدند.
سوم اينكه: محراب به معنى تمام معبد است كه جايگاه مبارزه با هواى نفس و شيطان بوده است.shahrekhabar.com

منبع:

تفسير نمونه، ج 2، ص 539.