خاطرات تبلیغی حجت الاسلام والمسلمین قرائتی

* این چمن ها با پول مردم درست شده!

شهيد حاج آقا مصطفى خمينى (ره) مى‏ گفتند: در خدمت حضرت امام (ره) در شهر همدان قدم مى ‏زديم، به پاركى رسيديم كه چمن بود. حضرت امام (ره) مسافت بسيار طولانى را طى كرد تا پايش را روى چمن نگذارد و فرمود: ما رژيم طاغوت را قبول نداريم، ولى اين چمن ‏ها با پول مردم درست شده و من پا روى آن نمى‏ گذارم.

* عدم احترام به نماینده صدام!

زمانى كه حضرت امام در نجف بودند، در جلسه ‏اى كه همه علما حضور داشتند، نماينده صدام وارد شد؛ البته در آن زمان كسى نمى ‏دانست كه صدام چه جرثومه ‏اى است. عدّه ‏اى جلو پاى نماينده صدام بلند شدند، امّا امام (ره) بلند نشد!!.

* همسایه های مسیحی و جذب آنان توسط امام (ره)

ايامى كه امام خمينى (ره) در نوفل لوشاتو فرانسه بودند، با تولّد حضرت مسيح عليه السلام مقارن شد، امام (ره) فرمود: هدايا و آجيل و شيرينى ‏هايى كه دوستان براى ما آورده ‏اند همه را بسته ‏بندى كنيد و به همسايه ‏ها هديه دهيد. امام (ره) با اين ابتكارش آن چنان دل هاى همسايه ‏هاى مسيحى را جذب كرد كه شبى‏ كه نوفل لوشاتو را ترك مى ‏كرد، با بدرقه پرشكوه و بسيار عاطفى آنان روبرو گشت.

* تنبیه کردن با سکوت

شهيد هاشمى نژاد مى گفت: زمان طاغوت براى سخنرانى بر فراز منبر رفتم، در بين جمعيّت يك نفر ساواكى گفت: براى سلامتى شاهنشاه صلوات ختم كنيد. با توجّه به حساسيت رژيم نسبت به من و اين كه دستگاه ضبط صوت، صداى مرا ضبط مى ‏كرد، مانده بودیم چه كنیم؟ و چگونه با اين منكر بزرگ برخورد كنیم. روى منبر نشستم و مدّتى با قيافه عبوس و معنادار به شخص ساواكى خيره شدم. با اين كار، مردم متوجّه او شدند و او خجالت زده و شرمنده شد و بعد شروع به سخنرانى نمودم. مطلبى از من ضبط نشد، امّا تنبيه صورت گرفت.

* سكوت شما ما را سوزاند! کاش شعار می دادید!

در زمان ستم‏ شاهى پهلوى در ماه محرم، هيئت عزادارى در اهواز به راه افتاد، آنان بدون اين كه نوحه ‏اى بر زبان داشته باشند با سكوت محض حركت مى‏ كردند. ساواك آن ها را دستگير كرد. گفتند: ما كه جرم‏ و گناهى انجام نداده‏ ايم و حرفى نزده ‏ايم!. ماموران گفتند: سكوت شما بدتر بود، اگر شعار مى‏ داديد از اين سكوت بهتر بود، ما از سكوت شما سوختيم.