السلام علیک یا اباعبدالله الحسین و عَلَی الاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّی جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ… .”

محرم ماه قيام و پيام است که دل های شيدای نيکان و مشتاقان را به سوی مراد و محبوبشان معطوف می سازد، ايام حماسه و عاطفه با فرارسيدن اين ماه آغاز می گردد،  تا شيفتگان معرفت و عاشقان ايثار را با کاروان کربلا همراه و هم نوا سازد، تا شور و شعور عاشورايی، ديگر بار احياء گردد و ارادت علاقه مندان به سرور و سالار صاحبدلان فزونی يابد و روح انسان ها از زندان نفس رهانيده شود.

محرم می آيد تا آوای فداکاری و مقاومت در برابر بيداد را در جهان هستی طنين افکند و طلسم استکبار و استبداد را در هم شکند و به افسون نااميدی در برابر زورگويان و قدرت طلبان به ظاهر غالب، خاتمه دهد. وسوسه خناسان و خدعه اغواگران را خنثی نمايد و شعار “هيهات منا الذله” را عملی سازد و پرچم پرافتخار نهضت حسينی را در فرازين نطقه جهان به اهتزاز در می آورد.

” فرارسیدن ماه عزای حسينی، ماه شهادت جانسوز امام حسين (علیه السلام) و ياران باوفايش را به ساحت منجی عالم بشريت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و ارادتمندان ایشان، تسليت و تعزیت عرض می نماییم.  ”

امام حسین علیه السلام فرموده اند: شیعه ما کسى است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکرى،  پاک است‌.   بحارالانوار، ج65.

یازده ماه از خدا این روزها را خواستم
دیدۀ تر خواستم حال بکا را خواستم

 اذن دق الباب این خانه برای ما بس است
 استجابت پیشکش فیض دعا را خواستم

 یازده ما هست می خواهم که سلطانی کنم
پشت این در ماندن و دست گدا را خواستم

 قول دادم این محرم معصیت کمتر کنم
 همت توبه به درگاه خدا را خواستم

از علی موسی الرضا رزق لباس مشکیه
 دستباف حضرت خیرالنسا را خواستم

هر محرم زیر دین صلح آقاییم ما
 یا امام مجتبی اشفع لنا را خواستم

کربلایی نیستم اما تو شاهد باش که
 هردعایی کردم اول کربلا را خواستم

شصت شب از صبح تا شب نوکری در روضه ها
 طعنه خوردن،سوختن پای شما را خواستم

 گرچه ناقابلتر از این حرف ها هستم ولی
 یک زیارت اربعین پایین پا را خواستم

 از نجف تا کربلا پای پیاده دست جمع
روضه خواندن بین این صحن و سرا را خواستم

“التماس دعا”