چند نکته در این روایت شریفه قابل توجه است:

۱- قلب انسان می تواند جایگاه تجّلی انوار جلال و جمال حضرت حق باشد.

۲-ظرفیت دل انسان نامحدود است چرا که خداوند نامحدود است.

۳-هر دلی نمی تواند، حرم و جایگاه خدا باشد، قلبی می تواند جای خدا باشد که سالم باشد و غیر خدا در آن نباشد در روایتی از امام صادق علیه السلام درباره این آیه پرسیده شد « اِلاّ مَن اتی الله بقلبٍ سلیم» حضرت فرمودند: «القَلبُ السلیم الذی یلقی ربَّه و لیس فیه احدٌ سِواهُ»[2]یعنی قلب سلیم آن قلبی است که خدا را ملاقات کند و هیچ چیزی غیر از خدا در آن نیست.

۴-تلاش کنیم دلبستگی ها را کم کنیم مرحوم ملا مهدی نراقی در کتاب طاقدیس می گوید:

خلوت دل چون همایون خلوتی است خلوت سلطان صاحب حشمتی است

هر گدایی را در آنجا ره مده/ خار و خس در مسند سلطان منه

یعنی در جایگاه خدا که قلب است کسی جز او که بی نیاز است را، راه نده.

پی نوشت ها:[1] جامع الاخبار، ص۵۱۸.[2] کلینی، کافی، ج۲، ص۱۶