قوتت همه شب خون جگر بود حسن جان
گریان ز غمت چشم سحر بود حسن جان
از دوست و دشمن به تو پیوسته ستم شد
مظلومی تو ارث پدر بود حسن جان

پیشاپیش شهادت کریم آل طاها  امام حسن مجتبی (علیه السلام ) تسلیت باد

از بدرود اشکبار کاروان، چهل غروب گذشته است و قصه هاى سوخته، به چشم هاى فرات مى ریزد… باز عاشوراییان پیدا شدند باز هم سوداییان شیدا شدند اربعین! غصه های گل کجاست اربعین! ناله بلبل کجاست اربعین عشق، عبّاست چه شد اربعین، فریاد احساست چه شد

مرد غروب جمعه‌ها بيا

سمانه روشنايي

دلم خسته‌تر از ديروز و دلتنگ‌تر از جمعه‌هاي قبل، براي ظهورت لحظه‌ شماري مي‌کند و چشمان پر از اشکم، اشکبار‌تر از سه‌شنبه گذشته به گنبد فيروزه‌اي مسجد جمکران، ملتمسانه مي‌نگرد و تو را فرا مي‌خواند.

يا صاحب الزمان! بيا و نرگس‌هايي را که نثار راهت کرده‌ام با قدومت معطر کن تا تبرکي باشد براي ابديتم، چشمان آلوده‌ام و قلب سياه و سنگي‌ام.

يا مهدي! حضورت را با تمام وجود حس مي‌کنم، بيا و ظهور کن تا با افتخار، تو را به دشمنان نشان دهم و عظمتت را به رخ ظالمان بکشم.

خليل آتشين سخن! با فصاحت کلامت، سخنان پوچ و بيهوده را از تخته سياه افکارمان پاک کن و شب تاريک دل‌هايمان را به روزي روشن، مبدل بگردان.

آقاي ثانيه‌هاي منتظر! بيا و با شجاعتت، پرچم عدالت و صلح را در سرتا سر جهان به احتراز درآور.

اي تنها ترين راه! صداي خسته و بغض آلوده را بشنو و ببين چگونه در غم نبودت، زانوي غم بغل گرفته و ضجه مي زنم.

 اي مهربان‌ترين! تو آن‌قدر مهربان و بزرگ هستي که با همه رو سياهي‌ام باز به من نظر داري و در سخت‌ترين شرايط و بدترين مشکلات، آرام جانم مي‌شوي و همانند هميشه، شرمسار مهربانيت هستم.

مي‌دانم روزي تو مي‌آيي و تمامي بغض‌هاي کهنه و در گلو خفته، به اشک شوق تبديل مي‌شود و دل‌هاي همه منتظران، آرامشي عميق و ابدي مي‌گيرد.

منبع: مجله  امان،شماره 22

محرم وصفر ؛ ماه بالیدن هم هست ، نه فقط نالیدن ؛ 

 بساطش آموزه است نه موزه ؛

تمرین خوب نگریستن هم هست ، نه فقط خوب گریستن ؛

نماد شعور است ، نه فقط شور .

تفکری دگر : منتظران مهدی « عج » ، بگوش باشند ؛

امام حسین «ع » را ، منتظرانش کشتند .

تحریم مان کنید ،  تهدید مان کنید                لب تشنه ، جان دهیم ، سازش نمی کنیم

این منطق حسین ، سردار کربلاست                     باشرک و کفر و جور ، سازش نمی کنیم

میثاق عاشقان ، در دشت نینواست                       باشرک و کفر و جور ، سازش نمی کنیم

عاشورا هر دم است ، هر نقطه کربلاست          باشرک و کفر و جور،  سازش نمی کنیم

آیین ناب او ، درمان درد ماست                       باشرک و کفر و جور،  سازش نمی کنیم

                                     در جنگ اقتصاد ، چون کر بلاییان      لب تشنه ، جان دهیم ،  سازش نمی کنیم                                                                                  

اصغر چه می سرود ، از لعل تشنه کام              لب تشنه  ، جان دهیم ، سازش نمی کنیم

شیرین تر از عسل ، از قاسم این پیام                 لب تشنه ، جان دهیم ،  سازش نمی کنیم

فریاد زینب است ، بر کاخ سبز شام                  لب تشنه ، جان دهیم ، سازش نمی کنیم

تحریم مان کنید ، تهدید مان کنید               لب تشنه ، جان دهیم ، سازش نمی کنیم

   فرزند حیدریم ، در خط رهبریم ، سازش نمی کنیم    

سرمست کوثریم ، ما کوه غیرتیم ، سازش نمی کنیم

ما سرو ،  قامتیم ، با استقامتیم ، سازش نمی کنیم

« هیهات منا الذله »

تکيه بر کعبه 

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد

نا خود آگاه به سمت تو تمايل دارد

بي تو چندي است که در کار زمين حيرانم

مانده ام بي تو چرا باغچه مان گل دارد؟

شايد اين باغچه ده قرن به استقبالت

فرش گسترده و در دست گلايل دارد

يازده پله زمين رفت به سمت ملکوت

يک قدم مانده، زمين شوق تکامل دارد

جمکران نقطه اميد جهان شد که در آن

هرچه دل، سمت خدا دست توسل دارد

هيچ سنگي نشود سنگ صبورت، تنها

تکيه بر کعبه بزن کعبه تحمل دارد

(سيد حميد رضا برقعي)

اللهم بلغ مولانا صاحب العصر و الزمان منا تحية و سلاما و عجل في فرجه…

منبع:کتاب طوفان واژه ها