(از زماني كه ازدواج كرده ام، نماز را ترك كرده ام. دليل اين موضوع چيست؟)

قبل از پاسخ به سوال اين نكته را يادآور مي شويم كه برخي افراد به هنگام روبرو شدن با مشكلي گرايش شديدي به نماز و دعا پيدا مي كنند اما پس از پشت سر گذاشتن مشكل همه چيز را تمام شده مي دانند لذا به سرعت وضعيت گذشته خود را فراموش كرده و به مسائل معنوي كم توجه مي شوند و حتي بعضي به آن پشت مي نمايند.
خداوند متعال در وصف چنين افرادي فرموده است:«وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَليلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ»[1]؛«هنگامى كه انسان را زيانى رسد، پروردگار خود را مى‏ خواند و به سوى او باز مى گردد؛ امّا هنگامى كه نعمتى از خود به او عطا كند، آن چه را به خاطر آن قبلا خدا را مى خواند از ياد مى‏ برد و براى خداوند همتايانى قرار مى‏ دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد؛ بگو:«چند روزى از كفرت بهره ‏گير كه از دوزخيانى!»
مهم ترين دليلي كه ممكن است موجب ترك نماز پس از ازدواجتان شده باشد اين است كه شما به هدفي كه براي نماز خواندن ترسيم نموده بوديد – يعني ازدواج - دست يافته ايد و پس از ازدواج ديگر دليلي براي نماز خواندن خود نمي يابيد.
به اين معنا كه ممكن است شما بالاترين هدفي كه براي زندگي خود ترسيم نموده بوديد دست يابي به ازدواج بوده باشد و براي رسيدن به اين هدف نيز بهترين راهي كه پيش روي خود مي ديديد روي آوردن به خدايي بود كه مي توانست شما را به هدفتان برساند، لذا به امور معنوي از جمله خواندن نماز توجه مي كرديد؛ اما پس از رسيدن به هدف خود (يعني ازدواج)، ديگر دليلي براي خواندن نماز نمي بينيد لذا آن را ترك كرده ايد.
اما نبايد دو نكته را فراموش كرد:
اول: نياز انسان به درگاه الهي تنها منحصر در امر ازدواج و ديگر مشكلات نمي باشد بلكه انسان هم چون چراغي كه براي روشن ماندن خود به طور دائم نياز به جريان الكتريسيته دارد در تمامي مراحل زندگي خود چه در امر ازدواج و چه ديگر امور مختلف زندگي از جمله سختي هاي آن نياز به فيض الهي دارد چرا كه به تعبير خداوند متعال همه ما نيازمند خداوند متعال مي باشيم آن جا كه مي فرمايد:«يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّه‏»[2]؛«اى مردم شما(همگى)نيازمند به خداييد.»
دوم: ترك نماز يعني بستن تمامي راه هاي رسيدن به آثار و بركات دنيوي و اخروي و قبول اين موضوع يعني قبول از دست دادن آرامش روحي، از دست دادن شادابي روح، از دست دادن رحمت الهي و به طور خلاصه از دست دادن سعادت دنيا و آخرت./ .shahrekhabar.com

پي نوشت :
[1]- زمر (39)، آيه 8
[2]- فاطر (35)، آيه 15
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)