پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله)  فرمودند: خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند به شرط آنکه در آن حیا رعایت شود و ناسزا نباشد؛ إِنَّ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ.» «رَفث» در لغت به معنای ناسزاگویی و کلامی است که از بیانش حیا صورت گیرد. بنابراین خوب است که در شوخی‎ و مزاح حد و حدود شرعی و اخلاقی رعایت شود و برای خنداندن دیگران دست به هر عملی نزنیم.

عدم شوخی با نامحرم
مسأله بعدی رعایت حفظ حریم جنس مخالف است. این موضوع به قدری اهمیت دارد که اهل‎بیت(علیهم السلام) ما را از صحبت و مراوده زیاد با نامحرم پرهیز داده‎اند، مسأله‎ای که تمام خوبان درگاه الهی نیز به آن مقید بودند که نمونه آن را در برخورد موسی(علیه السلام) با دختران شعیب نبی(علیه السلام) در قرآن می‎خوانیم. ابوبصیر نقل می‌کند در جلسه قرآن با زنی شوخی کردم و زمانی که نزد امام صادق(علیه السلام) آمدم، حضرت (از غیب) فرمود به آن زن چه گفتی؟ و من رویم را گرفتم. امام(علیه السلام) فرمود دیگر نزد آن زن نرو (بحارالانوار، ج 46، ص 247) بر اساس این روایت می‌بینیم که امام صادق(علیه السلام) برخورد شدیدی در قبال مسأله شوخی با یک زن کردند/.tasnimnews.com