حضرت علی علیه السلام:

? از کسانی مباش ?
? اگر ثروت داشته‌باشند متکبّر می‌شوند.
? و اگر فقیر شوند ناامید می‌گردند.
? معصیت را پیش ولی توبه را به تاخیر می‌اندازند.
? عبرت‌گویی می‌کنند امّا خود عبرت نمی‌گیرند؛
? در پند و اندرز مبالغه می‌کنند ولی پند نمی‌گیرند؛
? فراوان حرف می‌زنند ولی کم عمل می‌کنند.
? در امور فانی سخت‌گیر امّا در مسائل دینی سهل‌انگارند؛
? زیان واقعی را سود و سود را زیان می‌انگارند؛
? از مرگ می‌ترسند ولی در فکر از دست‌رفتن فرصت نیستند؛
? گناه دیگری را بزرگ می‌شمارند درحالی‌که همان گناه را از خود کوچک می‌دانند.
? اطاعت و فرمانبرداری خود را زیاد می‌انگارند درحالی‌که همان اطاعت را از دیگری حقیر و بی‌ارزش می‌دانند.
? همیشه بر مردم خورده می‌گیرند ولی در عین حال خویشتن را می‌ستایند؛
? شب‌نشینی و عیش و عشرت را با ثروتمندان بیشتر از مجلس ذکر و یاد خدا با فقیران دوست دارند.
? راهنمای دیگران ولی خود گمراه هستند.

?? أَتَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.[44بقره]

? آیا مردم را به نیکی دعوت می کنید، اما خودتان را فراموش کرده اید …

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج1، ص316 بحارالأنوار، ج75، ص68