امام حسین (علیه السلام) فرمودند:مَن طَلَبَ رِضَی النّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَکَلَهُ اللهُ اِلَی النّاسِ؛
هر کس به بهای نارضایتی خدا، مردم را راضی کند، خداوند او را به مردم وامی گذارد.مستدرک الوسائل، ج12، ص209

شرح حدیث:

• از قدیم گفته اند: رضایت همه را نمی توان به دست آورد.
• هر کار کنید، برخی خوششان می آید و بعضی ناراحت می شوند، رفتار شما بعضی را خشنود و برخی را ناراضی می کند. به علاوه، گاهی جلب رضای مردم به آن است که حق و انصاف و عدالت را زیر پا بگذارید و خلاف کنید، تا خواسته های نادرست آنان را تأمین نمایید.
• پس باید به فکر جلب رضای کسی بود که رضایت او کارساز است و آخرت و عاقبت و بهشت و جهنم انسان به دست اوست؛ یعنی خدا.هیچ سزاوار نیست که برای خشنود کردن مردم، خدا را به خشم آوریم.
• در تاریخ، بسیار بوده اند کسانی که برای رضای سلاطین و به خاطر پسند ارباب زر و زور، از حق چشم پوشیده و به باطل گرویده اند. مگر «عمر سعد»، به خاطر رضایت «ابن زیاد» با حسین بن علی(علیه السلام) نجنگید؟ مگر ابن زیاد، برای تأمین رضایت اربابش یزید، از کوفه لشکری عظیم برای نبرد با سیدالشهداء (علیه السلام) نفرستاد؟ آخر کار هم دچار خشم الهی شد و همان گونه که امام فرموده است، خداوند، آنان را به مردم واگذاشت. مردمی که به دستور یزید و ابن زیاد به جنگ حسین(علیه السلام) آمده بودند، روزی هم با نفرت و لعنت از آنان یاد می کردند و از کرده ی خویش پشیمان بودند.
• در هر کاری باید جانب رضای خدا را گرفت، نه پسند مردم را.
• کسی که حساب خود را با خداوند، صاف و پاکیزه کرده باشد و رضای الهی را در کارها در نظر بگیرد، خداوند هم به او عزّت دنیا و سربلندی و سعادت آخرت عطا می کند.
• ممکن است کسانی در دنیا با جلب رضایت مردم از راه حلال و حرام و راست و دروغ، به مقام و موقعیتی برسند، ولی دوام نخواهد داشت.
• معیار حساب آخرت، رضای خالق است، نه پسند خلق!منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی.

شعر سلام به محرم و ...

سلام من به محرم به ماه دلبر زینب

به اشک سینه زنانش ز نزد مادر زینب

سلام من به حسین و به آن که صاحب آن است

به کاروان بهاری که در مسیر خزان است

سلام من به حسین و به پرچم غم زهرا

به گیسوان و به آن قامت خمیده زهرا

سلاام من به حسین و به سوز و اشک ابوالفضل

بر ان دو دست بریده به فرق و مشک ابوالفضل

سلام من به حسین و گلوی پاره اصغر

به فرق غرقه به خون علی اکبر و جعفر

سلام من به حسین و به آن همه گل پرپر

که کرده اند همه جان را نثار دین پیمبر