رسول خدا(صلی الله علیه و آله )را به غذایی دعوت کرده بودند و ما در خدمت آن بزرگوار برای صرف غذا می رفتیم که ناگاه حسن را دیدیم که در کوچه بازی می کرد، رسول خدا(صلی الله علیه و آله)که او را دید در جلوی مردم دوید و دست خود را گشود تا آن کودک را بگیرد و کودک نیز از این طرف و آن طرف می گریخت، و رسول خدا(صلی الله علیه و آله)را می خنداند تا اینکه کودک را گرفت و یک دست خود را بر چانه حسن گذارد و دست دیگر را بر بالای سر او نهاد آنگاه صورتش را نزدیک صورت کودک برده و او را بوسید، آنگاه فرمود:

«حسن منی و انا منه احب الله من احبه…» حسن از من است و من از حسن؛ کسی را که مــن دوســت دارم خــدا نیز دوســت دارد.»بحار الانوار، ج 43، ص 306.

 از کتاب لفتوانی-از علمای اهل سنت-روایت کرده که روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله)فرزندش حسن را طلبید:

پس رسول خدا(صلی الله علیه و آله)آغوش خود را برای گرفتن آن کودک باز کرد و کودک نیز آغوش خود را باز کرد و چون رسول خدا(صلی الله علیه و آله)او را در بر گرفت سه بار فرمود:

«اللهم انی احبه فاحبه و احب من احبه-ثلاث مرات » همان، ص 304.

(خدایا من او را دوست دارم پس تو هم او را دوست بدار و دوست دار هر کس که او را دوست دارد.)

**********************

 سلام برکسی که آبــروی تمــام سفـــره های اکرام و گشــاده دستــی های انفــاق است.

سلام بر لحظه‏ هایی که تـــو را آوردند!

سلام بر رسول اللّه‏ که میلاد تو را به درگاه پروردگار، تسبیح گفت و نام یگانه‏ ات را از دست جبرئیل گرفت و در گوش عصمتت زمزمه کرد!

سلام بر لبخنـــد ســرافراز علی علیه‏ السلام ، که در طلوع تـــو اتفاق افتــاد!

سلام بر اقیانــوس کرامت و سخاوتی که از دامان «کوثـر» و «ابوتــراب» برخاست.

********************************************

پـرتــویـــی از کلام نــورانــی امــــام حسن علیه السلام:

قیل له علیه السلام: فما الحلم؟ قال علیه السلام: کظم الغیظ و ملک النفس.

از حضرت امام حسن علیه السلام پرسیده شد که بردباری یعنی چه؟ فرمودند: بردباری عبارت از فرو بردن خشم و اختیار خودداشتن است.

قیل له علیه السلام: فما الشرف؟ قال علیه السلام: اصطناع العشیرة؟وحمل الجریرة.

از حضرت پرسیده شده بزرگواری چیست؟ فرمودند: احسان به قبیله و تبار و تحمل خسارت و جرم آنها.

قیل له علیه السلام: فما المروة؟ قال علیه السلام: حفظ الدین، و اعزازالنفس، ولین الکنف، و تعهد الصنیعة، و اداء الحقوق،والتحبب الی الناس.

از امام علیه السلام پرسیده شد که جوانمردی یعنی چه؟ فرمودند: جوانمردی عبارت است از حراست دین، و عزت نفس، و بانرمش برخورد نمودن و بررسی عملکرد خویش، و پرداخت حقوق و دوستی نمودن با مردم.

قیل له علیه السلام: فما الکرم؟ قال علیه السلام: الابتداء بالعطیة قبل المسئلة و اطعام الطعام فی المحل.

از امام حسن علیه السلام معنای کرامت و بزرگ منشی را پرسیدند؟فرمودند: بخشش پیش از خواهش و اطعام در هنگام قحطی.

***********************

تأملي در يك سخـــن حضـــرت

«إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهرَ رَمَضانَ مِضمارا لِخَلقِهِ فيَستَبِقونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلي مَرضاتِهِ، فسَبَقَ قَومٌ فَفازوا، و قَصَّرَ آخَرونَ فخابوا؛ خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه خلق خود قرار داد تا به سبب طاعت او به سوي خشنوديش از يكديگر سبقت گيرند. پس، گروهي پيشي گرفتند و كامياب شدند و گروهي عقب ماندند و ناكام گرديدند» (محمدي ري‌شهري، 1377، 8 : ح 14722 : 290)

در اين سخن حضرت نكته‌هاي وجود دارد كه اندكي در آن مكث مي‌كنيم:

 انسان‌ها با رقابت خو گرفته‌اند و دوست دارند گوي سبقت را از ديگران بربايند. خداوند به اين نياز انسان با جهت‌دهي معنوي آن پاسخ گفته است.
همان‌گونه كه در مسائل مادي، مانند افزايش ثروت، آسايش، دسترسي به امكانات و مانند آن تلاش صورت مي‌گيرد، در مسائل مرتبط با دين نيز نيازمند تلاش جانانه هستيم.
هر كس به اندازه همت خود برخوردار خواهد شد. زماني كه فرصتي فراهم مي‌شود، همه در دست يافتن به نتايج بالا مشترك‌اند، ولي به يك اندازه برخوردار نمي‌شوند؛ چون سطح تلاش آدميان با هم تفاوت دارد. 
مسير ارزش‌ها، مسير درجه‌بندي شده‌اي است و مي‌توان در همه آنها رتبه‌هاي بالاتري را از آنِ خود كرد. همه در مسير ماه رمضان قرار مي‌گيرند، ولي درجه رشد هر فرد در هر يك از ماه‌هاي رمضان عمرش با فرد ديگر، و حتي با خودش در مقايسه با سال‌هاي قبل و بعد از آن مي‌تواند متفاوت باشد. پس هيچ ماه رمضاني شبيه آن ديگري نيست و هر سال فرصت تازه‌اي است كه مي‌تواند كاملاً با پيش از آن متفاوت باشد.

بايد گاه از رقابت‌هاي دنيايي كه سراسر اضطراب و ناآرامي است، به سوي رقابت‌هايي از جنسي ديگر حركت كنيم تا از قيد و بند تلاش‌هاي يكسان رها شويم و  روح را در آسمان بزرگ معنويت پرواز دهيم
اگر لذت تجربه‌هاي معنوي را نچشيم، ممكن است به سوي لذت‌هاي معنوي بدلي، مانند آنچه در جامعه اتفاق مي‌افتد حركت كنيم. پس گرايش به عرفان‌هاي كاذب، محصول غفلت از اصالت‌هاي معنوي است.
يكي از منابع آرامش و لذت آدم‌ها، وقتي است كه به خود اختصاص مي‌دهند. بخشي از اين زمان مي‌تواند در كسب موقعيت معنوي بهتر هزينه شود كه سودآوري رواني خود را خواهد داشت و انسان را از رنج غفلت به گنج بيداري و حركت سوق مي‌دهد و رضايت خاطر بيشتري براي او فراهم مي‌كند. 
ماه رمضان را با ديگر ماه‌ها متفاوت بشماريم و در آن بيشترين همت را به سمت كاركرد مذهبي و توجه به داشته‌هاي معنوي خويش بگماريم تا تعادل ميان عملكرد مادي و معنوي در ما پديد آيد.
رضايت، احساسي سرشار از لذت و آرامش است. زماني كه از زندگي، دستاوردها، موفقيت­ها و اطرافيان خود احساس رضايت كنيم، آرامش بيشتري را تجربه خواهيم كرد و آن‌گاه كه در اثر ويروس مقايسه، ايدئال­گرايي و نديدن خود دچار نارضايتي مي­شويم، به بهداشت روان خود آسيب خواهيم زد. بخش زيادي از احساس رضايت، در نگرش و نگاه ما ريشه دارد. با كنار زدن ذهنيت­هاي منفي مي­توان نگاهي زلال و زندگي­آفرين داشت. 
 در رهنمودهاي ديني، سفارش­هاي زيبايي براي توليد احساس رضايت آمده است.
براي مثال، از ما خواسته شده در داشته­هاي مادي، پايين­تر از خود را معيار قرار دهيم تا احساس موفقيت را تجربه كنيم. همچنين توصيه به شكرگزاري، فني است كه ما را متوجه موهبت­ها مي­كند و تمرين تشكر از خداوند و هر كس كه لطفي در حق ما كرده است، در واقع نگاهي واقعي به دستاوردهاست. در سفارشي ديگر از ما خواسته شده در برابر آنچه از دست داده­ايم، تأسف بيهوده نخوريم و براي به دست آوردن، به اندازه كافي بكوشيم.

در نگاه توحيدي نيز، رضايت، از سپردن خود به خداوند پديد مي­آيد و راضي بودن به آنچه روزي و قسمت ما شده، نيازمند تمرين و تكرار است. اگر قرار است خود را با ديگران مقايسه كنيم، آن را در مسير معنوي جهت دهيم، نه مادي.

 ***********************

و اینــک!

و اینک! ما مدعیان پپروی از مکتب پر افتخارشان، در مقام عمل نیز باید اثبات کنیم و با سوال از خود، آیا ما پیرو واقعی هستیم؟ آیا کریم و سخاوت مندیم؟! آیا بخششی داریم؟ اگر می بخشیم بدون منت است؟ آیا شادی خود را با مستحقان و فقرا تقسیم می کنیم؟

 ***********************
از خــداونــد متعال خواستــاریـــم به یمــن قـــدوم مبـــارک امام حســن(علیه السلام)، در این ایــام پـــر از فیض و بــرکت، به همـــه ما توانایی و لیاقت دستگیـــری از مستمنـــدان و نیازمنــدان عطا فرماید و در قیامت و صحرای حشر و حساب و کتاب، در سفره حضرتشان میهمان باشیم و کریم اهل بیت، امام حسن علیه السلام شادی بخش دلهامان باشند.

امین یا رب العالمین

 ***********************