خداوند در قرآن کریم می فرماید: 

 ام یحسدون الناس علی ما اتاهم الله من فضله ؛

آیا حسادت می ورزند به مردم برای آنچه که خدا از فضلش ،به مردم ، کرامت کرده است.

حسادت آفتی است که اگر به کسی برسد او را از درون ، سوزانده و عاقبت نابود می کند و حسود به

کسی گویند که از پیشرفت و ترقی دیگران احساس ناراحتی نموده و آرزو می کند که دیگران پیشرفت

 نداشته و اگر خداوند سبحان به کسی نعمتی عنایت کرده آن نعمت از او گرفته شود.

که در این مورد امام علی (ع) می فرماید:

حسود خشمگین است به کسی که به او ظلمی نکرده است .  

وامام صادق (ع) نیز می فرماید:حسد ایمان را می خورد ، چنان که آتش ، هیزم را می خورد.

منبع : کتاب خوبی ها و بدی ها ،  ص 237،240 و 242 ، تألمنبع : کتاب خوبی ها وبدی ها ، ص 241-237 ، تألیف محمد تقی صرفی پور محمد تقی صرفی پور