آیا گرفتن سود پولی که در بانکهای دولتهای غیراسلامی گذاشته می‏‌شود جایز است؟ و آیا اگر آن را بگیرد تصرّف در آن اعم از اینکه صاحب بانک اهل کتاب باشد یا مشرک و هنگام سپردن پول، شرط دریافت سود کرده باشد یا خیر، جایز است؟

ج: در فرض مرقوم سود گرفتن جایز است، حتّی اگر شرط دریافت سود کرده باشد.

س 1919: در فرض فوق اگر بعضی از صاحبان سرمایه بانک مسلمان باشند، آیا در این صورت گرفتن سود از این بانکها جایز است؟

ج: گرفتن سود نسبت به سهام غیرمسلمانان اشکال ندارد؛ ولی نسبت به سهم مسلمان، در صورتی که سپردن پول به بانک همراه با شرط سود و ربا و یا به قصد دستیابی به آن باشد، گرفتن سود جایز نیست.

س 1920: گرفتن سود پولهایی که به بانکهای کشورهای اسلامی سپرده شده چه حکمی دارد؟

ج: در صورتی که سپرده‏‌گذاری به‌صورت قرض و به قصد گرفتن سود و یا مبتنی بر آن و یا به قصد دستیابی به سود باشد، گرفتن آن جایز نیست.

س 1921: اگر بانک برای وامی که می‏‌دهد ربا بگیرد، آیا در صورتی که مکلّف بخواهد از بانک وام بگیرد، صحیح است برای فرار از ربا به این صورت عمل کند که یک اسکناس هزار تومانی نقد را به مبلغ هزار و دویست تومان نسیه بخرد به این شرط که هر ماه صد تومان آن را بپردازد و برای آن دوازده فقره سفته صدتومانی به بانک بدهد و یا اینکه از بانک دوازده سفته مدت‏‌دار را که مجموع مبلغ آنها هزار و دویست تومان است به مبلغ هزار تومان به‌صورت نقدی بخرد به این شرط که مبلغ آن سفته‏‌ها در مدّت دوازده ماه پرداخت شود؟

ج: این قبیل معاملات که صوری و به قصد فرار از ربای قرضی هستند، شرعاً حرام وباطل می‏‌باشند.

afkarnews.ir

 فطریه بر چه کسانی واجب نیست ؟

آیت الله سیستانی: 

کسى که موقع غروب شب عید فطر، بالغ و عاقل است و بیهوش و فقیر و برده نیست، باید براى خودش و کسانى که نان خور او هستند، هر نفرى یک صاع که گفته می‌شود تقریبا سه کیلو است، از غذاهاى معمول در شهرش مانند گندم یا جو یا خرما یا کشمش، یا برنج یا ذرت به مستحق بدهد و اگر به جاى آن پول هم بدهد، کافى است.

آیت‌الله مکارم شیرازی:

کسانی که درآمدشان نسبت به مخارجشان، در حد زندگی متعارف شرع کافی باشد، حال این شخص کارگر، کارمند، کشاورز، کاسب و … باشد،‌ باید فطریه بدهد.

کسانی هم که درآمدشان به مخارجشان نخورد،‌ مانند این که درآمدش 19 و خرجش 20 باشد. این شخص فقیر شرعی است و می‌تواند فطریه بگیرد؛ البته منظور زندگی بدون ریخت و پاش و تجملات است.

فطریه جنین در شکم مادر
 

آیت الله صافی گلپایگانی:

واجب نیست.

آیت الله حسین مظاهری:

پرداخت فطریه لازم نیست، ولی برای محافظت او مطلوب است.

فطریه کودک به دنیا آمده در رمضان
 

آیت الله سیستانی:

اگر پیش از غروب عید فطر بچه‏ دار شود، باید فطره کودک را بدهد.

آیت الله صافی گلپایگانی:

اگر بعد از مغرب شب عید فطر بچه‌دار شود، واجب نیست فطره او را بدهد؛ اگرچه مستحب است فطره کسانی را که بعد از مغرب تا پیش از ظهر روز عید نان خور او حساب می‎شوند، بدهد.

فطریه سرباز در حال خدمت
 

آیت الله مکارم شیرازی:

اگر تمکن مالى دارد، بنا بر احتیاط واجب خودش بپردازد.

آیت الله نوری همدانی:

در صورتی که نان خور پدر به حساب می آیند، به عهده پدر است و اگر هزینه آنان به عهده اداره مربوطه باشد؛ زکات فطره بر کسی واجب نیست.

/afkarnews.ir

زکات فطره و یا فطریه یکی از فروع دین اسلام است. بر کسی که خودش فقیر نباشد، واجب است برای خود و تمام کسانی که تحت تکفل او هستند، زکات فطره بپردازد.

برخی مراجع تقلید افراد تحت تکفل را شامل کسانی که شب عید فطر میهمان شخص هستند، نیز دانسته اند. اگر کسی که فطره بر او واجب است آن را پرداخت نکند، بر خود انسان واجب نمی شود. کارمندان و سربازان تحت تکفل دولت محسوب نمی شوند. پس از پایان یافتن ماه مبارک رمضان؛ یعنى در شب عید فطر، افرادى که داراى شرایط باشند، باید زکاتى بپردازند که مقدار و موارد مصرف آن خواهد آمد. این زکات به نام زکات فطره خوانده مى شود.

افرادى که زکات فطره بر آنها واجب است

1- بالغ باشد.

2- عاقل باشد.

3- بنده کسى نباشد.

4- فقیر نباشد. (توضیح المسائل، امام خمینی، مسئله 1991)

رهبر معظم انقلاب:
سؤال: من بر اثر ضعف جسمانی از ابتدای سن بلوغ تا دوازده سالگی روزه نگرفته‎ام، در حال حاضر چه تکلیفی دارم؟
پاسخ: واجب است روزه‎هایی را که در ماه مبارک رمضان نگرفته‎اید با اینکه به سن تکلیف رسیده بودید قضا کنید و اگر افطار روزه ماه رمضان عمدی و اختیاری و بدون عذر شرعی بوده کفاره هم بر شما واجب است.

آیت الله مکارم:
سؤال: دخترى به سن بلوغ رسیده است؛ ولى به واسطه ضعف جسمى توان روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان را ندارد و بعد از ماه رمضان هم تا سال بعد نمى تواند قضا کند، حکمش چیست؟
پاسخ: باید کفّاره مدّ طعام را بدهد؛ یعنى براى هر روز معادل 750 گرم گندم و مانند آن به فقیر بدهد. و قضاى این روزه ها بر او واجب نیست.

استفتائات جدید

س. كارهاى حرام در هنگام اعتكاف چيست؟
ج: معتكف بايد از اين كارها پرهيز كند:

* بوييدن چيزهاى خوشبو و عطريّات حتى گياهان خوشبو، همراه با لذّت؛ پس براى كسى كه حس بويايى ندارد اشكال ندارد.

* خريد و فروش

* ساير انواع تجارت؛ مثل صلح و اجاره و مضاربه و غير اين‌ها (بنابر احتياط واجب).

* مجادله و جدال ـ چه در امور دينى و چه دنيوى ـ به قصد غلبه بر ديگرى و اظهار فضل و برترى بر او؛ اما اگر به قصد اظهار حق و بازداشتن طرف از طريق باطل باشد، مانعى ندارد.

* امور جنسى و شهوت‌آميز مانند بوسه، لمس و آميزش.

* استمناء(1) (بنا بر احتياط واجب)

ــــــــــــــ

(1) گرچه استمناء در هر حال حرام و از گناهان بزرگ است ولى در حال اعتكاف گناهى بزرگتر است.
س. اگر معتكف به گمان اين‌كه مكانى تابع مسجد است، به آن مكان برود و بعد معلوم شود كه آن‌جا جزو مسجد نبوده، حكم اعتكافش چيست؟
ج: خروج عمدى از مسجد ـ ولو از روى جهل ـ اعتكاف را باطل مى‌كند.

س. اگر معتكف مبتلا به مرضى شود كه مجبور به افطار روزه است چه بايد بكند و حكم اعتكاف او چيست؟
ج: اعتكاف بدون روزه صحيح نيست لذا با افطار روزه، اعتكاف باطل مى‌شود.

س. آيا در صورت ضرورت يا عدم ضرورت مى‌توان شخصاً در ايام اعتکاف خريد و فروش نمود و يا بايد توکيل يا نقل به غير بيع نمود؟
ج) خريد و فروش بر معتکف حرام است ولى هرگاه براى تهيه مواد خوراکى ناچار از خريد و فروش شود و شخص غيرمعتکفى که اين کار را انجام دهد، نيابد و تهيه اجناس مذکور بدون خريد نيز امکان نداشته باشد، در اين صورت خريد و فروش مانعى ندارد.

س. آيا جايز است كه معتكف كسى را براى خريد ـ چه ضرورى و چه غير ضرورى ـ وكيل نمايد؟
ج: اگر براى خريد نيازمندى‌هاى هنگام اعتكاف باشد، اشكال ندارد و اما در غير آن موارد اگر وكيل كردن در هنگام اعتكاف باشد، اشكال دارد.

س. موارد ضرورى كه خريد و فروش در آنها براى معتكف جايز است چيست؟
ج: مواردى كه در هنگام اعتكاف براى خودش و نفقه خانواده‌اش به آن نياز دارد.

س. آيا اجاره و ديگر معاملات غير از خريد و فروش در هنگام اعتكاف جايز است؟
ج) ساير معاملات (غير از خريد و فروش) بنابر احتياط واجب در هنگام اعتكاف جايز نمى‌باشد.

س. آيا اجراى عقود و ايقاعات (غير از معاملات) در هنگام اعتكاف جايز است؟
ج: مانعى ندارد.

س. آيا گفتگو در مورد چيزهاى مباح هنگام اعتكاف جايز است؟
ج: اشكال ندارد.

س. انجام غسل براى معتکف در مسجد چه حکمى دارد و آيا فرقى بين غسل واجب و مستحب مى‌باشد؟
ج: غسل جنابت و حيض در دو مسجد شريف مکّه و مدينه، مطلقاً جايز نيست بلکه بايد تيمّم نموده فوراً خارج شود و در مساجد ديگر نيز اگر غسل، موجب درنگ کردن و يا آلودگى مسجد شود، جايز نمى‌باشد و ساير اغسال واجب و يا مستحب در صورت امکان و عدم مزاحمت براى ديگران اشکال ندارد.

س. عطر و گلاب زدن و يا بو کردن عطر و گلاب اعتکاف را باطل مى‌کند يا نه؟ اگر سهواً باشد چه‌طور؟
ج: در صورتى که عطر يا گلاب را براى لذت بردن بو کند، بنا بر احتياط واجب اگر اعتکاف واجب معيّن باشد بايد اعتکاف را به پايان ببرد و قضاى آن را به‌جا آورد؛ و در واجب غيرمعيّن، اگر در دو روز اول باشد بايد اعتکاف را از سر بگيرد و اگر روز سوم باشد اعتکاف را اتمام و سپس از سر بگيرد و در اعتکاف مستحب قبل از اتمام روز دوم چيزى بر عهده او نيست و اگر روز سوم باشد بايد دوباره اعتکاف را از سر بگيرد و در آنچه ذکر شد بنا بر احتياط واجب فرقى بين عمد و سهو وجود ندارد.

س. کفّاره هر يک از مُحرّمات را به‌طور جداگانه بيان کنيد؟
ج: اگر اعتکاف واجب را با آميزش جنسى (جماع) هرچند در شب باطل نمايد کفّاره بر او واجب مى‌شود اما در اعتکاف مستحب (در دو روز اول) اگر با اين عمل قصد دارد که از اعتکاف صرف‌نظر نمايد کفاره ندارد و در غير اين صورت بنا بر احتياط واجب کفاره ثابت است لکن انجام ساير مُحرّمات کفّاره ندارد گرچه احتياط مستحب پرداخت کفّاره‌ مى‌باشد و کفّاره ابطال اعتکاف (در موارد وجوب کفّاره) کفّاره ابطال روزه ماه رمضان است.

س. با توجه به اينکه بوی خميردندان بوی خوشی است آيا مسواک زدن با خميردندان در حين اعتکاف مخلّ به اعتکاف هست؟
ج: مسواک زدن با آن مانع ندارد و آنچه حرام است بوييدن بوى خوش است.

س. اگر در مکانی از مسجد بوی خوشی می‌آمد آيا ترک آنجا لازم است؟ اگر وضوخانه بود و بوی خوش به سبب خميردندان يا صابون بود چه بايد کرد؟
ج: اگر بودن در آن مکان مستلزم بوييدن بوى خوش است بايد آنجا را ترک کند./.khamenei.ir

*آیا می توان از آب مسجدی که نمی خواهیم در آنجا نماز بخوانیم، استفاده کرد؟

کسی که نمی خواهد در مسجدی نماز بخواند [1]    اگر نداند حوض یا وضوخانه آن را برای همه مردم وقف کرده اند یا برای کسانی که در آنجا نماز می خوانند [2]

  نمی تواند از حوض یا وضوخانه آن مسجد استفاده کند.

  اگر به طور معمول کسانی هم که نمی خواهند در آنجا نماز بخوانند از آب آنجا استفاده می کنند؛ یعنی از عمل افراد متدین بفهمد که وقف آن عمومی است  [3]   می تواند از آب مسجد استفاده کند.

*توجه :

وضو گرفتن از آب سردکن ها و مخزن هایی که مخصوص نوشیدن است، جایز نیست و وضو باطل است؛ ولی اگر شخصی نداند آبی مخصوص نوشیدن است و با آن وضو بگیرد و نماز بخواند، وضو و نمازش صحیح است. [4]

بیان احکام شرعی

نذر
تعریف: ملتزم دانستن خود به اینکه عملی را برای خدا به نحو مخصوص انجام دهیم.

شرایط انعقاد نذر(۱)
۱. صیغه نذر: در انعقاد نذر، صرف نیت کافی نیست و ذکر صیغه لازم است؛ گرچه لازم نیست صیغه به عربی باشد؛ مثال: “لله علیّ ان اصلّی صلاة اللیل"؛ “برای خدا بر من است که نماز شب بخوانم” یا “لله علیّ ان اترک الغیبة"؛ “برای خدا بر من است که غیبت نکنم".
مسئله
منعقد شدن نذر با جملات زیر محل اشکال است:
“نذرت لله ان اصوم"؛ “نذر کردم برای خدا اینکه روزه بگیرم".
“لله علی نذر صوم یوم"؛ “برای خداوند بر من است نذر یک روز روزه".
لذا بنابراحتیاط، باید به نذر عمل شود و با ترک آن، بنابر احتیاط، کفاره تعلق می­‌گیرد.
۲. متعلق نذر (آنچه در نذر بیان شده انجام یا ترک آن) باید رجحان داشته باشد؛ چه واجب باشد و چه مستحب (از نظر انجام آن) و چه حرام باشد و چه مکروه (از نظر ترک آن)؛ مانند اینکه نذر کند روزه بگیرد یا زیارت برود یا نذر کند غیبت را ترک کند یا سیگار نکشد.
بنابراین در صورتی­که متعلق نذر، امر مرجوحی باشد، نذر صحیح نیست؛ مانند اینکه نذر کند سیگار بکشد یا غیبت کند. اما اگر متعلق نذر امر مباحی باشد، در صورتی­که جهت رجحانی در آن مدّ نظر باشد، نذر منعقد می­‌شود؛ مانند اینکه نذر کند غذا بخورد تا توانایی بر اطاعت خدا داشته باشد. اما اگر هیچ رجحانی نداشته باشد، نذر منعقد نمی­‌شود.
۳. باید متعلق نذر مقدور ناذر باشد و مشقت فراوان یا ضرر قابل توجه نداشته باشد؛ مثلاً کسی که روزه برایش ضرر دارد، نمی­‌تواند نذر کند که روزه بگیرد یا کسی­ که توان راه رفتن ندارد، نمی­‌تواند نذر کند که با پای پیاده به کربلا برود.
http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gifنکته
ترجیح داشتن و عاجز نبودن هنگام فرارسیدن وقت عمل نذر نیز ملاک است. لذا اگر وقت عمل، متعلق نذر رجحان نداشت یا ناذر، عاجز از انجام آن بود یا برای او مشقت فراوان داشت، عمل به نذر واجب نیست.
۴. شخص نذر کننده باید بالغ، عاقل، دارای اختیار و دارای قصد باشد و همچنین اگر در مورد مال خود نذر کرده، محجور (مثل سفیه یا مفلس) نباشد.
http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif نکته
انسان سفیه حتی وقتی­ چیزی را در نذر به عهده و ذمه بگیرد که جنبه مالی داشته باشد، اگرچه از عین اموال حال حاضر او نباشد، نذرش باطل است. اما شخص مفلس اگر چیزی را که جنبه مالی دارد، به عهده و ذمّه بگیرد، ولی در مورد عین یکی از اموال حال حاضرش نذر نکرده، ایرادی ندارد و نذر منعقد است.
۵. اگر زن به همراه شوهرش باشد، نذر زن بدون اذن شوهر، اگر چه در مورد اموال زن باشد، باطل است.
مسئله
۱. اگر ابتدا شوهر اذن دهد و پس از نذر، مانع شود، نذر واجب­الوفاء است.
۲. معنای لزوم اذن شوهر آن نیست که زن در اموال خودش اجازه تصرف ندارد. بلکه بدین معناست که نذر او واجب­الوفاء نیست.

اقسام نذر
۱. نذر مشروط: نذری است که معلق بر چیزی باشد. این نوع نذر به سه صورت است:
الف) به شکرانة نعمت دنیوی یا اخروی نذر کند.
مثال: اگر خداوند به من فرزند سالمی عطا کند، برای خدا بر من است که چهل فقیر را غذا دهم؛ در این مثال، اطعام فقیر متوقف بر داشتن فرزند سالم است که به شکرانة آن این نذر انجام می­‌شود.
ب) برای طلب دفع بلا و گرفتاری این نذر منعقد می­‌شود.
مثال: اگر خداوند پدرم را شفا دهد، برای خدا بر من است که چهل شب زیارت عاشورا بخوانم.
ج) نذر برای بازداشتن نفس از عمل محرم یا مکروه است.
مثال: اگر دروغ گفتم، برای خدا بر من است که یک فقیر را غذا دهم.

۲. نذر مطلق: نذری است که بر چیزی معلق نیست.
مثال: برای خدا بر من است که ماه رجب را روزه بگیرم.
مسئله
۱. اگر آنچه را نذر کرده مقید به زمان یا مکان خاصی است، انجام آن در غیر آن مکان یا زمان کافی نیست.
۲. اگر فرضاً ده روز روزه نذر کند و معین نکند که پی­در­پی یا به صورت پراکنده باشد، به هر صورت انجام دهد اشکال ندارد.
۳. اگر مالی را نذر یکی از مشاهد مشرفه کند، باید صرف مصالح آن مکان شود. اما اگر مال را نذر یکی از ائمه (ع) یا اولاد آنها نماید، جایز است در هر کار خیر، اعم از صدقه به فقراء، ساخت و تعمیر مسجد، پل و …. صرف شود؛ با قصد اینکه ثواب آن به منذورله برگردد؛ هرچند مستحب است که صرف مخارج حرم و زائران و خادمان آن شود. البته اگر نذر مقید به مصرف خاصی است، باید طبق آن عمل شود.

حکم تخلف از نذر
۱. منذور(۲) مقید به زمان خاصی است:
الف) منذور روزه است http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif قضای روزه واجب است و در صورت ترک عمدی کفارة حنث(۳) نذر نیز واجب می­شود.
ب) منذور نماز است http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif بنابر احتیاط واجب، قضا واجب است و با ترک عمدی، کفاره حنث نذر نیز واجب می­شود.
ج) منذور غیر نماز و روزه است؛ مانند زیارت امام حسین (ع)در روز عاشورا http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif قضا واجب نیست. ولی اگر عمداً ترک کرده باشد، کفاره واجب می­شود.
۲. منذور مقید به زمان خاصی نیست (نذر مطلق) http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif جایز است تأخیر آن تا زمانی­ که گمان به فرارسیدن مرگش کند؛ در این صورت تأخیر آن جایز نیست. بنابراین حنث نذر در این قسم به این صورت است که در مدت حیاتش انجام ندهد.
مسئله
۱. در صورتی شکستن نذر موجب کفاره می‌شود که نذرکننده عمداً و با اختیار (نه از روی فراموشی یا اضطرار یا اکراه و تهدیدی) به نذر خود عمل نکند. (کفاره جای توبه را نمی‌گیرد).
۲. اگر نذر کند هر پنجشنبه را روزه بگیرد، در صورتی­که بعضی از پنجشنبه­‌ها مصادف با عید فطر یا قربان شود، یا نذرکننده بیمار یا حائض شود و نتواند آن روز را روزه بگیرد، واجب است قضای آن را بجا آورد و این حکم در مورد سفر، احتیاط واجب است.
۳. در صورتی­ که نذر کرده روز خاصی را روزه بگیرد، جایز است به سفر رود؛ هرچند سفر برای او ضرورت نداشته باشد. اما بعد از آن باید روزه را قضا ­کند و کفاره­ای ندارد.
۴. شخصی نذر کرده هر پنجشنبه روزه بگیرد. در صورتی­ که یک پنجشنبه را روزه نگیرد:
الف) اگر هنگام نذر، منظورش تمام پنجشنبه‌­ها به عنوان مجموعه واحد بوده، به این معنا که اگر حتی یک پنجشنبه هم روزه نگیرد، مطلوب تأمین نشده است http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif در این صورت به خاطر یک بار تخلف، نذر منحل شده و کفاره بر او واجب می­‌شود و هفته­‌های بعد، دیگر روزه واجب نیست.
ب) هر پنجشنبه جداگانه مد نظر است http://farsi.khamenei.ir/themes/fa_def/images/ver2/breadcrump.gif در این صورت در ازای هر پنجشنبه­‌ای که عمداً روزه نگیرد، یک کفاره واجب است.

کفاره شکستن نذر
اگر کسی حنث نذر کند، باید یا ده فقیر را اطعام کند یا آنان را لباس پوشاند و در صورتی­که مقدور نباشد، سه روز پیاپی روزه بگیرد.

عجز ناذر از انجام منذور
اگر ناذر، از انجام منذور (چه نذر مطلق و چه نذر مقید به زمان) عاجز شود، نذر منحل می‌شود و چیزی بر عهده ناذر نیست؛ مگر در مورد نذر روزه که در صورت عجز، باید در ازای هر روز، یک مد طعام به فقیر بدهد./.khamenei.ir

بسم الله الرحمن الرحیم 

نظر تمام مراجع تقلید را در مورد قمه زدن در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام میخواستم .

به نام خدا سلام دیده شده برخی از مراجع قمه زدن را امری نیک بشمار می آورند این در حالی است که خودشان حتی محکم هم بر سینه نمی زنند … و خداوند در قرآن کریم فرموده چیزی که برای بدن انسان مضرهست حرام است حتی اگر حلال و واجب باشد همانند خوراک گوشتی و نمک و شکر در این زمان و روزه و وضوء در هنگام شدت بیماری یا زخم و… متاسفانه در سایت های اینترنتی با پخش کردن عکس هایی از قمه زن ها بنده شخصا با همین چشم هایم دیدم که با دیدن مراسم اعدام مسلمین و عکس هایی از قمه زدن کرور کرور از دین شریف اسلام خارج میشوند و اشخاصی که دین اسلام را نمیشناسند و زبانهای مختلفی از جمله فارسی و انگلیسی را فرا دارند حتی با دیدن عکس هایی از قمه زن ها به خدا و قرآن و اسلام و مسلمانان بدترین فحش های ناموسی را میدهند و میگویند مسلمانان دیوانه هستند و نعوذ باالله همانطور که عرض کردم متاسفانه به خدا و امام حسین علیه السلام هتاکی میکنند … و…

قمه زن ها بعذا بعد از قمه زدن از دنیا میروند , بدیهی است وقتی قسمت اعظمی از سر انسان شکافته میشود از عمر او کاسته میشود واقعا ما از جانب خداوند اجازه داریم که به بدن خود آسیب بزنیم ؟ آیا شخصی که بخاطر امام حسین از فاصله ی دوری شروع به دویدن میکند وسرش را به دیوار میکوبد بخاطر امام حسین و سر او منفجر میشود امام حسین (ع)از او راضی است ؟ آیا قمه زنی که طفل شیر خوار سه ماهه را در بغل میگیرد و با شمشیر به فرق سر نوزاد میزند نابودی اسلام و مسلمین و اهداف امام حسین علیه السلام را رقم نمیزند ؟ دیده شده در این عکس ها مردهای ریشو که سرتا پا در خون غلط میزنند و با تیغ های دست سازی که به آن زنجیر بلند وصل شده تیغ های گردی را به پشت کتف خود پرتاب میکنند و این موجب شکافته شدن حتی بریده شدن استخوان های کتف آنان میشود و در زمانی که در جمعیت جو زده میشوند و احساساتی بعذا همان موقع متوجه نمیشوند که به مرگ نزدیک شدند زیرا در بدن انسان حدود پنج لیتر خون هست که بعذا در قمه زنی تمام خون بدن متاسفانه تخلیه میشود , و میدانی از زغال تهیه میکنند و با پای برهنه روی آن می دوند واقعا این کارها اسلامی است ؟ مگر دین اکمل اسلام عقلایی و عقلانی نیست ؟ شما با سرچ آسانی که میتوانید قمه زنی راانگلیسی یا فارسی بطور مثال در گوگل یا یوتوب سرچ کنید google.com & youtube.com میتوانید به صحت کلام بنده دست پیدا کنید , امروزه در جنگ نرم که در محیط مجازی رقم خورده شما اگر کلمه اسلام یا islam را سرچ کنید قمه زنی و دوری از اسلام نمایان میشود شما اگر کلمه امام نقی را سرچ کنید هتاکان اولین نتیجه هستند متاسفانه. که با دیدن عکس های قمه زنی در دنیا و جهان یک اسلام گریزی بزرگ ایجاد شده , البته فیلم ها و عکس های اعدام هم که بنده با هر نوع اعدام صد در صد مخالف هستم و میگویم میشود با اهدای یک کلیه فرد اعدامی قبل از اعدام جان یک انسان را نجات داد که دراین مجال نمی گنجد , بنده از شما تقاضا دارم پاسخی جامع در این مورد بفرمایید , معمولا قمه زن ها انسانهای بی منطقی هستند که بعذا نماز هم نمیخوانند و هر آنچه در سدد جنایت طرف مخالف خود هم هستند … همانطور که در ایران دست قطع نمیشود و سنگساری وجود ندارد باید اعدام و قمه زدن هم نابود شود اگر نه به زودی اسمی از امام حسین و امام زمان ما و دین کامل ما باقی نخواهد بود … (لطفا اگر قمه زدن در اسلام جایز و مستحب و کاری خوب و نیک است بر خلاف نظر بنده بفرمایید بنده بدون ویرایش در فیسبوک : https://www.facebook.com/groups/Comunism/ https://www.facebook.com/groups/mokhalef/ و در بلاگ شخصی خود با ذکر منبع شما قرار خواهم داد , انتشار سوال و جواب بدون ذکر نام بنده جایز است متشکرم. )

با سلام و شادباش فرا رسيدن سال نو و تشکر از ارتباط¬تان با مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی
آیت الله خامنه ­ای درباره حرمت قمه زنی فتوا داده و فرموده اند:
قمه زنى علاوه بر اینکه از نظر عرفى، از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمى‏شود و سابقه‏اى در عصر ائمه «علیهم السلام» و زمان­هاى بعد از آن ندارد و تأییدى هم به شکل خاص یا عام از معصوم «علیه السلام» در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب مى‏شود. بنابراین در هیچ حالتى جایز نیست.(1)
با پژوهشی که انجام گرفته نظر مبارک آیت الله سیستانی را نیافتیم .می توانید با این شماره ( 7741415 ـ 0251 ) از دفتر معظم له سؤال کنید .
امام خمینى در اوایل انقلاب در پاسخ سؤالى در این زمینه فرمود: در وضع موجود قمه نزنند . (2)
حضرت آیت الله فاضل لنکرانى مى فرمایند: <با توجه به گرایشى که نسبت به اسلام و تشیّع بعد از پیروزى انقلاب اسلامى ایران در اکثر نقاط پیدا شده و ایران اسلامى به عنوان ام القراى جهان اسلام شناخته مى شود و اعمال و رفتار ملّت ایران به عنوان الگوى اسلام مطرح است, لازم است در رابطه با مسایل سوگوارى امام حسین (ع) به گونه اى عمل شود که موجب گرایش بیشتر به آن حضرت و هدف مقدس وى گردد.
در این اوضاع مسئله ی قمه زنى نه تنها چنین نقشى ندارد, بلکه به علت نداشتن هیچ گونه توجیه قابل فهم برای مخالفان ثمره اى جز نتیجه ی سوء نخواهد داشت. لذا لازم است علاقه مندان به امام حسین (ع) از این گونه اعمال خوددارى کنند.(3)
آیت الله مکارم در پاسخ این مسئله چنین فرموده اند:
<عزادارى خامس آل عبا از افضل قربات و مایه ی بیدارى ملسمین است, ولى از کارهایى که موجب وهن مذهب مى شود و بهانه به دست دشمنان و مخالفان مى دهد, باید اجتناب نمود(4)>.
به نظر آیت الله صافی: قمه زنی به خودی خود اشکال ندارد، لیکن اگر موجب وهن به مذهب حساب شود و یا ازجهات دیگری مفسده داشته باشد و یا موجب ضرر مهمی بربدن باشد جایز نیست.(5)
آیت‌الله‌تبریزی نیز(6) قمه‌زدن‌را جایز ندانسته‌اند.
علامه امینی می‌گوید: « قمه زنی واعمالی دیگر از این قبیل در مراسم عزاداری حسینی به حکم شرع وعقل حرام است و زخمی ساختن سر که نه سود دنیوی دارد ونه اجر اخروی ، ایذاء نفس است که خود در شرع حرام است ودر مقابل این عمل، ‌شیعه اهل بیت را درانظار دیگران مورد تمسخر قرار داده وآنها را وحشی قلمداد می‌کنند . شکی نیست که این اعمال ناشی از وساوس شیاطین بوده وموجب رضایت خدا وپیامبر (ص) واهل بیت اطهار علیهم السلام نیست./http://www.pasokhgoo.ir/node/64588

پی نوشت ها:
1. آیت الله خامنه ای، استفتائات، ص 326، مسئله 1461.
2. امام خمینی ، استفتاات ج 3 ، ص 581 ،س 37 و 38 ؛ فرهنگ عاشورا، ص 358.
3. آیت الله فاضل، جامع المسائل , ج 1 ص 622
4. آیت الله مکارم، استفتاآت جدید, ج 1 ص158، س 571
5. سوال از دفتر آیت الله صافی گلپایگانی(0251-7479)
6. آیت الله تبریزی،استفتاءات‌جدید، ج‌1، ص‌454، س 2003

*حمایت انگلیس از قمه زنی

انگلیس به شدت از رفتارها و اقدام های مشابه قمه زنی دفاع می کند؛ در حالی که پارلمان انگلیس، اجتماع شیرخوارگان را در مراسم عزاداری نشانه ترویج خشونت معرفی می کند! در حسینیه لندن، وابسته به تشیع انگلیسی مراسم قمه زنی رخ می دهد و پلیس لندن از آنها حفاظت می کند و حتی فیلم برداری می نماید تا آن را در سطح جهان منتشر کرده و بگوید شیعه به خودش بی رحم است؛ چه رسد نسبت به دیگران!

همین که انگلیس از قمه زنی شیعه خوشش آمده مشخص می کند که این کار به نفع آنهاست. آیا یک شیعه حسینی بصیر نباید فکر کند چرا انگلیس که سرچشمه همه خباثت های غرب و موسس وهابیت است از قمه زنی ما خوشحال است؟ همکاری انگلیس در راه اندازه 16 شبکه شیعه لندنی جهت لعن و قمه زنی علنی و اهدای قمه رایگان حتی با پول به برخی فریب خوردگان و مغرضا چه معنایی می دهد؟

نکته قابل توجه این است که اگر در قسمت Images موتورهای جستجو مانند گوگل کلمه عاشورا به زبان فارسی تایپ شود، تقریبا تمام تصاویر به نوعی مربوط به معرفت عاشورا و امام حسین است، ولی زمانی که کلمه عاشورا به زبان انگلیسی تایپ شود تصاویر مربوط به قمه زنی نشان داده می شود. گویی تنها فعلی که شیعیان در عاشورا انجام می دهند، فقط قمه زنی است. این نشان می دهد که موتورهای جستجو و پایگاه های اینترنتی خارجی تلاش دارند که حقیقت واقعه کربلا به گوش دنیا نرسد و عاشورا با قمه زنی معرفی گردد. مقام معظم رهبری در این مورد مطلب جالبی را نقل فرموده اند:

« اخیرا مطلبی را کسی به من گفت که خیلی برایم جالب و عجیب بود، برای شما هم آن مطلب را نقل می کنم، کسی که با مسائل کشور شوروی سابق و این بخشی که شیعه نشین است، جمهوری آذربایجان آشنا بود می گفت: آن وقتی که کمونیست ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند، مثلا مساجد را به انبار تبدیل کردند، سالن های دینی و حسینه ها را به چیزهای دیگری تبدیل کردند و هیچ نشانه ایی از اسلام و دین تشیع باقی نگذاشتند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود…

چرا؟ چون قمه زدن برای آنها یک وسیله تبلیغ بر ضد دین و تشیع بود. بنابراین گاهی دشمن از بعضی چیزها اینگونه علیه دین استفاده می کند. هر جا خرافات به میان بیاید دین خالص بدنام خواهد شد.

گفته شده است: « در سال 1324 شمسی، سفارت انگلیس در ایران تعداد 15000 قمه خرید و به هیئات مذهبی اهدا کرد که خودتان را بزنید و کاری به ما نداشته باشید.»

*مواضع مراجع در برابر قمه زنی

علما و مراجع معظم تقلید در این مسئله اجماع دارند که هر عملی که موجب وهن اسلام گردد حرام است و باید از آن خودداری کرد. اینجاست که درد و رنج پنهانی عالمان دلسوز و فقهای دین شناسی چون آیت الله العظمی حکیم برایمان روش تر می شود که گفتند: قضیه قمه زنی چون خاری در گلوی ماست»./ حوزه