ای آنکه در نگاهــت حجمی ز نــــور داری

کی از مســـیر کوچه، قصد عبــــور داری؟

چشـــم انتظار ماندم، تا بر شبــــم بتابی

ای آنکه در حجـــــابت، دریای نـــــور داری

من غرق در گناهم، کی می‌کنی نگاهم؟

برعکس چشم‌هایم، چشمی صبــور داری

از پـــرده‌ها بــرون شـــد، ســوز نهانی ما

کوک است ساز دل‌ها، کی میل شور داری؟

در خواب دیده بودم، یک شب فـروغ رویت

کی در سرای چشمم، قصــــد ظهور داری؟

اگـــر چه روز مــن و روزگــــار می‌گذرد

دلـم خوش است که با یاد یار می‌گذرد

چقدر خاطره انگیز و شاد و رویایی است

قطار عمـــــر کـــه در انتـــــظار می‌گذرد

به ناگهــــانیِ یک لحظه عبــــور سپیـد

خیال می‌کنــــم آن تک سوار می‌گذرد

کسی که آمدنی بود و هست، می‌آید

بدین امیـــد، زمستان، بهــار، می‌گذرد

نشسته‌ایم به راهی که از بهشت امید

نسیــــم رحمـــــت پـــروردگار می‌گذرد

به شوق زنده شدن، عاشقانه می‌میرم

دوباره زیستنم زیـــــن قــــــرار می‌گذرد

همان حکایت خضر است و چشمه ظلمات

شبـــی که از بَرِ شـــب زنـــده‏دار می‌گذرد

شبت همیشه شب قدر باد و، روزت خوش

کـــه بـــا تـــو روز مــن و روزگـــار می گذرد