عَنْ مُيَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لِي‏ يَا مُيَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ‏ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ

میسر بن عبدالعزیز می گوید امام صادق علیه السلام به من فرمود: دعا کن و گمان مکن تقدیر تو قابل تغییر نیست، زیرا نزد خداوند متعال جایگاهی است که جز با دعا به آن دست نتوان یافت و اگر بنده ای دهان فرو بندد و از خدا نخواهد، چیزی به او داده نمی شود. ای میسر هیچ دری نیست که کوبیده شود مگر آنکه به روی کوبنده آن باز شود.

 (کافی، ج2، ص466).