مرتضی حاج باقری: فیض ثواب شستن سرویس بهداشتی

صبح‌ها که برای نماز بیدار می‌شدم، دستشویی‌ها تمیز شده بود. هر وقت سوال می‌کردم «چه کسی این دستشویی‌ها را تمیز می‌کند؟» پاسخی نمی‌شنیدم.

یکی از نیمه‌شب‌ها به طرف دستشویی می‌رفتم که شخصی را مشغول نظافت دیدم. همین که صدای پایم را شنید، خودش را پنهان کرد.

وارد دستشویی شدم. چند لحظه بعد، در را محکم بستم و وانمود کردم که آن‌جا را ترک کرده‌ام.

طولی نکشید فردی که نظافت می‌کرد، از مخفی‌گاه بیرون آمد و مشغول شستن دستشویی‌ها شد.

حمیدرضا جعفرزاده بود. وقتی من را دید، به شدت ناراحت شد و گفت: «امشب با این پلیس بازی، یک فیض را از من گرفتی؛ دیگر دستشویی‌ها را نظافت نمی‌کنم.»

غلام آبیسته: وقت غنیمت است

قبل از عملیات والفجر سه، در حال باز کردن معبر، به کمین عراقی‌ها خوردیم. دشمن منطقه را به شدت زیر آتش گرفت. زمین گیر شدیم. از هر طرف گلوله می‌آمد و قادر به حرکت نبودیم.

در آن شرایط، چشمم به حمیدرضا جعفرزاده افتاد. همان طور که روی زمین دراز کشیده بود، یکی از مین‌ها را خنثی می‌کرد. با تعجب گفتم: «چه وقت مین خنثی کردن است؟»

آهسته گفت: «فعلا کار دیگری نمی‌توانیم انجام دهیم.»

مرتضی حاج باقری: رقابت نیروها در تخریب

یک روز حاج قاسم سلیمانی مرا احضار کرد و در حالی که خیلی عصبانی به نظر می‌رسید و ابروها را درهم کشیده و چین به پیشانی انداخته بود، گفت: «چرا بچه‌های تخریب را این قدر اذیت می‌کنید؟!»

با تعجب گفتم: «حاج آقا! من کسی را اذیت نکردم».

دستش را همراه با کاغذی که در آن بود، به طرفتم دراز کرد و گفت: «این نام را بخوان».

تعدادی از بچه‌های تخریب نامه‌ای به ایشان نوشته و شکایت کرده بودند که «شب عملیات، برادر مرتضی دوستان خودش را برای شناسایی و باز کردن معبر می‌فرستد و ما را که دوستان نزدیک او نیستیم، به گردان‌های پشتیبانی می‌فرستد.»

روحیه‌ بچه‌های تخریب این بود؛ برای حضور در معبر و شهادت، رقابت می‌کردند.

مرتضی حاج باقری: فرش مجانی

یک فرش ماشینی به واحد تخریب داده بودند تا به یکی از بچه‌ها هدیه بدهیم. از هر کدام از بچه‌ها که پرسیدم: «شما فرش مجانی نمی‌خواهید؟» می‌گفتند: «نه، نمی‌خواهیم.» هیچ کس آن فرش را قبول نکرد./.mashreghnews.ir

ملاقات گروهی از ملائک و اجنه با امام حسین(علیه السلام) برای مبارزه با دشمنان حضرت که در هر بار امام(علیه السلام) به آن‌ها اذن ورود نداد.

به عنوان نمونه امام صادق(علیه السلام) طی روایتی فرمود: زمانی که اجنه درخواست یاری امام حسین(علیه السلام) را به حضرت عرضه داشتند، امام(علیه السلام) فرمود:«به خدا قسم ما باین کار از شما تواناتریم» و بعد استشهاد به آیه42 انفال کردند و فرمودند: «وَ لَکِنْ‏ لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیى‏ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ؛ لکن مرحله‎‏اى است آزمایشى تا راه براى هر کس که هلاک شود و یا زندگى جاوید یابد، روشن و نمایان شود.» (هدایةالکبری، ص206 و لهوف(ترجمه قهری)، ص67)

ماجرا به اینجا ختم نشد و خداوند مجدداً در کربلا صحنه‌ای خلق کرد. در این باره از امام صادق علیه‌السلام نقل شده فرمود: «از پدرم شنیدم مى‌‏فرمود: هنگامى که امام حسین علیه‌السلام با عمر سعد روبرو شد و آتش جنگ شعله‌‏ور شد، خداوند امداد غیبى پیروزى را بر فراز سر حسین علیه‌السلام فرو فرستاد، به طورى که بال‌هاى خود را بر بالاى سر حسین علیه‌السلام گشودند، سپس همان امدادها، امام حسین علیه‌السلام را بین دو چیز- پیروزى بر دشمن و لقاى خدا- مخیّر کردند، امام حسین علیه‌السّلام لقاى خدا (شهادت قهرمانانه) را برگزید؛ لَمَّا الْتَقَى الْحُسَیْنُ علیه السلام وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ قَامَتِ الْحَرْبُ أَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى‏ النَّصْرَ حَتَّى رَفْرَفَ عَلَى رَأْسِ الْحُسَیْنِ ع ثُمَّ خُیِّرَ بَیْنَ النَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِهِ وَ بَیْنَ لِقَاءِ اللَّهِ فَاخْتَارَ لِقَاءَ اللَّه‏.» بنابراین امام حسین(ع) برای رسیدن و رساندن اصحابشان به لقای خداوند از تمام هستی خود گذشت و این مسیر را برای سایر شیعیانشان تا پایان دنیا هموار کرد.

 .afkarnews.ir

گرچه از دور از آن فاصله‌ها زد بد زد
آتش انگار که بر کرببلا زد بد زد

چقدر هست مگر بچه سه جایش بِرَود
وایِ من بر سه هدف او به سه جا زد بد زد

اصلا اینبار کماندار چه با زور کشید
به سه‌شعبه همه‌یِ حَنجره را زد بد زد

دست و پا داشت که می‌زد پدر انداخت عبا
آخرین بار نَفَس زیرِ عبا زد بد زد

اولین بار که چشمش به ربابش اُفتاد
اندکی حرف نزد بعد صدا زد بد زد

بُرد در بینِ عبا تا که نبیند چه شده
مادرش گفت بگو تیر کجا زد بد زد؟

گرچه بر چشمِ ابالفضل همین تیر نشست
بدتر از چشمِ عمو بود که تا زد بد زد

پشتِ خیمه به سرِ قبر ، حرامی آمد
نیزه برداشت و مانندِ عصا زد  بد زد

طفل را از وسطِ خاک کشیدند به نِی
بچه را باز نوکِ نیزه که جا زد بد زد

نیزه دارَش زِ سر نیزه سرش را انداخت
سَر که اُفتاد زمین ضربه‌یِ پا زد بد زد

رهگذرهای دَمِ کوچه به هم می‌گفتند
حرمله تیر به این بچه چرا زد بد زد

سالها بود همین جمله فقط کارِ رباب
نانجیب آنهمه لبخند به ما زد….بد زد

حسن لطفی

“حادثه عظیم عاشورا، پایه اصلی انقلاب اسلامی است”

فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای  حسینی؛ روز ایثار، بندگی ، یقین و وفاداری را محضر بقیة الله الأعظم  عجل الله تعالی فرجه الشریف و ارادتمندان

ایشان تسلیت عرض می نماییم.

قال الرضا علیه السلام: من کان یوم عاشورا یوم مصیبته و حزنه و بکائه جعل الله عز و جل یوم القیامة یوم فرحه و سروره.بحار الانوار

امام باقر علیه السلام نسبت به کسانی که در روز عاشورا نمی توانند به زیارت آن حضرت بروند، اینگونه دستور عزاداری دادند و فرمودند: بر حسین علیه السلام ندبه و عزاداری و گریه کند و به اهل خانه خود دستور دهد که بر او بگریند و در خانه اش با اظهار گریه و ناله بر حسین علیه السلام، مراسم عزاداری بر پا کند و یکدیگر را با گریه و تعزیت و تسلیت گویی در سوگ حسین علیه السلام در خانه هایشان ملاقات کنند.کامل الزیارات، ص .175

امام صادق علیه السلام از «فضیل» پرسید: آیا (دور هم) می نشینید و حدیث و سخن می گویید؟ گفت: آری فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امر (امامت) ما را زنده بدارید.خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند.وسائل الشیعه، ج 10، ص .392

سال ولادت حضرت قاسم به‌طور دقيق معلوم نيست. برخي نوشته‌اند او در هنگام شهادت به سن بلوغ نرسيده بود؛[1] ولي يكي از منابع سنش را شانزده سال نقل كرده است.[2] قول دوم آن است كه قاسم در سال 44 قمري در مدينه متولد شده است و تا زمان شهادت پدرش امام حسن(ع) در سال 50 قمري،[3] يعني تا شش‌سالگي، تحت نظر پدر بزرگوارش پرورش يافته و پس از آن، طبق وصيت پدرش به امام حسين(ع) ‌ـ مبني‌بر اينكه همة فرزندان و خاندانم را به تو مي‏ سپارم؛ پس نسبت به آنها پدري كن‌ـ[4] تحت سرپرستي عموي بزرگوارش قرار گرفته است.

قاسم را جواني زيباچهره و ماه‌روي توصيف كرده‌اند.[5]
قاسم هنگام هجرت امام حسين(ع) از مدينه به مكه و سپس از مكه به كربلا، در كنار عموي بزرگوارش بود و در روز عاشورا پس از كسب اجازه از ايشان عازم ميدان رزم شد. او با سن كمش مبارزه چشمگيري كرد و سرانجام به خيل شهداي كربلا پيوست..shahrekhabar.com

پي نوشت: ———————-
[1]. ابن‌سعد، «ترجمة الحسين و مقتله»، فصلنامة تراثنا، ش10، ص183.
[2]. ابن‌فندق، لباب الأنساب، ج1، ص401.
[3]. خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، ج1، ص150. برخي منابع سال 49 (بلاذري‌، انساب الاشراف، ج3، ص299ـ300) و برخي ديگر سال 51 (ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص79؛ خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، ج1، ص151) نيز نوشته‌اند.
[4]. شيخ‌ طوسي، الامالي، ص160.
[5]. طبري، تاريخ الامم و الملوك، ج5، ص447؛ ابوالفرج اصفهاني، مقاتل ‌الطالبيين، ص88؛ شيخ مفيد، الإرشاد، ج2، ص107.

درراه تو شهادت ست(احلی من العسل2)

طعمی که بر کامم نشست (احلی من العسل2)

نایب سردار جمل،(احلی من العسل2)

حی علی خیرالعمل،(احلی من العسل2)

شاه بی لشکرم،قاسم فدای تو

در کام قاسمم، مُردن برای تو

احلی من العسل،احلی من العسل

این درد استخوان من ،(احلی من العسل2)

این جسم نیمه جان من ،(احلی من العسل2)

این زخم های بی عدد،(احلی من العسل2)

جانم که بر لب می آید،(احلی من العسل2)

درراه عاشقی تکه تکه شدن

پیش پای عمو،برخاک و پرزدن

احلی من العسل،احلی من العسل

یا حسین،یا حسین

این قد کشیدنم عمو،(احلی من العسل2)

در خون غلطیدنم عمو،(احلی من العسل2)

این بغض مانده در گلو،(احلی من العسل2)

با مرگ گشتن رو برو،(احلی من العسل2)

این پیکر خزان ،این بهت یاسمن

اشک چشم من و خون لبهای من

احلی من العسل،احلی من العسل

یا من عینی الیک،یا ثارالله یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)

یا من قلبی لدیک ،یا ثارالله یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)

ذکری لک لبیک ،یا ثارالله یابن الحیدر(یابن الحیدر2)

صلی الله علیک یا ثارالله ،یابن الحیدر(یابن الحیدر2)

یا امین الله ،یابن الحیدر،(یابن الحیدر2)

حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) فرمودند:

اِنَّ اللّه‏َ یحِبُّ المُلِحّینَ فِى الدُّعاءِ.

خداوند اصرار کنندگان در دعا را دوست دارد.

( بحارالأنوار، ج 93، ص 378 )