محقق : افسانه میرزایی

استاد راهنما : حسین فلسفی

استاد داور : محمد باقر نظری

مدرسه علمیه : فاطمیه خرم آباد

قرآن کریم به شناساندن شیطان و ارائه راهکارهایی برای مبارزه با او، اهتمام و توجه بسیاری مبذول داشته است . چنانکه واژه شیطان بصورت مفرد هفتاد بار و به صورت جمع هیجده بار و در کل 88 بار در قرآن بکار رفته است، در جای  جای قرآن از دشمنی شیطان سخن به میان آمده است.

 مردم نزد شیطان سه دسته اند

وهب بن ورد نقل می کند: روزی شیطان در برابر یحیی بن زکریا نمایان گشت و گفت: یا یحیی! ­می خواهم اندرزتان دهم. فرمود: به نصیحت تو احتیاج ندارم، ولکن مرا از بنی آدم خبر بده که در پیش تو چگونه اند؟ ابلیس عرض کرد: بنی آدم در پیش من بر سه گونه اند:

دسته اول

مومنان می باشند که سخت ترین افرادند، همیشه آن ها را وسوسه می کنیم تا به گناه آلوده کنم و از راه راست منصرف شوند. بعد از آن متوجه می شوند که کار اشتباهی انجام داده اند (مانند زمانی که واعظی به منبر می رود و مردم را پند می دهد، آیات توبه را برای آنان می خواند و آن ها فوراً عوض می شوند در این زمان توبه و استغفار می نمایند، از گناه دست می کشند.) نمی توانم در رابطه با آنان کاری از پیش ببریم، فقط ناراحتی و زحمت ما از این طایفه است؛ زیرا نه از آنان مایوسیم که رهایشان کنیم و نه می توانیم از ایشان دل بکنیم.

دسته دوم

کسانی هستند که در اختیار ما و به فرمان ما تسلیم می باشند آن ها را مانند توپی که در دست کودکان شما است و به هر طرف پرت می کنند، همان طور آنان در دست ما هستند و به هرجا و هرگناه و فساد و فحشا که بخواهیم می کشانیم. آن ها برای ما زحمتی ندارند، لازم نیست برای آن ها وقت صرف کنیم، حتی خود آنان بدون این که ما دستوری بدهیم، اجرا کننده اند.

 دسته سوم

مانند شما پیامبران و اولیاء الله و مومنین حقیقی می باشند که حرف و وسوسه ما، در آنان اثر ندارد؛ چون این را می دانیم، زحمت به خود نمی دهیم، دنبال آنان نمی رویم و از روز اول از ایشان مایوس هستیم و در نتیجه از دست آنان راحتیم.[1]

1- مجلسی ، محمدباقر، بحارالانوار، ج63، ص265.