3خصلت موُمن از لسان مبارک امام موسی ابن جعفر علیهم السلام
فرمود: حضرت موسى الكاظم عليه السّلام ايمان مؤمن كامل نميشود مگر آنكه در او سه خصلت باشد:
يك خصلت از خداوندو آن كتمان اسرار (زندگى و عيوب مردم) و راز پوشى است كه خدا عالم بغيب است و بر راز و أسرار نهانى خود كسى را آگاه نفرمايد مگر پيغمبرانى كه برجسته باشند چنان كه ميفرمايد: عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ (جن27)
و يك خصلت از پيغمبروآن صفتى است كه خداى تعالى او را بآن صفت أمر فرموده، چنان كه ميفرمايد: خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِينَ ( اى پيغمبر طريقه عفو و بخشش را نگاهدار و چشم پوشى را شعار و شيوه خود كن و بنيكوكارى امر كن و از مردم جاهل نادان روى بگردان)(اعراف199).
و يك خصلت از امامشو آن صبر نمودن در سختيها است و خداوند در مدح آنان فرموده: وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ ( در سختيها و تعب و رنجها صبور و شكيبائى را پيشه ميسازند)(بقره177)
علامات مومن از لسان مبارک امام کاظم علیه السلام
از علامت حسن خلق مرد آنست كه بسيار با شرم و حيا است،
از پى آزار كسى بر نميآيد و زبانش را براستگوئى وامىدارد،
از دروغ اجتناب ميكند، و اعمال خير را بسيار بجا مىآورد، و لغزش و خطاهايش اندكست،
هميشه باوقار، صابر، پرهيزكار، از خدا راضى و خوشنود، شاكر، با مدارا، عفيف، و مهربان است،
هيچ گاه سخن چينى، و عيبجوئى، و غيبت مردم را نميكند، و در كارها عجله نمي نمايد،
حسود، و بخيل نيست، و دوست ميدارد (مؤمنين را) و دشمن ميدارد (اهل معصيت را)
عطا (ى او بمؤمنين) و منع او (از اهل معصيت) و رضا، و سخطش در راه خدا است،
نيكوئى (ببندگان خدا) ميكند و (از خوف خدا) گريه مينمايد همچنان كه منافق بدى و ظلم ميكند
و دهان را بخنده ميگشايد
و فرمودند: نبى اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نزديكترين مردم بخداوند در روز قيامت آن كسى است
كه طولانى باشد گرسنگى و تشنگى او(يعنى بسيار روزه بگيرد) بخدا قسم آنانند پرهيزكاران و پاكيزگان
چنان خود را از مردم دور نگاه ميدارند كه، اگر به مجلسی واردشوند كسى آنان را نشناسد
اگر غايب شوند كسى به جستجويشان بر نيايد و فقط بندگان خاص خدا آنها را مي شناسند،
مردم بنعمت دنيائى مشغولند و ليكن آنها بذكر خدائى خود را متنعم ميسازند،
مردم براى خود فرشهائى پهن ميكنند و ليكن آنها زمين را فرش خود ميدانند
با گشادهروئى با مردم سخن ميگويند، و زمين براى فوت چنين افرادى مي گريد،
و خداوند غضب ميفرمايد بر هر شهر و ديارى كه يكى از ايشان در آنجا نباشد (كه
نعمت و بركت از آن شهر و ديار سلب مىشود)
و همانند سگان (و سگ صفتان) كه بمردار هجوم مىآورند نيستند كه ميل بدنيا پيدا كنند
(و براى بدست آوردن جيفه دنيائى دست و سر و پا نميشكنند)
و چنان از خوف خدا گوشت بدن آنها آب شده و رنگ چهره آنها زرد است كه هر كه آنها را ببيند
گويد بيمارند و يا سفيه و يا ديوانه هستند! و حال آنكه آنچنان نيستند،
و بواسطه ديدن احوال آخرت دل بدنيا نبستهاند پس اى مردم شما هم همانند ايشان باشيد (تا سعادت دنيا و آخرت را داشته باشيد
برگرفته ازکتابارشاد القلوب-ترجمه مسترحمى، ج2، ص: 134و135
