نکاتي از آيت الله جوادي آملي

آن‌که امام زمان خود را نشناسد و با او پيوند ولايي برقرار نکند، به وصيت هيچ يک از انبيا عمل نکرده است؛ چه رسد به سفارش ذات اقدس الهي؛ و مرگ او مرگ جاهلي است و از آن جا که مرگ عصاره زندگي است، وقتي مرگ جاهلي بود، معلوم مي‌شود زندگي هم جاهلي بوده است: «کما تعيشون تموتون و کما تموتون تبعثون.»(1) و چون زندگي او جاهلي است، همه شئون و سنن حياتي او همانند جاهليت سپري خواهد شد.

ممکن نيست زندگي کسي حيات معقول باشد و مرگ او مرگ جاهلي، زيرا مرگ جاهلي ثمره حيات جاهلي است و زندگي معقول، ثمره‌اي جز مرگ عقالانه ندارد. آن که امامش را نشناسد، منتظر او نخواهد بود و منتظر مصلح واقعي نبودن نشان حيات جاهلانه است.

مي‌شود کسي به ظاهر در خدمت قرآن باشد، يا در مسجد پيامبر، بلکه در جايگاه پيامبر به نماز بايستد؛ اما زندگي او جاهلانه باشد. همان‌گونه که در خطبه فدکيه(2) و احتجاج حضرت صديقه کبرا و سيده زنان عالميان، فاطمه زهرا عليها السلام در زمان استقرار ناحق در مستقر خلافت و ولايت در مسجد مدينه آمده است که به اين آيه استشهاد فرمود:  (اَفَحُکمَ الجاهِلِيَّةِ يَبغونَ و مَن اَحسَنُ مِنَ اللهِ حُکماً لِقَومٍ يوقِنون )(3)، بنابراين اگر کسي امام زمانش را نشناسد و منتظر او نباشد، حياتش جاهلي و به تبع، مرگش نيز جاهلي خواهد بود.

هر که امامش را بشناسد و بداند که او از اعمالش به اذن خدا آگاه است و بپذيرد که امام مظهر  (قائِمٌ عَلي کُلِّ نَفسٍ بِما کَسَبَت ) است(4)، قهراً منتظر حضرتش خواهد بود؛ بدان معني که در عمل به خواسته‌هاي آن امام که همانا دستورهاي شرع است، اهتمام خواهد ورزيد و از اين راه به امام خود تولّي خواهد داشت و آن هنگام، زندگي و مرگ او عاقلانه خواهد بود.

——————————————————————————–

(1). عوالي اللآلي، ج4، ص72.

(2). ر.ک: بحارالانوار، ج29، ص220 ـ 235؛ دلائل الامامه، ص31- 38؛ شرح نهج‌البلاغه، ابن ابي‌آلحديد، ج16، ص250-251.

(3). «آيا تقاضاي تجديد حکم زمان جاهليت را دارند؟ و کدام حکم از احکام خدا براي اهل يقين نيکوتر خواهد بود.»، مائده/50.

(4). «کسي که بر هر شخصي، بدان چه کرده است، مراقب است.»، رعد/33.

(مجله  امان، شماره 20 : - مقالات)