ژاپنی ها عاشق ماهی تازه هستند . اما آب هاي اطراف ژاپن سال هاست که ماهی تازه ندارد.

بنابراین براي غذا رساندن به جمعیت ژاپن قایق هاي ماهیگیري، بزرگتر شدند و مسافت هاي

دورتري را پیمودند . ماهیگیران هر چه مسافت طولانی تري را طی می کردند به همان میزان آوردن

ماهی تازه بیشتر طول می کشید. اگر بازگشت بیش از چند روز طول می کشید ماهی ها دیگر تازه

نبودند و ژاپنی ها مزة این ماهی ها را دوست نداشتند. براي حل این مساله،

شرکت هاي ماهیگیري

فریزرهایی در قایق هایشان تعبیه کردند. آن ها ماهی ها را می گرفتند و آنها را روي دریا منجمد می

کردند. فریزرها این مکان را براي قایق ها و ماهیگیران ایجاد کردند که دورتر بروند و مدت زمان

طولانی تري را روي آب بمانند. اما ژاپنی ها تفاوت مزة ماهی تازه و منجمد را متوجه می شدند و

مزة ماهی یخ زده را دوست نداشتند. بنابراین شرکت هاي ماهیگیري مخزن هایی را در قایق ها کار

گذاشتند. و ماهی ها را در مخازن آب نگهداري می کردند. ماهی ها پس از کمی تقلا آرام می شدند

و حرکت نمی کردند. آنها خسته و بی رمق، اما زنده بودند. متاسفانه ژاپنی ها هنوز هم می توانستند

تفاوت مزه را تشخیصدهند. زیرا ماهی روزها حرکت نکرده و مزة ماهی تازه را از دست داده

بودند. باز هم ژاپنی ها مزة ماهی تازه را نسبت به ماهی بی حال و تنبل ترجیح می دادند. پس

شرکت هاي ماهیگیري چگونه باید این مساله را حل می کردند. آنها چطور می توانستند ماهی تازه

بگیرند؟ اگر شما مشاور صنایع ماهیگیري بودید چه پیشنهادي می دادید؟

مثلاً یافتن یک همراه فوق العاده خوب، تاسیس یک » به محضاین که شما به اهدافتان می رسید

ممکن است شور و احساستان را از دست « شرکت موفق، پرداخت بدهی هایتان یا هر چیز دیگر

بدهید و دیگر به سخت کار کردن تمایل نداشته باشید، لذا سست می شوید. شما همین موضوع را

در مورد، کسانی که ثروت زیادي برایشان به ارث می رسد و هرگز موفق نمی شوند، شنیده و تجربه

کردیده اید. همانند مشکل ماهی تازة ژاپنی ها بهترین راه حل ساده است و این مساله را رون هوبارد

 در اوایل سال هاي 1590 دریافت.«بشر تنها در مواجهه با محیط چالش انگیز به صورت غریبی

پیشرفت می کند.»پس شما هم کوسه اي در مخزن زندگی تان بیندازید.!