حضرت آیت العظمی بهجت فرمودند:

روزی داخل اتاق نشسته بودم به گونه ای که صدای دم در حیاط را می شنیدم.بچه همسایه دم در بازی می کرد .فقیری آمد وبه این بچه گفت :برو از خانه تان چیزی برایم بیاور .آن بچه رو به فقیر گفت :برو از مادرت بگیر.آن فقیر جواب داد من مادر ندارم تو برو از مادرت بگیر وبیاور

حضرت آقا فرمودند :من از این گفت وگوی بچه با فقیر،یک نکته به دستم آمد،با خودم گفتم این بچه آن قدر به مادرش اطمینان دارد که فکر می کند هرچه بخواهد از او می تواند بگیرد ،اگر ما به همین اندازه که این بچه به مادرش اطمینان دارد به خداوند اطمینان داشتیم که هرچه بخواهیم او باید بدهد ،هیچ مشکلی نداشتیم وهمه کارهایمان درست می شد

برگرفته از :«حدیث دلتنگی»