امام حسن مجتبی(علیه السلام) می فرمایند:

هَلاکُ الْمَرْءِ فی ثَلاثٍ: اَلْکِبْرُ، وَالْحِرْصُ، وَالْحَسَدُ؛ فَالْکِبْرُ هَلاکُ الدّینِ، وَبِهِ لُعِنَ إبْلیسُ. وَالْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ، وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ، وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ .

هلاکت و نابودی دین و ایمان هر شخص در سه چیز است: تکبّر، حرص، حسد.

تکبّر سبب نابودی دین و ایمان شخص می باشد و به وسیله تکبّر شیطان با آن همه عبادت ملعون گردید.

حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است، همان طوری که حضرت آدم علیه السلام به وسیله آن از بهشت خارج شد.

حسد سبب همه خلاف ها و زشتی ها است و به همان جهت قابیل برادر خود هابیل را به قتل رساند.

منبع : [اعیان شیعه ج۱ص۵۵۷]

امام صادق علیه السلام:

کُلُّ ذِی صَناعَةٍ مُضْطَرٌ إلى ثَلاثِ خِلالٍ یَجتَلِبُ بِها الکَسبَ وهُوَ أن..حاذِقا بِعِلمٍ ، مُؤَدِّیا لِأَمانَةٍ فیهِ ، مُستَمیلاً لِمَنِ استَعمَلَهُ.

هر پیشه ورى باید از سه ویژگى برخوردار باشد تا با آن بتواند کسب روزى نماید :

دانش آن کار را به کمال بداند ؛

در آن پیشه امانتدارى پیش گیرد ؛

و به زیردستانش محبت ورزد .

بحار الأنوار : ١٧ / ١٨٢

امام حسن مجتبی(علیه السلام) می فرمایند:

قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی علیه الصلوة السّلام:

وَ إنّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنی آدَم، کَما یُساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ.

همانا محبّت و دوستی با ما (اهل بیت رسول الله صلی الله علیه وآله) سبب ریزش گناهان - از نامه اعمال - می شود، همان طوری که وزش باد، برگ درختان را می ریزد.

[کلمه الامام حسن ج۷ص۲۵]

امام حسن مجتبی(علیه السلام) می فرمایند:

قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی علیه الصلوة السّلام:

۱ - مَنْ عَبَدَاللهَ، عبَّدَاللهُ لَهُ کُلَّ شَیْءٍ.

فرمود: هر کسی که خداوند را عبادت و اطاعت کند، خدای متعال همه چیزها را مطیع او گرداند.

[مجموعه ورام ص ۲۲۷] .

“السَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْحَقُّ الْحَقیقُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ الصِّدّیقُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِی وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ”


ميلاد با سعادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام را محضر مبارک حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف و ارادتمندان ایشان تبریک و تهنیت عرض می نماییم.

امام حسن علیه السلام می فرمایند:
اى مردم! كسى كه براى خدا نصیحت كند و كلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهى پایدار رهنمون شود و خداوند او را به رشد و هدایت موفّق سازد و به نیكویى استوار گرداند، زیرا پناهنده به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بى یاور است و با ذكر بسیار خود را از [معصیت خداى] نگه دارید.تحف العقول ص 227

اندکی تأمل……..

در سخن گرانبهایی از امام مجتبی علیه السلام آمده است که ایشان فرموده اند: به یقین بدانید كه شما هرگز تقوا را نشناسید تا آن كه صفت هدایت را بشناسید، و هرگز به پیمان قرآن تمسّك پیدا نمى كنید تا كسانى را كه رهایش کرده اند را بشناسید، و هرگز قرآن را چنان كه شایسته تلاوت است تلاوت نمى كنید تا آنها را كه تحریفش كردند بشناسید، هر گاه این را شناختید بدعتها را خواهید شناخت و دروغ بر خدا و تحریف را خواهید دانست و خواهید دید؛ کسی که اهل هوى است ،چگونه سقوط خواهد كرد.تحف العقول ص 227

زهد ، حلم و درستی از منظر حسن بن علی علیه السلام

از حضرت امام حسن مجتبى(علیه السلام) پرسیده شد كه زهد چیست؟فرمود: رغبت به تقوا و بى رغبتى در دنیا. سؤال شد حلم چیست؟ فرمود: فرو بردن خشم و تسلّط بر نفس. سؤال شد درستى چیست؟ فرمود: برطرف نمودن زشتى به وسیله خوبى. تحف العقول ص 225

شمس عفت زگريبان، قمر آورده برون
نخله ي فاطمه، اول ثمر آورده برون
بوالحسن را حسني داده خداوند حسن
از افق، رخ پي اهل نظر آورده برون
آمد آن ماه که ماه رمضان کرد دو نيم
چون نبي معجز شق القمر آورده برون

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبيها وَ بَعْلِها وَ بَنيها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فيها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

التماس دعا

مراقب روزه زبانمان باشیم

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) می فرمایند :

روز قیامت فردى را مى آورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى دارند و کارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بیند.

عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى بینم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت.

سپس مرد دیگرى را مى آورند و کارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى کند.

عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم.

منبع :جامع الأخبار(شعیری) ص 147

امام محمد باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله در آخرین جمعه‌ از ماه شعبان برای مردم خطبه خواند و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:

ای مردم! به راستی که نزدیک است ماهی فرا برسد که در آن شبی است بهتر از هزار ماه، و آن ماه رمضان است. که خدا روزه آن را واجب، و یک شب نماز مستحب برخاستن در آن را همچون نماز مستحب هفتاد شب از ماههای دیگر قرار داده است.

و پاداش یک خصلت خیر، و نیکوکاری مستحب در آن را همچون پاداش کسی که واجبی از واجبات خدای سبحان را انجام داده مقرر فرموده است.

و هر کس یک واجب از واجبات خدا را در آن انجام دهد همچون کسی است که هفتاد فریضه از فرایض خدا را در ماههای دیگر انجام داده باشد. 

و آن ماه صبر است و پاداش صبر بهشت است و نیز ماه همیاری است و نیز ماهی است که خدا روزی مؤمن را در آن فزونی بخشد و هر کس در آن ماه،  مومن روزه داری را افطاری دهد در نزد خدا پاداش آزادی یک بنده و آمرزش گناهان گذشته‌ اش را دارد.

«ثواب‌الاعمال، صفحه 143»

امام جعفر صادق علیه السلام در بیان موعظه لقمان علیه السلام به پسرش :

ای پسرم! اگر در کودکی ادب آموختی، در بزرگی سودش را می بری. هر کس آهنگ ادب کند، به آن اهتمام می ورزد، و هر کس بدان اهتمام ورزد، زحمتِ دانستن آن را تحمّل می کند، و هر کس زحمت دانستن آن را بپذیرد، جستجویش (در پی دانش رفتن)  زیاد می شود، و هر کس جستجویش زیاد شود، سودش را درمی یابد.

پس آن را عادت خود قرار دِه؛ چرا که تو جانشین گذشتگانی و به وسیله آن  جانشین خود را سود می بخشی.

بخشی از روزها و شب ها و لحظاتت را برای جستجوی دانش قرار بده؛ چرا که تو زیانی شدیدتر از ترک آن را نمی یابی. و در آن، با هیچ فرد لجوجی مستیز، و با هیچ فقیهی مجادله، با هیچ پادشاهی دشمنی، و با هیچ ستمگری همراهی نکن و او را تصدیق منما.

و با فاسقِ آلوده به گناه ، همنشینی نکن، و با متّهم (نیز) همنشینی نکن، و دانش خود را ذخیره کن، همان طور که پولت را ذخیره می کنی.

«تفسیر قمی، جلد2، صفحه 164 - بحارالانوار، جلد 13، صفحه 411»