تنها، پاسخ به این پرسش باقی می‏ماند كه آیا یكسانی شئون اجتماعی پسر و دختر، ملاك كفویت آنان است یا در اینجا نیز معیار تطابق، ایمان آنهاست؟

“ابن عباس” نقل كرده است كه رسول خداصلی الله علیه وآله از دختر عمه‏اش “زینب بنت حجش” برای پسرخوانده و بنده آزاد كرده‏اش “زید بن حارثه” خواستگاری كرد. ولی زینب كه زیبا و اشراف زاده بود، سرباز زد و گفت: من از نظر حسب و نسب از او برترم. در اینجا بود كه این آیه نازل شد:

وَ ما كانَ لِمُوْمِنٍ وَ لا مُوْمِنَةٍ إِذا قَضَی اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَكُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ… (احزاب: 36)

و هیچ مرد و زن مومنی را نرسد كه چون خداوند و پیامبرش امری را مقرر دارند، آنان را در كارشان اختیار (و چون و چرایی) باشد.

و پس از نزول این آیه، زینب راضی شد و ازدواج او با زید سرگرفت. از این آیه به خوبی برمی‏آید كه تطابق و كفویت همسران، مربوط به حسب و نسب وشئون اجتماعی نبوده و تنها ملاك كفویت از نظر قرآن، ایمان است، همچنان‏كه در اسلام بردگان آزاد شده‏ای چون زیدبن حارثة، مقدادبن اسود، سالم و بلال با دخترانی اشراف‏زاده همچون زینب بنت جحش، ضباغة بنت زبی ، فاطمه بنت ولدبن عتبة و خواهر عبدالرحمان‏بن عوف ازدواج كردند.

بنابراین، نتیجه مباحث مطرح شده درباره ویژگی ایمان همسر آن است كه معیار تطابق شأن دو همسر، تنها ایمان آنهاست و با توجه الگوهای قرآنی شئون اقتصادی و اجتماعی، ملاكی برای كفویت همسران به شمار نمی‏آید.

تربیت الگویی زنان در قرآن، تالیف هادی حسین‌خانی

صفحات: 1· 2