*زیباترین جمله قرآن راجع به حقوق همسران از دیدگاه یک نویسنده غیرمسلمان

 «هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ» به قول یکی از نویسندگان غیر مسلمان که وقتی به این آیه می‌رسد در کتابش درباره خانواده می‌گوید: از این زیباتر نمی‌توان گفت که زن لباس مرد است و مرد لباس زن است، مگر لباس چه کار می‌کند؟ لباس عیب آدم را می‌پوشاند، لباس انسان را در مقابل سرما و گرما حفظ می‌کند، لباس انسان با فصل تغییر می‌کند، شما در زمستان لباس گرم می‌پوشید در تابستان لباس سرد می‌پوشید، در عروسی لباس شاد می‌پوشید و در عزا لباس مناسب با عزا می‌پوشید.«هُنَّ لِبَاسٌ لَکُم» معنایش این است که مرد و زن باید با شرایط هم خودشان را تغییر بدهند.

یک وقت مرد از سر کار می‌آید و خسته است، زن باید برخوردش تفاوت کند، یک وقت خانم بچه به دنیا آورده شرایط ویژه‌ای دارد یا دوران خاصی در زندگی‌اش پیش می‌آید، یک وقت مرد دچار مشکلات می‌شود، پس همان گونه که شما با تغییر شرایط لباستان را تغییر می‌دهید، شرایط مرد و زن نیز نسبت به هم باید تفاوت کند.

*توجهی که قرآن به نورچشم انسان دارد

آیه سوم در سوره فرقان خدا برای بندگان ویژه‌اش دوازده ویژگی بیان می‌کند. یکی از بزرگان کتابی به نام «انسان کامل» یا «مربی کامل» دارد که در تفسیر سوره فرقان این صفات را بحث می‌کند. بعضی از عزیزان نیز در این رابطه کتاب نوشته‌اند، یعنی غیر از اینکه کل قرآن را تفسیر کرده‌اند، برخی از علما درباره این دوازده صفتی که در این سوره آمده کتاب نوشته‌اند.

اواخر سوره فرقان که از کلمه «عِبَادُ الرَّحْمَنِ» شروع می‌شود، « الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً» بندگان خوب خدا متکبر نیستند، «وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً»؛ با جاهل خوب برخورد می‌کنند، دعوا نمی‌کنند، او را تحمل می‌کنند. این صفات ادامه می‌یابد تا می‌رسد به اینجا که می‌فرماید: یکی از صفات بندگان خوب خدا این است که می‌گویند «رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا» انسان‌های خوب می‌گویند، خدایا زن و فرزندانمان را نور چشم ما قرار بده، همان تعبیر نور چشمی که ما در فارسی می‌گوییم؛ یعنی چشم روشنی ما قرار بده و ما را پیشوا و الگوی متقیان قرار بده. می‌خواهم این را بگویم که قرآن توجه ویژه‌ای به بحث خانواده دارد.

قرآن می‌فرماید «یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ» حضرت اسماعیل(ع) به خانواده‌اش می‌گفت: نماز بخوانید. وقتی حضرت ابراهیم(ع) زن و بچه‌اش را در سرزمین مکه گذاشت که یک خانم جوان و بچه‌ای کوچک بود، نگفت: خدایا آن‌ها آمده‌اند که غذا بخورند، به آن‌ها جا و مکان بده، گفت: «لِیُقِیمُوا الصَّلَاة» خدا آن‌ها را اینجا گذاشتم که نماز و دین برپا شود.

وقتی هم دعا می‌کند می‌گوید: خدایا خانواده من را اهل نماز قرار بده. لقمان در قرآن به پسرش نصیحت می‌کند: «یَا بُنَیّ أَقِمِ الصَّلَاةَ» امیرالمؤمنین(ع) به فرزندش نامه می‌نویسد- نامه 31 نهج‌البلاغه- عرض من این است که خانواده در قرآن کریم بسیار مورد توجه و عنایت است. در دعاها نیز غالباً به خانواده توجه شده است. در صفات و ویژگی‌های انبیا می‌بینید که نسبت به خانواده توجه شده است.

خدا در سوره تحریم آیه ششم می‌فرماید: «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» این آیه خطاب به همه مؤمنان است، «قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ»؛ مردم خودتان و خانواده‌هایتان را از جهنم نجات بدهید، پس اینکه می‌گوید «ذریه» یا «ازدواج» معلوم می‌شود خانواده در اسلام قوام و نظامی دارد و توجه ویژه‌ای به آن شده است. امروزه در غرب خانواده از هم پاشیده شده ‌و تک زیستی، تجرد و هم‌جنس‌گرایی ‌دارد جای کانون خانواده را می‌گیرد. متأسفانه این فرهنگ در کشورهای اسلامی هم کم‌کم دارد رسوخ می‌کند. رابطه‌های قبل از ازدواج که غالباً به ازدواج منجر نمی‌شود، روابط نادرست، از هم‌پاشیدگی زندگی، طلاق‌ها و جدایی‌ها، در گذشته در جامعه این‌قدر طلاق و اختلاف بین زن و شوهر جوان نداشتیم، شما شهرهایی را که بافت مذهبی آن حفظ شده ببینید، هر اندازه یک شهر بافت مذهبی و دینی‌اش حفظ شده است طلاق و اختلاف در آن کمتر بوده است، لذا بحث خانواده را که در این جلسه مطرح می‌کنم بحث مهمی است، ببینید اسلام چگونه جایگاهی برای زن و مرد در نظر گرفته است.