حضرت فاطمه‏ي زهرا، دختر نبي‏مكرّم اسلام در سال پنجم بعثت، هشت سال قبل از هجرت، در مكه به دنيا آمد. ام ابيها،ام الحَسَنين، اُمُّ السِّبطَين وامُّ الائمَه از كُنيه‏هاي آن بانو و صديقه، كبري، بتول، سيّده‏ي نساءالعالمين، مطهّره، راضيه، مرضيه، طاهره و محدثه و… از القاب آن حضرت است. مادرش، خديجه بنت خويلد مي‏باشد. فاطمه‏ي زهرا، فرزند رسول اللَّه، همسر وليُّ اللَّه و مادر اوصياء اللَّه است كه خداوند در آيه‏ي تطهير، به پاكي او شهادت مي‏دهد. او بهترين زنان از گذشتگان و آيندگان تا روز قيامت مي‏باشد و سيده‏ي همه زنان عالم است. صديقه‏ي طاهره، در مقام تقوا و عصمت و طهارت به جايي رسيد كه رسول خدا(ص) غضب و خشنودي آن بانو را غضب و خشنودي خداوند معرفي مي‏كند. يكي از يادگارهاي حضرت زهراي مرضيّه(س) تسبيحِ آن بزرگوار در تعقيب نمازها است كه در روايات امامان(ع) به نام تسبيح حضرت زهرا، آمده است.