پرسش :
چرا با توجه به اينکه سابقه‌ي عهد‌شکني کوفي‌ها در قبل مشخص بود، امامي که بايد مدير و مدبر باشد، به آنها اعتماد کردند؟
پاسخ :
برخلاف آنچه که در تصور ما وجود دارد مبني بر اينکه کوفيان افراد بي‌وفا، سست عنصر و خائني بودند که البته نمي‌توان آن را نفي کرد اما بيشترين شناخت را نسبت به اهل بيت داشتند. امام قبل از ورود به کوفه سال‌ها در مدينه بودند ولي يک نفر از مردم مدينه، امام را ياري نکردند. با اينکه مي‌دانستند امام اين وضعيت را بر نمي‌تابد و قصد ترک مدينه و ايستادن مقابل يزيد را دارد. با اينکه امام چهار ماهي هم در مکه اسکان کرده بودند و در کنار خانه خدا به تبليغ پرداخته بودند با اين حال تعداد کمي از افراد با ايشان همراه شدند . اما کوفيان به اعتبار همان چهار سال اقامت امام حسين(ع)، و تجربه‌ي دوران خلافت حضرت علي(ع) که بهترين ايام از نظر برقراري عدالت و پرداخت عادلانه‌ي حقوق مردم بود، آگاهانه دعوت امام را پذيرفتند. لذا از اين جهت، کوفيان پيش‌تر از مردم مکه و مدينه بودند. حضرت مسلم به دستور امام به کوفه براي آماده سازي مردم رفته بودند و بيش از 18 هزار نفر دست بيعت دادند. امام در نزديکي‌هاي عراق بودند که خبر شهادت مسلم رسيد. با اين حال تکليف حضرتادامه دادن مسير بود . زيرا اگر ايشان باز مي‌گشتند کوفيان مي‌گفتند چرا دست بيعت ما را رها کرديد. صرف رها کردن حضرت مسلم نمي‌توانست دليلي بر پيمان شکني کوفيان باشد يعني ايشان زير سوال مي‌رفتند. لذا امام تا آنجايي که مقدور بود جلو آمدند ولي زماني که با حر مواجه شدند و حر اذعان کرد که من مامورم تا جلوي شما را بگيرم، امام فرمودند : من به دعوت کوفيان آمده ام و نامه‌هاي آنها را نشان دادند و فرمودند که اگر اين‌ها زير عهد خود زدند من باز‌مي‌گردم که حر نگذاشت. بنايراين يکي از بزرگترين تدبيرهايي که در طول تاريخ رخ داده است، قيام حسيني است. امام حسين(ع) پنج تدبير را در اين قيام به کار گرفتند. يکي در اتخاذ نوع قيام . زيرا اگر در مدينه مي‌ماندند به شهادت مي‌رسيدند که اين شهادت بي اثر و در مسير تحکيم وضعيت يزيد بود. دوم تدبير در نوع حضور اين که زن و فرزند را با يک وضعيت و مظلوميت خاصي با خود همراه کند . سوم تدبير در انتخاب مسير، ايشان شبانه حرکت نکردند بلکه در روز و مسيرهاي اصلي به پيش رفتند. چهارم، تدبير در مديريت زمان اينکه براي ورود به هر منزل و مکاني زمان خاصي به خصوص در شب عاشورا را تعيين کرده بودند و تدبير پنجم، تدبير در شکل دهي به کربلا و حادثه است يعني اجازه‌ي جنگ هجومي يا کندن خندق را ندادند.