آیت الله جوادی آملی ، حضرت فرمودند؛ یک شانه و دوش قوی نداشتی که این بار را به دوش بکشی آن دوشِ قوی این بار را می‌کِشد، این بار مسئولیت را رها کردی و رفتی، این را به کمیل می‌گوید! حالا این حرف‌ها حرف‌های روز هم هست! به مسئولین ما هم همین حرف‌ها را فرمود. وقتی نیرومند نبودی کسی از پهلوی تو هیمنه‌ای احساس نمی‌کند! هیبتی نداری که دیگران بترسند. تو نه حقّ مردم را اَدا کردی نه حقّ رهبر را ادا کردی، نه حقّ امیر را ادا کردی نه حقّ مصر را ادا کردی این نقدهای وجود مبارک حضرت امیر است نسبت به کمیل. بنابراین اگر کسی اهل دعای کمیل بود دلیل نیست که او بتواند کشور را خوب اداره کند و یا حوزه استحفاظی‌اش را خوب اداره کند! دعای کمیل، ضروری و نافع است، اما برای کسی که بخواهد مسلّح بشود مدیریت هم حتمی است. یعنی داشتن قدرت و توانایی مدیریت در پذیرش مسئولیت ها ضروری است.

وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام در این بیانات فرمود کشور را تنها با آهن نمی‌توان اداره کرد بلکه هم آهن لازم است هم آه لازم است؛ «و سلاحه البکاء»، غرب و بسیاری از کشورهایی که مثل آنها فکر می‌کنند آهنِ فراوان دارند اما چون آه ندارند به فکر آدم‌کشی‌ هستند.

این مفسرّ قرآن کریم افزودند: کسی که سرمایه او آهن است جز جنگ به چیزی نمی‌اندیشد و این مشکل را حل نمی‌کند. اگر کسی آهن دارد و آه ندارد مشکلش حل نمی‌شود چه اینکه اگر آه دارد و بی‌آهن است نظیر کمیل می‌شود. امیرالمؤمنین(ع) به کمیل فرمود کشور را دو چیز اداره می‌کند آهن و آه، آه را به لطف الهی در ایام اعتکاف این کشور داشت. هر دو برای حفظ نظام لازم است و یک دست به تنهایی صدا ندارد./ حوزه