بانو امین که بود؟

یکی از افتخارات شهر دانشمند پرور اصفهان، بانوی مجتهده، سیده نصرت امین است که نام او همواره در تاریخ و فرهنگ ایران و جامعه مسلمانان تابناک خواهد ماند. به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»آنچه این بانو را از بیشتر بانوان دوران خود و پیش از آن جلوه گرتر می کند، فروغ معنوی ایشان، به ویژه از نظر اخلاق، تربیتی و معنوی است. وی در رشته های تفسیر قرآن، حدیث، حکمت، فقه، اصول و اخلاق تألیفاتی گرانقدر از خود به یادگار گذاشت. وی با تأسیس حوزه علمیه خواهران و آموزشگاهی دخترانه، پایه گذار مسیر پیشرفت علمی و معنوی زنان در عصر خود بود.

* ولادت و نسب

بانوی بزرگوار، سیده نصرت امین، معروف به بانوی ایرانی، سال 1309 قمری در خانواده ای متدین، اصیل و نجیب در اصفهان دیده به جهان گشود و از همان کودکی عنایات خاص حق تعالی بر او و گرایش وی به حقیقت توحید، در فطرتش آشکار بود. نسب این بانو به امام سجاد علیه السلام می رسد و از سادات معروف به سادات خاتون آبادی بود. پدر وی حاج سید محمد علی امین التجار، فردی شریف، بزرگوار، مؤمن و از بازرگانان سرشناس و متدین بود. مادر وی بانو سیده زهرا ولدیزی دختر حاج سید مهدی، ملقب به «جناب» نیز بانویی متدین و اهل ذکر و خیر خواه محرومان بود.

* کودکی

آغاز زندگی بانو امین، همزمان با حکومت ستم شاهی قاجار و نفوذ و تهاجم وسیع فرهنگ غرب و غرب زدگی و تجمل گرایی به جامعه اسلامی و دور شدن برخی ایرانیان از هویت اصلی و حقیقت دینی بود. در این شرایط حساس، پدر و مادر وی با جدیت تمام به تربیت این کودک پرداخته، او را از چهار سالگی برای فراگیری قرآن، خواندن و نوشتن به مکتب می فرستند تا او را به مدد الهی از تهاجمات زمانه و انحراف ها و خودباختگی ها حفظ کند.

* اساتید

بانو امین از دوران کودکی علاقه زیادی به آموختن داشت و در این مسیر از محضر اساتیدی چون سید ابولقاسم دهکردی، میرزا علی اصغر شریف، میرزا علی شیرازی، شیخ ابوالقاسم زفره ای، شیخ حسین نظام الدین کچویی، میر سید علی نجف آبادی، شیخ محمد رضا اصفهانی، سید محمد نجف آبادی و شیخ مرتضی مظاهری بهره مند شد و توانست شاگردان زیادی را نیز تربیت نماید.

* صاحب مقام اجتهاد و اجازات روایی

وی همواره بر طریق تحصیل علم، تهذیب و خودسازی و عرفان و مراقبت از خود بود تا این که در چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید. انتشار اولین کتاب وی به نام «اربعین الهاشمیه» به زبان عربی که در آن چهل حدیث را در زمینه های مختلف کلامی، فلسفی، فقهی، اصولی و اخلاقی به طور عمیق و زیبا تجزیه و تحلیل و نظریه های بدیعی را مطرح کرده بود که از سوی اساتید و فضلای حوزه علمیه نجف مورد استقبال قرار گرفت. این بانو در سال 1354ه.ق نخستین اجازه اجتهاد و روایت را از آیات عظام آقا شیخ محمد کاظم شیرازی و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزه علمیه قم دریافت کرد. پس از آن اجازه اجتهاد و روایت دیگری از آیت الله ابراهیم حسینی اصطهباناتی و آیت الله آقا شیخ محمد رضا نجفی به دست این بانو می رسد.

* ارتباط اندیشمندان عصر با بانو امین

با گذشت زمان، آوازه دانش و بینش بانوی ایرانی، نه تنها در شهر اصفهان، بلکه در دیگر شهر ها نیز پیچید و مردم، به ویژه اهل علم و زنان، نزد او می آمدند تا حقیقت این امر که یک زن می تواند به درجات بالای علم و حکمت و عرفان برسد، برای آنان روشن شود. علامه امینی، حاج آقا رحیم ارباب، آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی، علامه سید محمد حسین طباطبایی، علامه محمد تقی جعفری، عارف وارسته، هاشم حداد و شهید مرتضی مطهری از جمله بزرگانی هستند که با این بانوی فقیه و حکیم و اسوه اخلاق و فضیلت دیدار داشتند.

مقام معظم رهبری نیز در تجلیل از بانو امین فرموده اند: «تجلیل از بانوی بزرگوار اصفهانی (خانم امین) و ارائه شخصیت عرفانی و فقهی و فلسفی برجسته یک زن در کشور ما، کاری سودمند و در جهت احیای ارزش های اسلامی در زنان به نظر می رسد.

* واکنش به واقعه کشف حجاب

بانو امین به دلیل گذراندن بیشتر اوقات خود به فراگیری درس و دانش، کمتر از خانه خارج می شد، ولی در ایامی که لازم می دید باید دفاعی صورت بگیرد و کاری انجام شود، از منزل خارج شده و به راهنمایی بانوان می پرداخت. وی در زمان کشف حجاب، در یکی از کتاب های خویش خطاب به بانوانی که کشف حجاب کرده بودند نوشت: «ای بانویی که با ادعای مسلمانی، کشف حجاب نموده ای و با این وضعیت شرم آور علنی در معابر و خیابان ها خودآرایی می نمایی! آیا فکر نمی کنی که با این عمل که نباید آن را عمل کوچکی بپنداری، چه لطمه بزرگی به شریعت می زنی؟ … ./ حوزه 

برگی از خاطرات شهید محمدعلی رجایی

وقتی به کنار میز رسید، دستش را به سوی سیگار دود شده دراز کرد و…به شدت نسبت به مردم احساس مسئولیت می کرد و شبانه روز در حل مشکلات مردم تلاش می کرد. از این رو به محض تصدی مسئولیت، دفتر رسیدگی به شکایات را تاسیس کرد و برای آن اهمیت زیادی قائل بود.

یک روز که شهید رجایی برای امر خاصی شخصاً به آن دفتر مراجعه بود، هنگام گفت وگو با کارکنان متوجه شد یکی از کارکنان، در حین انجام وظیفه سیگار کشیده و آن را روی میزش وارونه گذاشته بود.

شهید رجایی همین طور که به توضیحات یکی از آنان گوش می داد به سوی همان میز قدم بر داشت و وقتی به کنار میز رسید، دستش را به سوی سیگار دود شده دراز کرد و آن را داخل جاسیگاری که چند ته سیگار دیگر نیز در آن بود گذاشت و همه را در سطل آشغال ریخت و بعد جاسیگاری خالی را داخل کشو میز گذاشت. لحظاتی بعد بی آن که حرفی از سیگار بزند، از کارکنان خداحافظی و آن جا را ترک کرد.

کارکنان دفتر که از عمل شهید رجایی متحیر شده بودند، از آن روز به بعد، دیگر در آن اتاق سیگار نکشیدند.منبع : برگی از خاطرات شهید محمدعلی رجایی

دیگ فروشی شهید مدرس برای کمک به فقیر

د
یکی از وظایف مهم افراد در جامعه اسلامی، دستگیری از نیازمندان است و هر کس به اندازه توان خویش وظیفه دارد که خلاء های موجود در زندگی افراد را جبران کند؛ خداوند همانگونه که نیازمند را با فقر امتحان می‌کند، ثروتمندان را نیز با ثروتشان می‌آزماید.خداوند متعال در قرآن می فرماید:لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ آل عمران/92هرگز به نیکی نمیرسید مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید

حکایت؛ همسر شهید مدرس می‏گفت: خیلی از روزها که آقا از مجلس به خانه می‏آمد، یکی از لباسهایش کم می‏شد و وقتی علتش را می‏پرسیدم، می‏گفت: در راه به سائل دادم.

روزی فرد مستمندى به در خانه شهید مدرس در تهران آمد و تقاضاى كمكى نمود، در آن روز مرحوم مدرس چيزى نداشت كه به آن فقير بدهد، از سوى ديگر راضى نبود كه به فرد سائل جواب منفى بدهد و او را با دست خالى باز بگرداند، از اين جهت به دخترش گفت: ديگ آشپزخانه را بگذار دم مغازه مشهدى عبدالكريم (بقال محل ) و پول آن را گرفته و به فقير بدهيد، وقتى در جواب وى گفته شد، جز اين ديگ ظرفى براى پختن غذا نداريم ، این عالم مردم دار گفت: اشكالى ندارد. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در دنیای عمل

نه خواهنده ای بر در دیگران    به شکرانه، خواهنده از در مران  (سعدی)

عمل به وعده را از شهید بهشتی بیاموزیم

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ مائده/1

ای کسانی که ایمان آورده اید، به پیمان ها وفا کنید

حکایت؛

درهامبورگ پسرک ده، دوازده ساله‌ای بود که گه گاه به مسجد رفت و آمد می‌کرد، یک روز پیش دکتر بهشتی آمد و گفت؛ معلم ما گفته راجع به اسلام سوالاتی از شما بپرسم، کی می‌توانم پیش شما بیایم؟ دکتر دفتر برنامه‌هایش را نگاه کرد و گفت: فردا ساعت چهار ونیم.

فردا در مسیر مسجد بودیم ماشین خراب شد، مدتی گذشت ولی نتوانستم ماشین را تعمیر کنم، دکتر یکی دوبار پرسید، چقدر طول می‌کشد تا ماشین درست شود؟ گفتم چطور؟ گفت: من ساعت چهار و نیم در مسجد قرار دارم، من که از جریان قرارش با پسرک خبر داشتم، گفتم نگران نباشید، بچه ده دوازه ساله‌ای است می‌آید، می بیند شما نیستید، مشغول بازی می‌شود، اگر شما ساعت پنج و نیم هم برسید مشکلی ندارد.

دکتر گفت نه، من با این پسر بچه ساعت چهار و نیم قرار گذاشته ام و به او قول داده ام، حتما باید سر ساعت در مسجد باشم، بعد هم یک تاکسی گرفت تا به موقع خودش را به آن قرار در مسجد برساند. 1

گر نداری خوی ابلیسی بیا                           باش محکم بر سر عهد وفا سعدی

1. با اقتباس و ویراست از کتاب نگاهی به زندگی و مبارزات شهید دکتر بهشتی

عرض میکنم آقای بهشتی ای بزرگوار شما چقدر بی تاب شدید برای اینکه به موقع برسید و پاسخگوی سوالات پسربچه نوجوان باشید، ای کاش در کربلا هم کوفیان سر وعده ای که به جگرگوشه فاطمه (سلام الله علیها)دادند سر ارزنی بی تاب می شدند و فاجعه کربلا رخ نمی داد. آقای بهشتی شما کربلا نبودید که ببینید کوفیان با پیمان شکنی چه بر سر ذریه پیغمبر آوردند، سر پسر علی بن ابیطالب را به نیزه زدند و کوجه به کوچه شهر به شهر خواهر داغدیده اش زینب را بدنبال سرش به اسیری بردند… یا لیتنا کنا معکم یا حسین بن علی و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون 227 شعراء

زندگینامه سلمان فارسی یکی از اصحاب پیامبر (ص)

پیامبر (ص) فرمود: «سلمان منا اهل البیت»؛ سلمان از اهل بیت ما است.

سلمان کیست؟

حدود دویست و شانزده یا سیصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستای «جی» (از روستاهای اصفهان) فرزندی به دنیا آمد، که نامش را «روزبه» گذاشتند و بعدها پیامبر اسلام (ص) او را «سلمان» نامید.

پدر سلمان «بدخشان کاهن» (روحانی زرتشتی) بود و کار همیشگی‌اش هیزم نهادن بر شعله آتش. با اینکه سلمان در میان خاندان و محیطی زرتشتی دیده به جهان گشود، ولی هرگز در برابر آتش، سر فرود نیاورد و به خدای یکتا اعتقاد یافت. سلمان در دوران کودکی، مادرش را از دست داد و عمه‌اش سرپرستی او را به عهده گرفت.

سلمان، بعد از آنکه دریافت قرار است او را شش ماه با اعمال شاقه زندانی سازند و پس از آن، اگر به آیین نیاکانش ایمان نیاورد، اعدامش کنند، با همکاری عمه‌اش گریخت و روانه بیابان شد. در بیابان، کاروانی دید که به سوی شام می‌رفت؛ پس به مسافران پیوست و رهسپار سرزمین‌های ناشناخته گردید.

ادامه »

یک شبانه روز آیت‌الله خوشوقت، چگونه می‌گذشت؟

برنامه‌ی زندگانی بزرگان دینی، نه با ساعت‌های قراردادی خودمان، بلکه با زمان‌سنج خدا تنظیم می‌شود.

سبک زندگی اسلامی مدتی است که مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته. از طرفی، توجه خاص مقام معظم رهبری به این مهم، باعث شده تا یکی از موضوعات مهم فکری جامعه باشد؛ اما بی‌شک، رسیدن به تمدن نوین اسلامی، از سامان بخشیدن به سبک زندگی آغاز می‌شود. اگر این مسئله تمام راه نباشد، حتی در نگاه سهل‌انگارانه هم مهم‌ترین مسئله سبک زندگی اسلامی است.

حال سۆالی که مطرح است اینکه اسلام چه نوع زندگی‌ای را توصیه می‌کند و این نوع زندگی، نمونه‌ها و مصادیق بارزی دارد یا نه؟ اگر علما و بزرگان ما در این خصوص کمتر سخن گفته‌اند، بیشتر به عمل پرداخته‌اند؛ عمل به ریز برنامه‌ریزی اسلامی در تمامی لحظات آن. در راستای تحقق بخشیدن به این مهم، باید زندگی بزرگان دین را با بهره‌گیری از منابع مستند مانند خانواده و دوستان، نقل کرد. در این مقاله، به روایت زندگی آیت‌الله عزیز الله خوشوقت، این مرد الهی پرداخته‌ایم.

ادامه »

حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) در همه شقوق رفتاری خویش تابع یک مکتب اخلاقی ویژه بر اساس آموزه های اسلام ناب محمدی (ص)بودند؛در زندگی شخصی ،در مدیریت سیاسی در روابط اجتماعی ،در ارتباط با اعضای خانواده و…اینکه سبک زندگی یک انسان دارای رویکرد اخلاق مدار باشد .نکته قابل توجهی در بررسی شخصیت آن رهبر همیشه محبوب وماندگار در اذهان انسان ها به ویژه امت او می باشد

خود کمتر بینی نه خود برتر بینی

 یکی از خصوصیات مکتب اخلاقی وعرفانی حضرت امام (ره)که سبک زندگی از آن استنتاج می شود نگاه امام به رفتار های اجتماعی وروابط با دیگران است .انسان بر اساس برداشت از قدر واندازه خویش وسهم خود از احترام وتکریم دیگران روابط خود را با دیگران تنظیم می کند .هرچه انسان متواضع تر باشد ،انتظارش در روابط اجتماعی از دیگران محدود تر وهرچه خود بین تر وخود برتر بین باشد انتظارش از دیگران فزون تر خواهد بود .

تفاوت مکتب عرفانی حضرت امام راحل (ره)با مکتب رفتاری افراد دیگر ازجمله در این است که حضرت امام (ره)تظاهر به فروتنی نمی فرمودند،بلکه به طور واقعی خویش را در برابر خداوند وبندگان مومنش خاکسار می دیدند .پرهیز از قبول تعریف وستایش دیگران،خط مشی امام راحل (ره)در این خصوص را به عنوان سبکی برای برقراری روابط اجتماعی وسبکی برای زندگی تعریف وتبیین می نماید.

ادامه »

حضرت آیت العظمی بهجت فرمودند:

روزی داخل اتاق نشسته بودم به گونه ای که صدای دم در حیاط را می شنیدم.بچه همسایه دم در بازی می کرد .فقیری آمد وبه این بچه گفت :برو از خانه تان چیزی برایم بیاور .آن بچه رو به فقیر گفت :برو از مادرت بگیر.آن فقیر جواب داد من مادر ندارم تو برو از مادرت بگیر وبیاور

حضرت آقا فرمودند :من از این گفت وگوی بچه با فقیر،یک نکته به دستم آمد،با خودم گفتم این بچه آن قدر به مادرش اطمینان دارد که فکر می کند هرچه بخواهد از او می تواند بگیرد ،اگر ما به همین اندازه که این بچه به مادرش اطمینان دارد به خداوند اطمینان داشتیم که هرچه بخواهیم او باید بدهد ،هیچ مشکلی نداشتیم وهمه کارهایمان درست می شد

برگرفته از :«حدیث دلتنگی»

به نام خدا

مطالب زیر گزیده ای از توصیه ها و وصایای آیت الله سید علی قاضی (ره) استاد اخلاق حضرت علامه طباطبایی و حضرت آیت الله بهجت  است که به شاگردان و اطرافیان خود فرموده اند و ما آن ها را به اختصار ذکر می نماییم. باشد که کلامش چون صاعقه ای بر قلبمان بدرخشد و راهنمایمان در تاریکی ها باشد.

نماز

شما را سفارش می کنم به اینکه نمازهایتان را در بهترین و با فضیلت ترین اوقات آنها به جا بیاورید و آن نمازها با نوافل، 51 رکعت است؛ پس اگر نتوانستید، 44 رکعت بخوانید و اگر مشغله های دنیوی نگذاشت آنها را به جا آورید، حداقل نماز توابین را بخوانید [ نماز اهل انابه و توبه هشت رکعت هنگام زوال است ]. مرحوم علامه طباطبایی و آیت الله بهجت از ایشان نقل می کنند که می فرمودند: « اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند. »مرحوم آقای سید هاشم رضوی هندی می فرمایند: روزی یکی را به محضر آقای قاضی آوردند که مثلا آقا دستش را بگیرد و راهنمایی اش کند.مرحوم آقای قاضی فرموده بودند: « به این آقا بگویید که نماز را در اول وقت بخواند. »بعد معلوم شد که آن آقا وسواس در عبادات داشته و نماز را تا آخر وقت به تأخیر می انداخته است.

اما وصیت های دیگر،

ادامه »