رسول خدا صلی الله علیه وآله در فرمایشی شخص باجگیر را معرفی کرده اند.

قَالَ (رسول الله صلی الله علیه وآله): وَ مَنْ يُبْطِلْ عَلَى ذِي حَقٍّ حَقَّهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى أَدَاءِ حَقِّهِ فَعَلَيْهِ كُلَّ يَوْمٍ خَطِيئَةُ عَشَّار.

پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه قادر به پرداخت حقّ ديگران است، اگر سهل انگارى نمايد و طلبكار را معطّل كند در مقابل هر روز تأخير، گناه شخص باج گير در نامه عملش ثبت خواهد گرديد.الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 432./حوزه

 

بقيع

روزی اینجا بهار داشته است

چهار سنگ مزار داشته است

به حریمش پناه میبرده

هرکه با هرکه کار داشته است

مثل مشهد ، در حرم زائر

از خودش اختیار داشته است

شانه ي بی قرار و لرزان و

گونه ی آبدار داشته است

اشک با پلک ، رو به روی ضریح

آشکارا قرار داشته است

روزگاری به خادمی ِبقیع

جبرئیل افتخار داشته است

روی زوار باز بوده حرم

ساعت دو سه چهار داشته است

شاخه هایش به سنگ محکوم است

***

گیرم اینجا خراب هم باشد

 دائما آفتاب هم باشد

 

دل مهم است بین ما با قبر

 گیرم اصلاً طناب هم باشد

 

گاه مثل بقیع میبایست

 در زیارت شتاب هم باشد

 

این خودش باب رحمت است اگر

 زدن شیعه باب هم باشد

 

پیرهن خود ضریح خواهد شد

 زیر آن گر کتاب هم باشد

 

چون که اُمّ البنین در این خاک است

 باید اینجا رباب هم باشد

 

باید اینجا شبیه کرب و بلا

 ناله ی آب آب هم باشد

 

***

 

باید اینجا حرم درست کنند

 چار تا مثل هم درست کتتد

 

با امام حسن سزاوار است

 چند باب الکرم درست کنند

 

با طلا دور مرقد سجاد

 بیتی از محتشم درست کنند

 

به تولای باقر و صادق

 صحن دارالقلم درست کنند

 

نزد ام البنین نمادی از

 مشک و دست و علم درست کنند

 

“دودمه” نه در این مکان باید

 شاعران “چاردم” درست کنند

 

با کریمان “کریم خانی"ها

 قطعه ی “آمدم” درست کنند

 

دورگنبد چهار گلدسته

 ولی از داغ خم درست کنند

 

کاش هرجیز را نمی سازند

 کوچه را دست کم درست کنند

 

کوجه را در ادامه ی طرح ِ

 از حرم تا حرم درست کنند…

 

(مهدي رحيمي)

پس از تسلّط سعودیان بر حجاز، با توجه به پیوند فکری و مذهبی آنان با محمدبن عبدالوهاب، در هر شهر و منطقه ای که وارد می‌شدند، آثار و ابنیه ساخته شده بر روی قبور بزرگان صدر اسلام را خراب و ویران می‌کردند.
وهابیان، بار نخست در سال 1221هـ.ق بخشی از بناهای قبرستان بقیع را ویران نموده و سپس با تکمیل سلطه خود بر حجاز در شوال سال 1344هـ.ق کلیه این بناها و گنبدها و آثار را ویران و اموال و اشیای گرانقیمت موجود در این اماکن را به تاراج بردند و نه تنها در مدینه، بلکه در هرجا گنبد و بارگاه و زیارتگاهی بود، به ویرانی آن اقدام کردند.

مرحوم سید محسن امین، ابعاد ویرانی‌های وهابیان در حجاز را اینگونه وصف میکند:« وقتی وهابیان وارد طائف شدند، گنبد مدفن ابن عباس را خراب کردند، چنانکه یکبار دیگر این کار را کرده بودند. آنان هنگامی که وارد مکه شدند، گنبدهای قبر عبدالمطّلب، ابوطالب و خدیجه ام‌المؤمنین(علیها السلام) را ویران نمودند و زادگاه پیامبر(صلی الله علیه وآله) و فاطمه زهرا(علیها السلام) را با خاک یکسان کردند و آنگاه که وارد جده شدند، گنبد و قبر حوا را خراب کردند و به طور کلی، تمام مقابر و مزارات را در مکه، جده، طائف و نواحی آنها ویران نمودند و زمانی هم که مدینه منوره را محاصره کردند، به ویران کردن مسجد و مزار حمزه پرداختند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه منوره، قاضی‌القضات وهابیان، شیخ عبدالله بن بلیهد، در رمضان 1344هـ.ق. از مکه به جانب مدینه حرکت کرد و اعلامیه ای صادر نمود و ضمن آن، جواز ویران کردن گنبدها و زیارتگاه‌ها را از مردم سؤال کرده بود. بسیاری از مردم از ترس به آن پاسخ نداده و برخی نیز لزوم ویران کردن را خواستار شده بودند.(مدینه شناسی، 1/333)

البته هدف او از این اعلامیه و سؤال، نظرخواهی واقعی نبود، بلکه می خواست در میان مردم آمادگی ایجاد کند، چون وهابیان در هیچ یک از اعمال خود و در ویران کردن گنبدها و ضریح‌ها، حتی گنبد مرقد حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) منتظر نظر مردم نبودند و این اعمال، پایه مذهب آنان است. شاهد سخن آنکه، آنان پس از نشر این اعلامیه و سؤال و جواب، همه گنبدها و زیارتگاه‌ها را در مدینه و اطراف آن ویران کردند و حتی گنبد مضاجع ائمه اهلبیت(علیهم السلام) را در بقیع، که قبر عباس عموی پیامبر(صلی الله علیه وآله) نیز در کنار آنها بود، خراب نمودند و دیوارها و صندوق ها و ضریح‌هایی که روی قبرهای شریف قرار داشت، همه را از بین بردند، آنها در این زیارتگاه‌ها، جز تلّی سنگ و خاک، به عنوان علامت باقی نگذاشتند/مشرق 

کارشناس مسائل شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان اینکه هر فریضه‌ای در اسلام حدودی دارد، گفت: قرض دادن در اسلام مانند هر فریضه‌ای دیگر در مواردی مذموم و مورد نهی شدید شرع مقدس قرارگرفته است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید جعفر ربانی، ظهر امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(ص) به تشریح احکام قرض دادن در بیان شرع مقدس پرداخت و گفت: قرض دادن به مؤمن فقیر از سوی اسلام ناب محمدی یک فریضه حسنه شناخته‌شده است؛ چنانچه که این حقیقت از سوی ائمه معصومه به مؤمن بسیار مورد تأکید قرار گرفته است.

کارشناس مسائل شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) بابیان اینکه هر فریضه‌ای در اسلام حدودی دارد، اظهار کرد: قرض دادن در اسلام مانند هر فریضه‌ای دیگر در مواردی مذموم و مورد نهی شدید شرع مقدس قرارگرفته است.

استاد حوزه علمیه قم به تشریح مصادیق حرام قرض دادن در بیان شرع مقدس پرداخت و گفت: در نگاه شرع مقدس مکلفی که در مسیر رشد مادی خود مستطیع شده است و به مکلف معیار حج از نگاه اسلام تبدیل‌شده است؛ اگر با قرض دادن استطاعت و وجوب از او برداشته شود شرع مقدس آن را از مصادیق قرض حرام می‌داند؛ این در حالی است که اگر نیت از قرض برداشتن وجوب حج از وی باشد.

حجت‌الاسلام ربانی با اشاره به اینکه قرض دادن اگر سبب اضطرار افراد واجب نفقه شود از نگاه شرع مقدس حرام دانسته شده است، اظهار کرد: قرض دادن شیء حرام در بیان احکام شرع مقدس از مصادیق قرض حرام توصیف‌شده است.

کارشناس مسائل شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره اینکه قرض دادن از محل مال دیگران حرام است، گفت اگر قرض دهنده بداند که قرض گیرنده قرض را در راه حرام مصرف می‌کند این علم حجت شرعی منع قرض از نگاه شرع مقدس است؛ بر این اساس قرآن کریم می‌فرماید«تَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقو وَلا تَعاوَنوا عَلَى الإِثمِ وَالعُدوانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَديدُ العِقابِ یعنی در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید و هرگز درراه گناه و تعدی همکاری ننمایید و از مخالفت فرمان خدا بپرهیزید که مجازات خدا شدید است.»

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه قرض ربا در اسلام حرام است، گفت: رهبر معظم انقلاب در مذمت ربا فرموده‌اند«خصوصیت بانكداری اسلامی و از لوازم آن دادوستد پول بر اساس غیر ربا تنظیم مبادلات پولی بر اساس قوانین اسلامی و معاملات اسلامی صحیح است كه در آن‏ها ظلم و استثمار و تبعیض و اختلاف طبقاتی و امثال این‏ها به وجود نمی‌‏آید.» این در حالی است که قرض دادن با تکیه بر اموال عمومی بدون اجازه حاکم شرع از نگاه شرع مقدس حرام اعلام شده است.

مثال زندگی انسان مانند یک جاده در دنیای حقیقی است، گفت: جاده‌ها می‌تواند مسیری برای رسیدن به مقصد باشد؛ چنانچه که همین جاده گاهی مقدمه‌ای برای مشکلات بزرگ اجتماعی و فردی است.

حجت‌الاسلام والمسلمین مانگاری تعالی بهشت یا دره جهنم را متناسب به عمل‌کرد مؤمن در مسیر زندگی عنوان کرد و گفت: مؤمن اگر در مسیر زندگی تقوا را رویکرد زندگی فردی و اجتماعی خود قرار دهد می‌تواند مقدمه سعادت بشریت را فراهم کند؛ این در حالی است که دوری از تقوا دامن گیر فرد و اجتماع اسلامی است.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه در جاده زندگی تقوا باید مبنای عمل‌کرد انسان مؤمن قرار گیرد، اظهار کرد: مؤمن قطعاً با رعایت تقوا در مسیر زندگی به رستگاری دست می‌یابد و قرآن این حقیقت را ضمانت کرده است.

رییس مؤسسه روایت سیره شهدا عافیت طلبی در زندگی مؤمن را شاهراه زندگی برای مؤمن توصیف کرد و گفت: تقوا در ساحت عافیت معنای ویژه ای دارد؛ بر این اساس تقوا در هر حالتی از زندگی مؤمن اقتضائات خاص خود را دارد که باید مؤمن به آن توجه جدی داشته باشد.

حجت‌الاسلام والمسلمین ماندگاری واجبات شرعی را سربالایی و دست اندازهای جاده تقوا توصیف کرد و گفت: گاهی اوقات انسان در زندگی خود با سراشیبی مواجه می‌شود که باید از آن برحذر باشد؛ بر این اساس در مدل های سخت و فریبنده گناه انسان با تقوا از خود مقاومت نشان می دهد.

وی در آخر مصائب زندگی را نشانه‌های امتحان و آزمایش های الهی دانست و گفت: امتحانات سخت همان گردنه های سخت زندگی مؤمن است؛ بر این اساس در فتنه‌ها همیشه بیشترین ریزشها از سوی خواص اتفاق می‌افتد این در حالی است که انتخاب‌ها مؤمن در مسیر زندگی نقش پل را ایفا می‌کنند تا در مسیر های حساس زندگی مسیر سرنوشت سازی را برای او رقم بزنند./ رسا

واقعهٔ مسجد گوهرشاد مشهد در تیر ماه سال ۱۳۱۴ هجری خورشیدی، از رخدادهای مهم دوران حکومت رضا شاه پهلوی و نخست‌وزیری محمدعلی فروغی به شمار می‌آید. خیزش مردم در جریان این واقعه، در اعتراض به اجباری شدن بر سرنهادن کلاه شاپوری توسط حکومت مرکزی، رخ داد./ دانشنامه آزاد 

یکی از قیام‏های ‏خونین مردم ایران به رهبری مراجع تقلید، که نقطه عطفی درتاریخ قیام‏های اسلامی دارد، قیام مسجد گوهرشاد است. نقش علما به ویژه شیخ محمد تقی بهلول در این قیام بسیار برجسته بوده است. او در مسجد گوهرشاد طی سخنرانیهای پرشور و التهابی به کشف حجاب حمله کرد و این حرکت را تهاجمی علیه دیانت و ارزشهای معنوی دانست.

فلسفه و آثار حجاب و عفاف

یکی از فواید و آثار مهم حجاب در بُعد فردی، ایجاد آرامش روانی بین افراد جامعه است که یکی از عوامل ایجاد آن عدم تهییج و تحریک جنسی است؛ در مقابل، فقدان حجاب و آزادی معاشرت‎های بی‎بندوبار میان زن و مرد، هیجان‎ها و التهاب‎های جنسی را فزونی می‎بخشد و تقاضای نامشروع را به صورت عطش روحی و یک خواست اشباع نشدنی درمی‎آورد. غریزه ی جنسی، غریزه‎ای نیرومند، عمیق و دریا صفت است که هرچه بیش تر اطاعت شود بیش تر سرکش می‎گردد؛ هم چون آتشی که هرچه هیزم آن زیادتر شود شعله‎ورتر می‎گردد. بهترین شاهد بر این مطلب این است که در جهان غرب که با رواج بی‎حیایی و برهنگی، اطاعت از غریزه ی جنسی بیش تر شده است، هجوم مردم به مسائل نامشروع نیز زیادتر شده و تیراژ مجلات و کتب جنسی بالاتر رفته است.

یکی از فواید مهم حجاب در بُعد اجتماعی، حفظ و استیفای نیروی کار در سطح جامعه است. در مقابل، بی‎حجابی و بدحجابی باعث کشاندن لذت‎های جنسی از محیط و کادر خانواده به اجتماع، و در نتیجه، تضعیف نیروی کار افراد جامعه می‎گردد. بدون تردید، مردی که در خیابان، بازار، اداره، کارخانه و … همواره با قیافه‎های محرّک و مهیج زنان بدحجاب و آرایش کرده مواجه باشد، تمرکز نیروی کار او کاهش می‎یابد. برخلاف نظام‎ها و کشورهای غربی، که میدان کار و فعالیت‎های اجتماعی را با لذت‎جویی‎های جنسی درهم می‎آمیزند، اسلام می‎خواهد با رعایت حجاب و پوشش، محیط اجتماع از این‎گونه لذت‎ها پاک شده، و لذت‎های جنسی، فقط در کادر خانواده و با ازدواج مشروع انجام شود/ حوزه 

قال الصَّادِقِ(ع)‏ إِنَّمَا هِيَ الْمِدْحَةُ ثُمَّ الثَّنَاءُ ثُمَّ الْإِقْرَارُ بِالذَّنْبِ ثُمَّ الْمَسْأَلَةُ إِنَّهُ وَ اللَّهِ مَا خَرَجَ عَبْدٌ مِنَ الذَّنْبِ إِلَّا بِالْإِقْرَارِ.

صاحب عده الداعی در شرح این روایت گهربار می گوید؛

فكان في الإقرار بالذنب خمس فوائد:

* الأول الانقطاع إلى الله تعالى.

*الثاني انكسار القلب

*الثالث ربما يحصل عنده الرقة و هي دليل الإخلاص و عنده تكون الإجابة.

*الرابع ربما كان سبب البكاء و هو سيد الآداب.

* الخامس موافقة أمر الصادق(ع)

امام صادق عليه السلام فرمود: آداب دعا عبارتند از مدح خدا، ثناى الهى، اقرار به گناهان سپس درخواست از خدا. به خدا قسم هيچ كس از گناه جز با اقرار به آن بيرون نرفته است و در اقرار به گناه پنج فايده وجود دارد:

اوّل- منقطع شدن به سوى خداوند متعال.

دوّم- شكسته شدن قلب

سوّم- گاهی دعا هنگام رقّت قلب صورت می گیرد كه دليل بر اخلاص است و در نتيجه موجب اجابت دعا مى‏گردد.

چهارم- موجب گريه نيز می گردد و گريه كردن، خود سيد الآداب است.

پنجم- موافقت نمودن با فرمان حضرت صادق- عليه السّلام-

عدة الداعی ص180