پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:

صَوتان یُبغِضُهُما اللهُ: إعوالٌ عِندَ مُصیبَةٍ وَ مِزمارٌ عِندَ نِعمَةٍ.

خداوند دو صدا را دشمن دارد: شیون هنگام مصیبت، ساز و آواز هنگام نعمت.

بحار الانوار ج74 ص145

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:

 قبر هر روز ۵ مرتبه انسان را صدا میزند،

۱- من خانه فقر هستم با خودتان گنج بیاورید.

۲- من خانه ترس هستم با خودتان أنیس بیاورید.

۳- من خانه مارها و عقرب ها هستم با خودتان پادزهر بیاورید.

۴- من خانه تاریکی ها هستم با خودتان روشنایی بیاورید.

۵- خانه ریگ ها و خاک ها هستم با خودتان فرش بیاورید.

 گنج : لا اله إلا الله

 انیس : تلاوت قرآن

 پادزهر : صدقه ، خیرات

 چراغ : نمازشب

 فرش : عمل صالح

“المواعظ”

امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:

هشدار! که منفورترین مردم نزد خداوند کسی است که سیره امامی را برگزیند ولی از کارهای او پیروی نکند.

منبع : الکافی،ج۸،ص۲۳۴

امام سجاد (عليه السلام) بسيار با فقرا و مستمندان مهربان و دلسوز بود و از اينكه يتيمان، بيچارگان، مستمندان، زمينگيرشدگان و همه بخت برگشتگان جامعه بر سفره اش بنشينند بسيار خشنود مى گرديد. او با دست خويش لقمه در دهان آنان مى نهاد[1]، همچنانكه شب ها غذا و هيزم را بر دوش خود به درب خانه ايشان حمل مى نمود.

مهربانى امام سجاد(عليه السلام) با مستمندان به اندازه اى بود كه هيچگاه از چيدن محصول نخلستان در شب خوشش نمى آمد؛ چون فقرا فقط روزها به نخلستان هاى در حال چيدن مى رفتند و چيدن محصول در شب باعث محروم شدن آنان مى گرديد. ايشان هنگامى كه خبردار شدند كارپرداز ايشان ميوه يك درخت را آخر شب چيده است به او فرمودند:

«ديگر چنين كارى نكن آيا نمى دانى كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) از اين كار نهى كرده و فرموده است: شاخه اى از خرما كه به مستمند داده شود همان حقى است كه در قرآن به پرداخت آن در روزِ دِرو امر شده است؟!»

[1] مناقب آل ابي طالب 166/4 و 167 از امام باقر(ع)

فرارسیدن ولادت با سعادت سرچشمه هدایت و تقوا، سید عابدان، پیشوای زاهدان، زیور صالحان، امام پرهیزگاران، حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرخنده باد .

***کلام گهربار سید الساجدین علیه السلام***

حضرت زَیْنُ الْعابدین عَلَیْهِ السَّلامُ فرمودند: سه حالت و خصلت در هر یك از مۆمنین باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش ‏الهی می‌باشد و از سختی‌ها و شداید محشر در امان است.
اوّل آن كه به مردم چیزی را دهد كه از آنان برای خویش می‌خواهد (آنچه برای خود می‌پسندد را به آنان عطا كند).

دوّم آن قدم از قدم برندارد تا آنكه بداند آن حركتش در راه اطاعت خداست یا معصیت و نافرمانی او

سوّم از برادر مومن خود (به عیبی كه در خود نیز دارد ) عیب جویی نكند تا آنكه آن عیب را از خودش دور سازد.تحف العقول

فرمودند: تمام خیرات و خوبی‌های دنیا و آخرت را در چشم پوشی و قطع طَمَع از زندگی و اموال دیگران می‌بینم ‏‏(یعنی قناعت داشتن ).‏اصول كافی

فرمودند: نظر كردن مۆمن به صورت برادر مۆمنش از روی علاقه و محبّت عبادت است.‏تحف العقول

فرمودند: دوستان و اولیاء خدا در فعالیّت‌های دنیوی خود را برای دنیا به زحمت نمی‌اندازند و خود را خسته نمی‌كنند ‏بلكه برای آخرت زحمت می‌كِشند.‏بحارالا نوار

*********************************

********************************

مقام معظم رهبری دامت برکاته: بدون شک، هدف نهایی امام سجاد علیه السلام ایجاد حکومت اسلامی بود . برای ایجاد حکومت اسلامی چند امر باید تامین می شد:

1 . باید اندیشه درست اسلامی که امامان اطهار علیهم السلام حاملان واقعی آن هستند و مبنا و زیربنای حکومت اسلامی است، تدوین، تدریس و منتشر شود .

2 . آشناکردن مردم نسبت به حقانیت اهل بیت علیهم السلام و مصادیق راستین اولی الامر و خلفاءالله که حکومت اسلامی باید به وسیله آنان اقامه شود .

3 . باید تشکیلات منسجم و شایسته ای از شیعیان تشکیل شود تا زمینه تشکیل حکومت اسلامی فراهم شود .

همه موضع گیریها، روایات، موعظه ها، نامه ها و خلاصه تمامی عملکرد امام سجاد علیه السلام در طول زندگی برای تحقق این سه امر بود و این سه، برای آن بود که «حکومت اسلامی » ایجاد شود… ./«پژوهشی در زندگی امام سجاد علیه السلام »

نیایش‌های امام سجاد علیه السلام، چشمه حیات و شیرینی معنویت است که روح‌ها را به تکاپو می‌اندازد. پروردگارا؛ بواسطه این چشمه حیات ، روح ما را سیراب فرما . آمین

“التماس دعا”

عاشق لرها هستم

شیخ عباس می‌گوید نام‌خانوادگی‌اش یعنی کشوان از شغل کفشداری حرم گرفته شده (در زبان عربی کشوان به‌معنای کفشداری است) و از 490سال پیش کلید حرم وسرداب حضرت‌عباس(ع) دست خاندان او بوده است؛ این کلیددارحرم حضرت‌عباس(ع) که در طول مدت حضورش در این حرم مطهر معجزات زیادی را دیده به بیان خاطره‌ای از دیدن یکی از معجزات حضرت عباس(ع) می‌پردازد و می‌گوید:‌« من پشت سر اقوام لر، حتی اگر بی‌سواد هم باشند نماز می‌خوانم بس که اینها ساده و بی‌ریا هستند، شب جمعه‌ای بود و ما در حرم قمر بنی‌هاشم مشغول خواندن دعای کمیل بودیم، حرم تقریباً خلوت بود که دیدم یکی از همین لرهای با صفا با پسربچه‌ای 8-7ساله در بغل وارد حرم شد و به فاصله 5متری ضریح حضرت عباس(ع) ایستاد.

پسربچه‌ای که در بغلش بود کاملا فلج بود و تنها چشم‌ها و دهانش حرکت داشت، حتی این بچه قدرت تکلم و شنوایی هم نداشت و مثل یک تکه گوشت در دست پدرش آرام گرفته بود.من دیدم که این مرد با صدای بلند رو به ضریح کرد و گفت: ای ابوالفضل(ع)، من از تو اولاد سالم خواستم، این چه اولادی است که به من دادی، این بچه مریض است و باعث اذیت من شده! از شنیدن این حرف‌‌ها متعجب شده بودم که ناگهان دیدم این مرد، بچه را به طرف ضریح پرتاب کرد، به‌طوری که صدای برخورد سر بچه با ضریح حضرت عباس(ع) در کل حرم پیچید و عده‌ای از بیرون آمدند و سؤال کردند که چه اتفاقی افتاده است؟ این مرد، بچه را پرتاب کرد و خودش از حرم بیرون رفت، من خیلی گریه کردم و از حضرت‌عباس(ع) خواستم دل این مرد را روشن نگه‌دارد، بچه را بلند کردم و گوشه‌ای خواباندم، حدود ساعت2:30 شب بود که دیدم دست و پای بچه تکان می‌خورد. اول فکر کردم به‌خاطر بی‌خوابی اشتباه می‌بینم، همکارم را صدا زدم اما او هم حرکت دست و پای بچه را تأیید کرد. به سمت پسرک رفتم و سرش را روی پایم گذاشتم، دیدم چشمانش را باز کرد و سراغ پدر و مادرش را گرفت، همان لحظه فهمیدم معجزه شده، به بچه گفتم می‌توانی بلند شوی گفت بله و از جایش بلند شد».

شیخ عباس که اشک از چشمانش جاری شده بود ادامه می‌دهد: «عبایم را روی شانه پسربچه‌ای که بعداً فهمیدم نامش حسین است انداختم، ابتدا او را دور ضریح مطهر طواف دادم و بعد به داخل دفتر بردم. آن موقع اگر معجزه‌ای رخ می‌داد ما باید همان لحظه به چند جا مثل استانداری، فرمانداری و سازمان اوقاف اطلاع می‌دادیم، آن زمان مثل الان نبود که معجزات را اعلام نکنند».

گلایه این روزهای شیخ عباس از این است که چرا کرامات اهل‌بیت را به مردم نمی‌گویند؛« خیلی بد است که دیگر معجزات را خبر نمی‌دهند انگار که می‌خواهند مردم را از اهل‌بیت دور کنند،.خلاصه ما اعلام کردیم و صبح زود هم از بلندگوی حرم، خبر شفای کودک را به مردم دادیم، همان روز وزیر کشور عراق برای دیدن حسین به حرم آمد و از من خواست بپرسم این کودک لحظه‌ای که پرتاب شده چه چیزی دیده است. رو به پسربچه کردم و گفتم حسین‌جان وقتی بابا تو را پرتاب کرد چه شد؟ پسرک گفت: من پرتاب نشدم فقط حس کردم روی هوا هستم که یکدفعه دوتا دست از داخل ضریح بیرون آمد و من را گرفت، من را روی زمین گذاشت و به هرجای بدنم که دست کشید آن نقطه از بدنم خوب شد و دوباره این دست‌ها به داخل ضریح برگشت، من آقایی را دیدم که دست نداشت و بدنش خونی بود… چند ساعت بعد پدر بچه که خبر شفا گرفتن فرزندش را شنیده بود وارد حرم شد، پسرش را به آغوش کشید و‌ های‌های گریه کرد»… . www.afkarnews.com

امام صادق (ع) می فرمایند:

مَن لَهُ جارٌ وَیَعمَلُ بِالمَعاصى فَلَم یَنهَهُ فَهُوَ شَریکُهُ

هر کس همسایه ‌اى را داشته باشد که گناه مى‌ کند ولى او را نهى نکند، شریک در گناه اوست.

امالى شیخ طوسى ص‌535