حضرت علی علیه السلام:

? از کسانی مباش ?
? اگر ثروت داشته‌باشند متکبّر می‌شوند.
? و اگر فقیر شوند ناامید می‌گردند.
? معصیت را پیش ولی توبه را به تاخیر می‌اندازند.
? عبرت‌گویی می‌کنند امّا خود عبرت نمی‌گیرند؛
? در پند و اندرز مبالغه می‌کنند ولی پند نمی‌گیرند؛
? فراوان حرف می‌زنند ولی کم عمل می‌کنند.
? در امور فانی سخت‌گیر امّا در مسائل دینی سهل‌انگارند؛
? زیان واقعی را سود و سود را زیان می‌انگارند؛
? از مرگ می‌ترسند ولی در فکر از دست‌رفتن فرصت نیستند؛
? گناه دیگری را بزرگ می‌شمارند درحالی‌که همان گناه را از خود کوچک می‌دانند.
? اطاعت و فرمانبرداری خود را زیاد می‌انگارند درحالی‌که همان اطاعت را از دیگری حقیر و بی‌ارزش می‌دانند.
? همیشه بر مردم خورده می‌گیرند ولی در عین حال خویشتن را می‌ستایند؛
? شب‌نشینی و عیش و عشرت را با ثروتمندان بیشتر از مجلس ذکر و یاد خدا با فقیران دوست دارند.
? راهنمای دیگران ولی خود گمراه هستند.

?? أَتَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.[44بقره]

? آیا مردم را به نیکی دعوت می کنید، اما خودتان را فراموش کرده اید …

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج1، ص316 بحارالأنوار، ج75، ص68

▪ زیارت نامه حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها):

بِسْمِ ٱللّهِ ٱلرَّحْمنِ ٱلرَّحِیمِ

السَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا زَوْجَةَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَةِ سَیِّدِ الاْنْبِیاءِ،
وَ نَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَدافَعَتْ عَنْهُ الاْعْداءَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ،
وَ بلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ،
فَهَنِیئاً لَک بِما أَوْلاک اللهُ مِنْ فَضْل،
وَالسَّلامُ عَلَیْک وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.

برخى از عوامل آرامش و رفع استرس از ديدگاه قرآن عبارت است از:

- ايمان: انسان مؤمن كه بنيان هاى اعتقادى خويش را مستحكم و خلل ناپذير بنا نهاده و در مقام عمل تنها به انجام تكاليف الهى نظر دارد، هيچ گاه هراس و اندوهى به قلبش راه نمى يابد; زيرا نه خود را مالك ثروت ونه صاحب اختيار در تصميم گيرى ها مى بيند؛ بلكه او تنها امانت دار در برابر خداوند بر زمين بوده و موظف به شناخت خير و شر بر اساس دستورات خداوند است؛ اما انسان بى ايمان از اين پشتوانه مستحكم روحى و روانى محروم است و تنها و سرگردان در زمين رها مى ماند: « ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْلى‏ لَهُم؛چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده اند، ولى كافران را سرپرست و ياورى نيست…» (محمد/11)
- ياد خدا:«أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئـِنُّ الْقُلُوب»(رعد،28)
- تقوا و توكل:«…وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَــلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَىْء قَدْرًا؛ و هر شخص از خداوند پروا كند خدا براى او راه بيرون شدنى قرار مى دهد، و از جايى كه حسابش را نمى كند، به او روزى مى رساند و هر كس بر خدا اعتماد كند او براى وى بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستى خدا براى هر چيزى اندازه اى مقرّر كرده است»(طلاق/3)
- توبه:بازگشت مستمر انسان به سوى خداوند موجب تخليه روانى از فشار احساس گناه شده و حالت پاكى و طهارت نخستين را به او باز مى گرداند. اعتقاد انسان با ايمان به فضل و رحمت بى كران خداوند و امكان محو شدن تمام و كمال همه گناهان در نهاد او آرامش بى كران مى آفريند: «قُلْ يَـعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛ بگو: اى بندگان من كه بر سر خويشتن زياده روى داشته ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد. درحقيقت خدا همه گناهان را مى­آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است»(زمر/53)
- صبر: بردبارى به تقويت شخصيّت و افزايش توانايى انسان در برابر سختى ها و بارهاى سنگين زندگى انجاميده و اعتدال روانى انسان را حفظ مى كند از اين روى خداوند به يارى جستن از صبر و نماز در مشكلات زندگى دعوت كرده است: «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّـبِرِينَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد از شكيبايى و نماز يارى جوييدزيرا خدا با شكيبايان است»(بقره/153)
- نماز و نيايش: پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به هنگام سختى ها براى كسب آرامش به نماز پناه مى برد. اساساً دعا و نيايش به درگاه خدا آرامش­گر نگرانى مؤمنان است و هر گاه بندگان من از تو درباره من بپرسند، بگو من نزديكم و دعاى دعا كننده را ـ به هنگامى كه مرا بخواند ـ اجابت مى كند، پس آنان بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.
بنابراين وقتي انسان رو به درگاه خدا مي‌كند، به باطل پشت کرده و به حق مي‌پيوندد، دل او زنده شده و به «حيات طيّبه» و زندگاني واقعي نايل مي‌شود.
در حديث قدسي خداوند فرمود: هر كه مرا در ميان مردمان ياد كند من او را در ميان فرشتگان ياد مي‌كنم.( اصول کافی،ج 2، ص 499) با اين بيان معلوم مي‌شود كه ذكر به معناي ياد کردن است و اختصاصي به نام خاص ندارد و حوزة وسيعي را شامل مي‌شود. از امام محمد باقر ـ عليه السّلام ـ روايت شده كه: موسي كليم از پروردگارش پرسيد: آيا تو نزديكي تا با تو نجوا كنم يا دوري تا تو را ندا كنم؟ خداوند فرمود: أنا جليسُ من ذكرَي… من هم نشين كسي هستم كه مرا ياد كند. و آيات و روايات فراواني در اين زمينه وارد شده است که به علت اختصار از ذکر تمام آن ها صرف نظر مي شود.
ذكر خداوند علاوه بر اين كه از بزرگترين عبادات و بهترين نيكي‌هاست، وسوسه‌هاي شيطاني نفس و اضطراب و افسردگي و كسالت‌هاي روحي را برطرف مي‌كند و سرزمين روح و قلب آدمي را براي شكوفايي فضيلت‌ها آماده مي‌سازد. دل در پرتو ياد خدا به آرامش مي‌رسد و نگراني او از آيندة مبهم و تاريك به اميد و اطمينان تبديل مي‌شود

پروردگارا! هم اکنون روز تازه ای را آغاز می کنیم و تمتع دیگری را از تمتعات حیات درمی یابیم.

پروردگارا! امروزِ ما نیز همچون روزهای دیگر به شب خواهد رسید و ما را شب هنگام بدرود خواهد گفت.

پروردگارا! به روان مقدس محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله درود فرست و آن چنان کن که در روشنایی خورشید، جان ما هر لحظه بر روشنایی بیفزاید و نعمت عبادت و اطاعت بهره ما باشد و از گناهان کوچک و بزرگ در پناه عفاف برکنار بمانیم.

آن چنان کن که روزنامه روز ما به حسنات اعمال ما زینت یابد؛ از نیکوکاری آغاز شود و به سپاس گزاری پایان یابد. ما را در پیشگاه فرشتگان سپیدپوش که دفتر کار و کردار ما را بنویسند، سیاه روی و شرمسار مساز و جز ملامت و سعادت نصیبمان مفرمای.

خداوندا! به هر ساعت که از روز ما بگذرد، ما را به طاعتی مقبول برخوردار فرمای و همچنان در دهان ما شکرگذار تا به پاس این سعادت، سپاس تو را بگذاریم و فرشتگان تو را بر سپاس گزاری خود گواه گیریم.

اللهمَّ صل علی محمد و آله. هم در این روز و هم در شبی که دنبال روز فرا رسد و در شب ها و روزهای عمر ما، ما را با خیر و صلاح مقرون ساز و عنایتی کن که سنت های حسنه را زنده بداریم و از بدعت های ناصواب احتراز جوییم.

پروردگارا! به روان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله رحمت فرست و چنان [کن] که امروز برای ما فرخنده ترین روزها باشد؛ روزی باشد که در رضای تو بر ما سپری شود، به یاد تو آغاز گردد و در یاد تو پایان پذیرد و مقدر فرمای که روز ما برای ما بهترین هم نشین باشد.(1)

1- امام علی بن الحسین زین العابدین(ع)، صحیفه سجادیه، ترجمه و نگارش: جواد فاضل، انتشارات بهزاد، چاپ خانه حیدری، 1385، چ 3، صص 87 _ 93. (منتخبی از دعای ششم)

طلاب جوانی که وارد حوزه علمیه می شوند باید با شناخت دقیق دین، نمونه یک عالم دینی برای جامعه باشند، تا مردم حقیقت اسلام را از آنان دریافت کنند.

حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، در اولین نشست اولیاء طلاب مدرسه علمیه باقرالعلوم(علیه السلام) شهید محلاتی تهران با مسئولین حوزه، با اشاره به اهمیت حضور جوانان در حوزه های علمیه گفت:

شرایط جامعه نسبت به گذشته بسیار متفاوت شده است، و طلاب باید به علوم اسلامی که تا کنون ناشناخته مانده اند بپردازند و با محدود کردن خویش در فقه و اصول؛ از علوم تفسیری قرآن، علم طب اسلامی و بسیاری از موارد دیگر که تا به حال اصلا به آن ها توجهی نشده است، غفلت نکنند.

وی با بیان اینکه یکی از اهداف بعثت پیامبر(ص) ایجاد حاکمیت اسلامی در جامعه بود، اظهار داشت: متاسفانه برخی افراد با استناد به بعضی روایات پیامبر(ص) و رسالت ایشان را محدود به فقه و اخلاق می کنند و از بیان ابعاد سیاسی و اجتماعی حضرت امتناع می ورزند، در حالیکه بنا به فرمایش امام خمینی(ره) اسلام همه اش سیاسی است.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان با اشاره به نقش مساجد در تحقق اهداف بعثت پیامبر(ص)، تصریح کرد: هدف از احداث مساجد صرفاً اقامه نماز جماعت نیست و هر فردی می تواند نمازش را بصورت فرادا در خانه اش بخواند، بلکه هدف بزرگتر و مهمتر در احداث مسجد و اقامه نماز جماعت، تمرین ولایت مداری به مردم می باشد، تا به حقیقت دین آگاهی یابند.

وی با ابراز تاسف از غربت دین اسلام در جامعه و بین متدینین، ادامه داد: امیداریم طلاب جوانی که وارد حوزه علمیه می شوند با شناخت دقیق دین، نمونه یک عالم دینی برای جامعه باشند، تا مردم حقیقت اسلام را از آنان دریافت کنند.

این استاد حوزه به نقش کلیدی والدین طلاب در موفقیت آنان اشاره کرد و گفت: فرزندان شما در آینده مسئولیت های بزرگی را بر عهده خواهند داشت، و یکی از مهمترین آن ها این است که کارکرد طلبگی را به معنای واقعی کلمه به مردم نشان دهند. بنابراین به والدین این عزیزان توصیه می کنم تا شرایط خوب درس خواندن را برای آنها فراهم کنند.

حجت الاسلام پناهیان در پایان خطاب به طلاب با بیان اینکه شغل طلبگی رهبری دل ها و اندیشه ها است، گفت: تلاش کنید به علومی همچون علوم مدیریتی و سیاست، و علوم تغذیه، بهداشت و طب اسلامی که عمدتاً مورد نیاز مردم است، ورود پیدا کنید و هدف تان از طلبگی را در پاسخ گویی به یک مسئله ساده شرعی محدود نکنید، چرا که اینها بخشی از علوم بی نهایت ائمه(ع) بود اما متاسفانه در حوزه های علمیه مورد بی توجهی واقع شده است.

وی به مسائل پیرامون حوزه و طلبه ها اشاره کرد و افزود: دوران طلبگی مشکلات خاص خود را دارد، اما این را بدانید که سختی های اوایل طلبگی یکی از موهبت های الهی است.

گفتنی است در پایان مراسم طلاب برتر تقدیر شدند.

حوزه

برگزاری نشست معاون آموزش مرکز قم با حوزه های علمیه خواهران استان لرستان.
روز یکشنبه مورخ 30/6/93 نشست معاون آموزش مرکز قم با مدیران و معاونین آموزش حوزه های علمیه خواهران استان لرستان برگزار گردید.
حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای حسینی معاون آموزش مرکز قم ابتدا با تبریک آغاز سال تحصیلی 94-93 از مدیریت استانی جهت دعوت ایشان به استان لرستان تقدیر وتشکر نمودند.
ایشان یکی از وظایف اصلی کادر واحدهای حوزوی را که مرتبط با تعلیم و تربیت است راهنمایی اساتید دانستند و گفتند هماهنگی و همراهی همه جانبه بین همه عناصر لازم است. مدیران و معاونین باید با برنامه درسی طلاب بطور کامل و دقیق آشنا باشند و اضافه نمودند که باید بدانند طلبه کار را ازکجا آغاز می کند و در پایان به چه مهارت هایی دست پیدا می کند. جهت دهی به طلبه بصورت مستقیم توسط استاد انجام می شود. ایشان با اشاره به اینکه مدیران باید توان تدریس تمام دروس را داشته باشند بیان نمودند که مدیر ومعاون وظیفه هدایت تحصیلی طلبه را بر عهده دارند.مدیر ومعاون باید گیرهای ذهنی طلبه را بفهمند و به او کمک کنند. ما نباید از خودمان را خدمت رسانی به طلاب محروم کنیم.
در ادامه مدیران و معاونین واحدهای علمی تربیتی استان مشکلات و پیشنهادات خود را اعلام نمودند که اهم موراد به شرح ذیل می باشد:
1-    در برخی از مدارس جدید التأسیس با کمبود استاد مواجه هستند.
2-    از اساتید در خصوص محدوده دروس نظر خواهی شود.
3-    محدوده برخی از دروس زیاد است و وقت کم می آورند.
4-    دوره های آموزشی برای اساتید برگزار گردد.
5-    برخی از مدارس سطح دو تقاضای ارتقاء به سطح سه را دارند.
6-    کتب درسی در موعد مقرر شروع سال تحصیلی جدید به دست مدارس برسند.
7-    حمایت نرم افزاری از طلاب و اساتید صورت گیرد.
در پایان حجت الاسلام و المسلمین حسینی در پاسخ به مشکلات مدارس استان راهکارهایی جهت برطرف شدن مشکلات ارائه نمودند

هوا خیلی گرم بود. آقای هندوانه داشت به سمت خانه می رفت. ناگهان صدای گریه ی یک بچه را شنید. جلو رفت. دید یک بچه از روی دوچرخه اش روی زمین افتاده و دارد گریه می کند. آقای هندوانه دست بچه را گرفت و بلندش کرد اما بچه هنوز گریه می کرد. آقای هندوانه دلش سوخت و می خواست کاری برایش بکند. او فکری کرد و سپس یک قاچ هندوانه به بچه داد. بچه هندوانه را گرفت و خوشحال شد.

آقای هندوانه دوباره به راهش ادامه داد. و با خودش شعر می خواند و می گفت:

دوباره فصل گرماست

می چسبه هندوانه

بیا و امتحان کن

یه قاچه هندوانه

همین طور که شعر می خوند یک دفعه چند تا پسر بچه دور آقای هندوانه را گرفتند تا از او هندوانه بگیرند. آنها مدتی بود که توی این گرمای هوا مشغول بازی بودند و حالا صورتهاشون حسابی سرخ شده بود. آنها هر چه آب می خوردند باز هم احساس تشنگی می کردند. آقای هندوانه به هر کدام از آنها یک قاچ هندوانه داد. بچه ها هندوانه ها را خوردند و حسابی خنک شدند و کیف کردند. آقای هندوانه از پسربچه ها خداحافظی کرد و رفت. 

آقای هندوانه در راه یک پیرمرد دید که حسابی تشنه بود و دیگر طاقت راه رفتن نداشت. او به پیرمرد مقداری آب هندوانه داد. پیرمرد آب هندوانه را خورد و سرحال شد.

اما آقای هندوانه دیگر گرمش شده بود و خسته بود او دیگر نمی توانست به کسی کمک کند. لازم بود به یخچال برود و آنجا یک چرتی بزند تا حسابی خنک شود. تا باز هم بتواند با هندوانه ی خوشمزه اش دیگران را خوشحال کند.