بدان که اين ماه ، ماه حزن اهل بيت عليهم السلام و شيعيان ايشان است .

(و از حضرت امام رضا عليه السلام روايت است که: چون ماه محرم داخل مي‏شد پدرم را کسي خندان نمي‏ديد و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي‏شد تا روز دهم چون روز عاشورا مي‏شد آن روز روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي‏فرمود امروز روزي است که حسين عليه السلام شهيد شده است).

شب اول

سيد در اقبال براي اين شب چند نماز ذکر فرموده .

اول :

صد رکعت در هر رکعت حمد و توحيد بخواند

دوم :

دو رکعت در رکعت اول حمد و انعام و در دوم حمد و يس

سوم :

دو رکعت ، در هر رکعت حمد و يازده قل هو الله أحد .

در روايت است از حضرت رسول صلي الله عليه و آله که هر که در اين شب اين دو رکعت نماز را بجا آورد و صبحش را که اول سال است روزه بدارد ،

مثل کسي است که تمام سال را مداومت به خير کرده و در آن سال محفوظ باشد و اگر بميرد به بهشت برود.

و نيز سيد براي هلال اين ماه دعاي مبسوطي ذکر فرموده و اگر ممکن شود احيا بدارد اين شب را به دعا و نماز و خواندن قرآن

روز اول

بدان که اول محرم اول سال است و در آن دو عمل وارد است :

اول :

روزه است.
(و در روايت ريان بن شبيب از حضرت امام رضا عليه السلام مروي است که:
هر که در اين روز روزه بدارد و خدا را بخواند خداوند دعاي او را مستجاب کند چنانکه دعاي زکريا را مستجاب نمود)

دوم:

از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است که:

حضرت رسول صلي الله عليه و آله روز اول محرم دو رکعت نماز مي‏کرد و چون فارغ مي‏شد دستها را بلند مي‏کرد و اين دعا را سه دفعه مي‏خواند :

« اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِيمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِيدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِيهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَي هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا يُقَرِّبُنِي إِلَيْکَ

يَا کَرِيمُ يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ يَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ يَا ذَخِيرَةَ مَنْ لا ذَخِيرَةَ لَهُ يَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ يَا غِيَاثَ مَنْ لا غِيَاثَ لَهُ يَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ يَا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ

يَا حَسَنَ الْبَلاءِ يَا عَظِيمَ الرَّجَاءِ يَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ يَا مُنْقِذَ الْغَرْقَي يَا مُنْجِيَ الْهَلْکَي يَا مُنْعِمُ يَا مُجْمِلُ يَا مُفْضِلُ يَا مُحْسِنُ

أَنْتَ الَّذِي سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّيْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِيُّ الْمَاءِ وَ حَفِيفُ الشَّجَرِ يَا اللَّهُ لا شَرِيکَ لَکَ

اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْرا مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لا يَعْلَمُونَ وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِمَا يَقُولُونَ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَيْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ

آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا يَذَّکَّرُ إِلا أُولُوا الْأَلْبَابِ رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ »

شيخ طوسي فرموده که مستحب است روزه دهه اول محرم ،

و لکن روز عاشورا امساک نمايد از طعام و شراب تا بعد از عصر آن وقت به قدر کمي تربت تناول نمايد ،

و سيد روايت کرده فضيلت روزه تمام ماه را و آنکه روزه او نگه مي‏دارد صائم آن را از هر گناهي.

روز سوم

روزي است که حضرت يوسف عليه السلام از زندان بيرون شده.

هر که آن روز را روزه دارد آسان فرمايد حق تعالي بر او کارهاي مشکل را و برطرف کند از او اندوه را و در روايت نبوي صلي الله عليه و آله است که دعايش مستجاب شود.

اعمال شب عاشورا

سيد در اقبال از براي اين شب دعا و نمازهاي بسيار با فضيلتهاي بسيار نقل کرده از جمله :

صد رکعت نماز هر رکعت به حمد و سه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و بعد از فراغ از جميع بگويد :

سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ هفتاد مرتبه ، و در روايت ديگر بعد از العلي العظيم استغفار نيز ذکر شده .

و از جمله چهار رکعت در آخر شب در هر رکعت بعد از حمد هر يک از آية الکرسي و توحيد و فلق و ناس را ده مرتبه بخواند ،و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند.

و از جمله چهار رکعت نماز در هر رکعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد و اين نماز مطابق است با نماز امير المؤمنين عليه السلام که فضيلت بسيار دارد ،

و بعد از نماز فرموده ذکر خدا بسيار کند و صلوات بسيار بفرستد بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و لعن کند بر دشمنان ايشان آنچه مي‏تواند.

و در فضيلت احياي اين شب روايت کرده که مثل آن است که عبادت کرده باشد به عبادت جميع ملائکه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است

و اگر کسي را توفيق شامل حال شود در اين شب در کربلا باشد و زيارت امام حسين عليه السلام کند و بيتوته نزد آن جناب نمايد تا صبح ،

خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين عليه السلام در جمله شهدا با آن حضرت.

 روز دهم روز شهادت ابا عبد الله الحسين عليه السلام

و روز مصيبت و حزن ائمه اطهار عليهم السلام و شيعيان ايشان است .

شايسته است که شيعيان در اين روز مشغول کاري از کارهاي دنيا نگردند و از براي خانه خود چيزي ذخيره نکنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشند
و تعزيت حضرت امام حسين عليه السلام را اقامه نمايند و به ماتم اشتغال نمايند به نحوي که در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود اشتغال مي‏نمايند
و زيارت کنند آن حضرت را به زيارت عاشورا که بعد از اين بيايد إن شاء الله تعالي و سعي کنند در نفرين و لعن بر قاتلان آن حضرت و يکديگر را تعزيت گويند در مصيبت آن جناب و بگويند :

أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاکُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ [عَلَيْهِ‏] السَّلامُ

و شايسته است در اين روز مقتل بخوانند و يکديگر را بگريانند.

(روايت شده که: چون حضرت موسي عليه السلام مأمور شد به ملاقات جناب خضر و تعلم از او اول چيزي که در وقت ملاقات بين ايشان مذاکره شد آن بود که آن عالم حديث نمود براي حضرت موسي مصيبت‏ها و بلاهايي که بر آل محمد عليهم السلام وارد مي‏شود پس گريستند هر دو و سخت شد گريستن ايشان).

(و روايت شده از ابن عباس که گفت: در ذيقار خدمت امير المؤمنين عليه السلام رسيدم صحيفه‏اي بيرون آورد به خط خود و املاي پيغمبر صلي الله عليه و آله و خواند براي من از آن و در آن صحيفه بود مقتل امام حسين عليه السلام و آنکه چگونه کشته مي‏شود و کي مي‏کشد او را و کي ياري مي‏کند او را و کي با او شهيد مي‏شود پس گريه کرد آن حضرت گريه سختي و مرا به گريه درآورد)

فقير گويد که اگر مقام را گنجايش بود مختصر مقتلي در اينجا ذکر مي‏کردم لکن محل را گنجايش نيست هر که خواهد رجوع کند به کتب ما در مقتل و بالجملة اگر کسي در اين روز نزد قبر امام حسين عليه السلام باشد و مردم را آب دهد مثل کسي باشد که لشکر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در کربلا حاضر شده باشد .

خواندن هزار مرتبه توحيد در اين روز فضيلت دارد و روايت شده که خداوند رحمان نظر رحمت بسوي او کند .

سيد براي اين روز دعايي نقل کرده است شبيه به دعاي عشرات بلکه ظاهر آن است که خود آن دعا باشد موافق بعضي روايات آن و شيخ از عبد الله بن سنان از حضرت صادق عليه السلام .

شايسته است که شيعيان در اين روز امساک کنند از خوردن و آشاميدن بي آنکه قصد روزه کنند و در آخر روز بعد از عصر افطار کنند به غذايي که اهل مصيبت مي‏خورند مثل ماست يا شير و امثال آنها نه مثل غذاهاي لذيذ.

و آنکه جامه‏هاي پاکيزه بپوشند و بندها را بگشايند و آستين‏ها را بالا کنند به هيئت صاحبان مصيبت و علامه مجلسي در زاد المعاد فرموده .

و بهتر آن است که روز نهم و دهم را روزه ندارد

زيرا که بني اميه اين دو روز را براي برکت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مي‏داشتند و احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز و روزه آنها بر حضرت رسول صلي الله عليه و آله بسته‏اند و از طريق اهل بيت عليهم السلام احاديث بسيار در مذمت روزه اين دو روز خصوصا روز عاشورا وارد شده است و ايضا بني اميه عليهم اللعنة از براي برکت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخيره مي‏کرده‏اند لهذا

(از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است که: هر که ترک کند سعي در حوايج خود را در روز عاشورا و پي کاري نرود حق تعالي حوايج دنيا و آخرت او را برآورد و هر که روز عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه او باشد حق تعالي روز قيامت را روز فرح و سرور و شادي او گرداند و ديده‏اش در بهشت به ما روشن گردد و هر که روز عاشورا را روز برکت نامد و از براي منزل خود در آن روز چيزي ذخيره کند خدا آن ذخيره را براي او مبارک نگرداند و در روز قيامت با يزيد و عبيد الله بن زياد و عمر بن سعد عليهم اللعنة محشور گردد)

پس بايد که در روز عاشورا آدمي مشغول کاري از کارهاي دنيا نگردد و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشد و امر کند اهل خانه خود را که تعزيه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنانکه در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود مي‏باشند و در آن روز امساک کند از خوردن و آشاميدن بي آنکه قصد روزه کند و در آخر روز بعد از عصر افطار کند اگر چه به شربت آبي باشد و روزه تمام ندارد مگر آنکه در خصوص آن روز روزه واجبي داشته باشد که به نذر يا مثل آن بر او واجب شده باشد که آن روز را روزه بايد بگيرد و در آن روز آذوقه در خانه ذخيره نکند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد و هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگويد :

اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ

مؤلف گويد :

از کلام اين بزرگوار معلوم شد که احاديثي که در فضيلت روز عاشورا است مجعول و بر حضرت رسول صلي الله عليه و آله بسته‏اند

و صاحب شفاء الصدور در شرح اين فقره از زيارت عاشورا اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا يَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو أُمَيَّةَ کلام را در اين مقام بسط داده ملخصش آنکه :

تبرک بني اميه به اين يوم مشئوم بر چند وجه است :

يکي آنکه ذخيره قوت و آذوقه را در اين روز سنت شمردند و آن آذوقه را تا سال ديگر مايه سعادت و سعه رزق و رغد عيش دانستند .
چنانچه در اخبار اهل بيت از باب تعريض به ايشان نهي از اين مطلب مکرر وارد شده است.

و ديگر اقامه مراسم عيد است از توسعه رزق بر عيال و تجديد ملابس و قص شارب و تقليم اظفار و مصافحه و تعييدات ديگر که طريقه بني اميه و اتباع ايشان بر او جاري است .

و ديگر التزام بر روزه اين روز است که اخبار کثيره در فضل او وضع کرده‏اند و ملتزم به صيام اين روزند .

امر چهارم از وجوه تبرک به يوم عاشورا اينکه دعا و طلب حوائج را در اين روز مستحب دانسته‏اند و به جهت اين کار مناقب و فضائلي براي اين روز به جعل و وضع افترا کردند و دعاهايي چند تلفيق کرده تعليم عاصيان نمودند تا امر ملتبس و کار مشتبه شود چنانچه در خطبه‏اي که در بلاد خود در اين روز مي‏خوانند براي هر نبي وسيله و شرفي در اين روز زياد مي‏کنند

مثل إخماد نار نمرود و قرار سفينه نوح و إغراق جند فرعون و إنجاء عيسي از دار يهودان چنانچه (شيخ صدوق از جبله مکيه نقل کرده که شنيدم از ميثم تمار رضي الله عنه که فرمود و الله مي‏کشند اين امت پسر پيغمبر خود را در محرم در روز دهم و هر آينه اعداء حق سبحانه و تعالي اين روز را روز برکت قرار دهند و همانا اين کار شدني است و پيشي گرفته است در علم خداي تعالي و من ميدانم او را به عهدي که از مولايم أمير المؤمنين عليه السلام به من رسيده تا آنکه جبله مي‏گويد

گفتم چگونه مردم روز قتل حسين را روز برکت قرار دهند پس ميثم بگريست و فرمود حديثي وضع کنند که او روزي است که خداي تعالي در او توبه آدم را قبول کرد با اينکه خداي تعالي در ذيحجه توبه آدم را قبول کرد و گمان مي‏کنند که او روزي است که خداي تعالي يونس را از شکم ماهي بيرون آورد با اينکه خداي تعالي يونس را در ذيقعده از شکم ماهي بر آورد و گمان مي‏کنند که او روزي است که سفينه نوح بر جودي قرار گرفت با اينکه استواء سفينه در روز هيجدهم ذيحجه بوده و گمان مي‏کنند که او روزي است که خدا دريا را براي موسي در او بشکافت با اينکه اين کار در ربيع الاول بود)

و بالجملة با اين همه تصريح و تاکيد که در خبر ميثم شده و در حقيقت از علائم نبوت و امامت و دليل حقيت طريقه شيعه است که اخبار يقيني چنان داده است و مضمون او مطابق با واقع محسوس است عجب است که دعايي بر طبق اين اکاذب تلفيق شده و در کتب بعض بيخبران که غافل بوده‏اند مذکور و به دست عوام داده شده و البته خواندن آن دعا بدعت و محرم است و آن دعا اين است بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ اللَّهِ مِلْ‏ءَ الْمِيزَانِ وَ مُنْتَهَي الْعِلْمِ وَ مَبْلَغَ الرِّضَا وَ زِنَةَ الْعَرْشِ بعد از دو سه سطر دارد ده مرتبه صلوات بفرستد و بگويد

يَا قَابِلَ تَوْبَةِ آدَمَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَا رَافِعَ إِدْرِيسَ إِلَي السَّمَاءِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَا مُسَکِّنَ سَفِينَةِ نُوحٍ عَلَي الْجُودِيِّ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَا غِيَاثَ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ إلخ

و شک نيست که اين دعا را يکي از نواصب مدينه يا خوارج مسقط يا امثال اينها جعل کرده و تتميم ظلم بني اميه را نموده تمام شد ملخص کلام صاحب شفاء الصدور بالجمله در آخر روز عاشورا سزاوار است که ياد آوري از حال حرم امام حسين عليه السلام و دختران و اطفال آن حضرت که در اين وقت در کربلا اسير اعداء و مشغول به حزن و بکاء بودند و مصيبتهايي بر ايشان گذشته که در خاطر هيچ آفريده خطور نکند و قلم را تاب نوشتن نباشد و لقد أجاد من قال

(فاجعة إن أردت أکتبها مجملة ذکرة لمدکر جرت دموعي فحال حائلها ما بين لحظ الجفون و الزبر و قال قلبي بقيا علي فلا و الله ما قد طبعت من حجر بکت لها الارض و السماء و ما بينهما في مدامع حمر) (من از تحرير اين غم ناتوانم که تصويرش زده آتش به جانم ترا طاقت نباشد از شنيدن شنيدن کي بود مانند ديدن) پس برخيز و سلام کن بر رسول خدا و علي مرتضي و فاطمه زهراء و حسن مجتبي و ساير امامان از ذريه سيد الشهداء عليه السلام و ايشان را تعزيت بگو بر اين مصائب عظيمه با دل بريان و چشم گريان و بخوان اين زيارت را :

 

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ مُوسَي کَلِيمِ اللَّهِ

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ عِيسَي رُوحِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَلِيِّ اللَّهِ

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ الشَّهِيدِ سِبْطِ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا ابْنَ الْبَشِيرِ النَّذِيرِ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ

السَّلامُ عَلَيْکَ أَيُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ السَّلامُ عَلَيْکَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْهَادِي الزَّکِيُّ وَ عَلَي أَرْوَاحٍ حَلَّتْ بِفِنَائِکَ وَ أَقَامَتْ فِي جِوَارِکَ وَ وَفَدَتْ مَعَ زُوَّارِکَ

السَّلامُ عَلَيْکَ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِکَ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّ الْمُصَابُ فِي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ فِي أَهْلِ السَّمَاوَاتِ أَجْمَعِينَ وَ فِي سُکَّانِ الْأَرَضِينَ

فَإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ وَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْکَ وَ عَلَي آبَائِکَ الطَّاهِرِينَ الطَّيِّبِينَ الْمُنْتَجَبِينَ وَ عَلَي ذَرَارِيِّهِمُ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّينَ

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا مَوْلايَ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَي رُوحِکَ وَ عَلَي أَرْوَاحِهِمْ وَ عَلَي تُرْبَتِکَ وَ عَلَي تُرْبَتِهِمْ اللَّهُمَّ لَقِّهِمْ رَحْمَةً وَ رِضْوَانا وَ رَوْحا وَ رَيْحَانا

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا ابْنَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ وَ يَا ابْنَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا شَهِيدُ يَا ابْنَ الشَّهِيدِ يَا أَخَ الشَّهِيدِ يَا أَبَا الشُّهَدَاءِ

اللَّهُمَّ بَلِّغْهُ عَنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الْوَقْتِ وَ فِي کُلِّ وَقْتٍ تَحِيَّةً کَثِيرَةً وَ سَلاما سَلامُ اللَّهِ عَلَيْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ

يَا ابْنَ سَيِّدِ الْعَالَمِينَ وَ عَلَي الْمُسْتَشْهَدِينَ مَعَکَ سَلاما مُتَّصِلا مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ السَّلامُ عَلَي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ

السَّلامُ عَلَي الْعَبَّاسِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ الشَّهِيدِ السَّلامُ عَلَي الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلامُ عَلَي الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ

السَّلامُ عَلَي الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَي الشُّهَدَاءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرٍ وَ عَقِيلٍ السَّلامُ عَلَي کُلِّ مُسْتَشْهَدٍ مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ بَلِّغْهُمْ عَنِّي تَحِيَّةً کَثِيرَةً وَ سَلاما السَّلامُ عَلَيْکَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِکَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْکِ يَا فَاطِمَةُ أَحْسَنَ اللَّهُ لَکِ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِکِ الْحُسَيْنِ

السَّلامُ عَلَيْکَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزَاءَ فِي وَلَدِکَ الْحُسَيْنِ السَّلامُ عَلَيْکَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزَاءَ فِي أَخِيکَ الْحُسَيْنِ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ

أَنَا ضَيْفُ اللَّهِ وَ ضَيْفُکَ وَ جَارُ اللَّهِ وَ جَارُکَ وَ لِکُلِّ ضَيْفٍ وَ جَارٍ قِرًي وَ قِرَايَ فِي هَذَا الْوَقْتِ أَنْ تَسْأَلَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَي أَنْ يَرْزُقَنِي فَکَاکَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ إِنَّهُ سَمِيعُ الدُّعَاءِ قَرِيبٌ مُجِيبٌ .
مناسبتهاي مذهبي