هر روز را با تدبیر  و نگاهی به زندگی آغاز می کنیم در حالی که  نمی دانیم کجا ایستاده ایم ، برای  قدم گذاشتن در هر راه و مسیری گاهی چشم بسته و گاهی با

چشم باز راهی انتخاب می کنیم که فرجامش از ابتدا مشخص است،  گمراهی مقصد راهی است که بدون آگاهی انتخاب می شود و بعد از رسیدن به این مقصد تاریک، دست به  آسمان می بریم و او را برای نه تمام زندگی بلکه برای رهایی از بی تدبیری مان می خواهیم و او را که از همه چیز و همه کس آگاه است برای یک لحظه و شاید فقط یک روز می خواهیم!!!
و انسان در مورد خود چگونه فکر می کند!!
 خلیفه الهی عنوانی بود که در ازل تقدیر انسان شد.

حضرت علی (ع) در بخشی از خطبه ی پر بار 86 نهج البلاغه به مردم هشدار می دهد که ای مردم،ای مردم خدا را در نظر داشته باشید بر آنچه حفظ آن را درباره ی کتاب خود از شما خواسته است و حقوقی را که نزد شما به ودیعه گذاشته،  حفظ کنید.
گویاست که خداوند ما را به حفظ حقوقی فرا می خواند که در نزد ما به امانت گذاشته شده است و خود او در آیه 115 سوره مومنون به انسان می گوید، آیا گمان کرده اید که شما را بیهوده آفریده ایم و به سوی ما باز نمی گردید.

 اگر ما بدانیم که آفرینش ما بیهوده نبوده و همواره مورد توجه و نظارت او هستیم شاید اندکی بهتر بندگی کنیم.
قرآن کتابی برای تمام فصول زندگی
 حضرت علی (ع) اتمام حجت الهی نسبت به بندگان را گوشزد می کند که خداوند قر آن را بر شما نازل کرده است که بیانگر همه چیز است.
نه تنها کتابی کامل و جامع را به انسان هدیه کرده که برای تمام فصول زندگی دوست و راهنمای گران بهایی است.
 خداوند به پیامبرش فرصت کافی داد تا همه چیز را به مردم بگوید و راه رستگاری را به آنان نشان دهد تا هیچ عذر و بهانه ای از جانب انسان باقی نماند.
 امام علی(ع) در این خطبه قرآن و سنت پیامبر را دو منبع به انسان معرفی می کند که دیگر از این طریق هیچ بهانه ای برای هیچ کس باقی نمی ماند.
 آری، قرآن دایره المعارف بزرگی است برای همه ی انسان ها و خداوند قرآن را به خاطر تمام آنچه که در آن است وسیله ی رستگاری انسان قرار داده است.
قران، دری است که هزار در از آن گشوده می شود
 قرآن دستور کاملی برای زندگی ارائه کرده است،  گاهی انگشت روی جزئیات می گذارد و گاهی به بیان اصولی می پردازد که کلی و عمومی هستند و به گفته امام علی(ع) دری است که هزار در از آن گشوده می شود که اگر هر صفحه از آن را بگشایی چشمه هایی از نور و حقیقت را می یابی برای گام گذاشتن در مسیری که او برای ما تعبیه کرده  است.
 حضرت علی (ع) در خطبه ی 87 نهج البلاغه تسلیم بی قید و شرط در برابر کلام خداوند به گونه ای که هر جا قرآن دستور به اطاعت داد، اطاعت  کند و هر کجا که از آن نمی کرد خود را از آن دور کند را ویژگی  انسان مخلصی و با تقوا معرفی می کند نگاه کردن به قرآن به عنوان یک دستور العمل کامل زندگی گاهی بسیار سخت است چرا که گاهی دم از پیروزی قرآن می زنیم ولی برای توجیه عقاید و افکار خویش همواره به دنبال پیدا کردن آیاتی هستیم که با خواسته ی ما بهتر سازگار است و آنگونه برداشت می کنیم که خود می خواهیم.
آنچه که مقدر است به شما  خواهد رسید ؛  اگر چه ناتوان باشید
 دنیای امروز بیش از هر روزگاری دنیای اتفاقات و فراز و فرود ها ست،  دنیای که خانه ی دگرگونی هاست،‌امروز با تو و فردا با توست و کسی نمی تواند از فردای خویش صاحب خبر باشد به فرموده ی مولای متقیان علی (ع) کسی از اجل خود پیشی نخواهد گرفت و آنچه روزی کسی نیست به او نخواهد رسید وبدانید که روزگار دو روز است، روزی به سود و روزی به زیان شما خواهد بود و آنچه به سود شماست از آن شماست و هر چند ناتوان باشید به شما خواهد رسید و آنچه نیز به زیان شماست به شما خواهد رسید و هر چند توانا باشید،  دفع نتوانید کرد.
 با تمام قدرت اختیار، انسان در دایره مقررات الهی تسلیم است و راهی جز صبر در برابر ناکامی ها و عدم غرور و شیفتگی در برابر همه ی توفیقات است.
پس، از خوشی و خوبی دنیا نباید آنچنان خوشحال شد و نه از بدی و تلخی آن آنچنان ناراحت.
کافی است دراین میان به بهترین ها متصل باشی که کسی جز صاحب مقدرات نیست و اگر توانستی به صاحب آن وصل شوی یقینا در برابر مقررات ایمن خواهی شد.
 زیرا نهایت تلخی و شادکامی ها این است که پایدار و ماندگار نیستند و تنها  پلی هستند برای عبور که همگان موفق به عبور از آن نمی شوند اما  پرستش و تقوا و ایمان تنها پوششی است که می تواند انسان را از این پل با همه سختی  وتهدیدات عبور دهد.
 و تنها تبصره در این اصل غیر قابل تغییر  این است که گناه نابخشنودنی،  نا امیدی است،  پس با امیدی به فضل و رحمت خدا باید تلاش کرد تا با صحت و سلامت از این مرحله و پل دنیایی عبور کرد.

منبع : نهج البلاغه ، خطبه های 86 و87