شکی نیست که نوشتن مقاله ی دو صفحه ای در مورد شخصیت بزرگی مثل استاد مطهری نمی تواند خواننده را از ابعاد مختلف تفکر ومنش ایشان آگاه نماید بنابراین امید است که تشنگان معرفت واندیشه با مطالعه ی آثار ایشان به حقیقت وجود شهید مطهری پی ببرند ولی به قول شاعر :

آب دریا را اگر نتوان کشید            هم به قدر تشنگی باید چشید

13 بهمن 1299 بود که روستای فریمان( درخراسان) از به دنیا آمدن نوزادی پاک سیرت به خود بالید و او کسی نبود جز (مرتضی مطهری ). مرتضی چهارمین فرزند خانواده بود و پدرش از روحانیون مورد اعتماد خراسانی ها. سحر خیزی و انس با قرآن از یادگاری های پدرش به او بود. تفریح نوجوانان و جوانان روستای آن ها اسب سواری بود و مرتضی از بهترین سوارکاران آن جا به حساب می آمد.

ورود به حوزه علمیه

هنگامی که در 13 سالگی تصمیم گرفت به خواندن دروس طلبگی بپردازد مصادف با زمانی بود که رضا شاه با اقداماتش موجب تضعیف شدید روحانیون و دانشمندان علوم دینی شده بود تا جایی که نماز وتعلیمات دینی درمدارس ممنوع شده بود و مردم حتی حق نداشتند در خانه هایشان هم برای امام حسین (علیه السلام) مجلس روضه خوانی بگیرند. در آن زمان شرایط برای طلبه ها تا جایی سخت شده بود که پدر مرتضی برای خروج از خانه فقط شب ها و آن هم مخفیانه می توانست از خانه خارج شود.

ادامه »

 گفتاری از آیت‌الله صفایی بوشهری، امام جمعه‌ی بوشهر درباره‌ی شخصیت

 و سلوك معنوی مرحوم حضرت آیت‌الله خوشوقت .

 شخصیت علمی حضرت آیت‌الله خوشوقت

مرحوم آیت‌الله خوشوقت در همه‌ی ابعاد معارف اسلامی -چه نظری و چه عملی و كاربردی- دارای قدرت بالای اجتهاد بودند. در معارف نظری مثل كلام، فلسفه، ادبیات، حدیث‌، لغت، صرف، نحو و منطق تبحر بسیار ویژه‌ای داشتند. در صحیفه‌ی سجادیه و نهج‌البلاغة كم‌نظیر بودند. در عرفان نظری صاحب‌نظر و در عرفان عملی صاحب سبك بودند.

ادامه »

آن شب را نخوابیدم. ایشان بعد از نیمه شب بلند شد. می‌دانستیم که چای باید کنارشان باشد، چایشان آماده بود. قبل از وضو، بلند شدند، نشستند مدتی در عالم خودشان بودند و داشتند نگاه می‌کردند، بعد رفتند وضو گرفتند و آمدند و نماز شب مختصری خواندند.

 حجت الاسلام والمسلمین صدیقی ، خطیب محبوب جمع‌های مذهبی و امام جمعه موقت تهران که توفیق درک شاگردی آیت الله سیدرضا بهاءالدینی را دارد.

 به مناسبت پانزدهمین سالگرد رحلت عارف پارسا، در گفتگویی خواندنی در مجله پاسدار اسلام صحبتهایی شنیدنی و نکاتی جالب درخصوص آیت الله سیدرضا بهاءالدینی، مطرح کرده و دریچه‌های جدیدی را در شناخت این بزرگوار به روی مخاطب گشوده است که در ادامه بخش‏هایی از آن تقدیم می شود:

 از چه زمانی با آیت الله بهاءالدینی آشنا شدید؟

 خیلی دقیق یادم نیست. من بچه طلبه بودم در یک مجلسی که ایشان بودند، روضه خواندم و آقای بهاءالدینی خیلی مرا تحویل گرفت.

ادامه »

نویسنده: علی اکبری

از خدا می خواهم که ادامه دهنده راه شهدا باشم

بسم الله الرحمن الرحیم
من عبدالعاصی حسین خرازی اشهد ان لا اله الله واشهد ان محمد رسول الله و اشهد ان علیا و اولاده المعصومین حجج الله. گواهی می دهم که ائمه معصومین گفتارشان بر ما حجت و امتثال امر و اطاعت شان واجب، محبت شان به حکم ازلی حق لازم و پیروی آنها موجب نجات و مخالفت شان موجب عذاب و آنها امامان و شفیعان روز جزا هستند.
انالله وانا الیه راجعون. این جانب خود را لایق وصیت نمی دانم ولی بنابر اینکه وصیت بعد از رفتن هر کسی راهنمای راه او و بیانگر هدف اوست، من هم به حکم وظیفه چند کلمه می نویسم.
شخصی هستم معتقد به انقلاب اسلامی ایران و رهبری و ولایت حضرت امام خمینی روحی له الفداه در عصر غیبت امام زمان (عج) و از مردم می خواهم که پشتیبان ولایت فقیه باشند.
راه شهدای ما راه حق است، اول می خواهم که آنها مرا بخشیده و شفاعت مرا در روز جزا کنند و از خدا می خواهم که ادامه دهنده راه آنها باشم. آنهایی که با بودن شان و زندگی شان به ما درس ایثار دادند، با جهادشان درس مقاومت و با رفتن شان درس عشق به ما آموختند. از خانواده شهدا، اسرا، مفقودین می خواهم که صبر پیشه کنند چرا که دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم و ان شاء الله انتقام این مظلومین را با مظلوم کربلا یک جا خواهیم گرفت.

ادامه »

یکی از ویژگی های علمای بزرگ داشتن اخلاص در انجام وظایف می باشد. بسیاری از این بزرگان برای آنکه اعمالشان مورد رضای خداوند قرار گرفته و ثمرات و برکاتی در کارهایشان وجود داشته باشد از هر چیزی که باعث شود اخلاص کارشان را از بین ببرد پرهیز می نمودند.

یکی از ویژگی های علمای بزرگ داشتن اخلاص در انجام وظایف می باشد. بسیاری از این بزرگان برای آنکه اعمالشان مورد رضای خداوند قرار گرفته و ثمرات و برکاتی در کارهایشان وجود داشته باشد از هر چیزی که باعث شود اخلاص کارشان را از بین ببرد پرهیز می نمودند.

 یکی از این بزرگان محدث قمی رضوان الله علیه می باشد که در نوشتن کتاب ها آنچنان اخلاص داشت که تلاش می کرد پدر بزرگوارش نیز از نوشتن کتاب منازل الاخره اطلاع پیدا نکند و بعد از تالیف کتاب مفاتیح الجناح اجازه نمی داد کسی از او تعریف کند.

ادامه »

بعضی از بزرگان می فرمودند : ما نوار مرحوم کافی را می گذاریم و با خانواده گوش می کنیم و سخنان ایشان برای ما در حکم درس اخلاق است. ناگفته‌هایی‌ از‌ مرحوم کافی(3)  

ادامه گفت‌وگوی حجت‌الاسلام محسن کافی فرزند مرحوم حاج شیخ احمد کافی تقدیم شما می‏شود:

* آیا وصیت نامه ایشان در دسترس می باشد ؟

 متاسفانه از ایشان وصیت مکتوبی نمانده است ، وصی ایشان شهید آیت الله  مدنی تبریزی بودند قبل از انقلاب پدر منزلی در تهران  برای ایشان اجاره کردند و مرحوم مدنی می فرمودند :

 مرحوم کافی دو سه ماه قبل از فوتشان وصیت نامه را از من می گیرد تا تغییراتی در آن اعمال کنند  و پس بدهند و دیگر فرصتی نشد که برگرداند اما وصیت شفاهی داشتند که روی منبر گفته اند :

ادامه »

• نامه علامه حسن زاده به یك دوست

           انسان تا به لقاءالله نرسیده است به کمال مطلوبش نائل نشده است و لقاءالله

       به معنی اِتّصاف انسان به اوصاف الهی و تخلّق او به اخلاق ربوبی است.

 روایت دلدادگی شهید 25 ساله تفحص

 علیرضا شهبازی جوان 25 ساله تهرانی امروز عنوان شهادت را نصیب خود کرده است.

جوانی که به گفته مادرش همیشه آرزوی شهادت داشت و تفحص شهدا معبری بود برای

رسیدن به خدای شهدا.

 آن روزها دروازه شهادت داشتیم ولی حالا معبری تنگ، هنوز هم برای شهید شدن فرصت هستباید دل را صاف کرد. این کلام از مقام معظم رهبری است که در خصوص شهدای تفحص فرموده اند. شهدایی که دل دریایی خود را به خاک تف دیده جنوب زده تا شاید پاره استخوان یا پلاکی شکسته پیدا کنند و دل مادر و پدر شهیدی را که سالهاست انتظار فرزند می کشند شاد شود.

اینجا بهشت زهرای تهران است. قطعه 27 روبروی ایستگاه صلواتی و سالگرد شهادت یک جوانایرانی…

روایت ما روایت علیرضا شهبازی است. جوان 25 ساله ای که امروز او را شهید می نامند. مادرش می گفت: همیشه در آرزوی داشتن پسر بودیم تا اینکه توسل و دعای ما در بارگاه ملکوتی علی ابن موسی الرضا (ع) مستجاب شد و در مهرماه سال 1355 صاحب پسری شدیم که او را علیرضا نامیدیم.

مادر از فرزند شهیدش می گفت. از روزی که بیمار شد و امیدی به زنده ماندنش نبود و باز زائر حرم رضوی شد. از روزی که به مدرسه رفت و از زمانی که عضو بسیج شد.

ادامه »

وقتی خانه ای برای خانواده باش!

 کمتر کسی هست که نام آیت الله محمد تقی بهجت را نشینده باشد؛ بزرگمردی که سخن گفتن درباره اش کار سختی است. سیر و سلوک این عالم ربانی آنقدر معنویت داشت که شاید باورش برای خیلی ها سخت باشد اما برای بستگان و افرادی که رفت و آمد بیشتری با این عارف داشتند. عادی بود چرا که گذر زمان به آنها کمک کرد تا او را به خوبی بشناسند. اما برای ما بیشتر از سیر و سلوک و عرفان این عامل ربانی گفته اند و سبک زندگی ایشان تا حدی مغفول واقع شده است. رفتار و سلوک چنین بزرگانی، همه درس عشق و معرفت است و دانستن ذره ای از آن می تواند راهگشای زندگی باشد.

1. زندگی ساده و نورانی

زندگی ساده آیت الله بهجت در خانه ای قدیمی و محقر در قم نشان دهنده حیات زاهدانه این پیر فرزانه است. ساده زیستی ایشان تا آنجا بود که خیلی ها از آیت الله می خواستند خانه بزرگ تری تهیه کند اما ایشان قبول نمی کردند. آیت الله محمد تقی مصباح یزدی در مورد زهد و ساده زیستی ایشان می گوید: «آیت الله بهجت ابتدا در خانه ای اجاره ای کنار مدرسه حجتیه زندگی می کردند اما بعد از مدتی منزلشان را تغییر دادند. و در خیابان چهارمردان فعلی خانه ای اجاره کردند. این خانه ظاهراً دو اتاق بیشتر نداشت؛ اتاق هایی کوچک با گلیم هایی که از 50 سال پیش نگه داشته بودند. وسط اتاقی که ما خدمت ایشان می رسیدیم، پرده ای کشیده بودند و پشت آن پرده خانواده شان زندگی می کردند. ما این طرف پرده می نشستیم و از حضور ایشان بهره می بردیم. حتی زمانی که افراد بیشتری به حضور ایشان می رسیدند، باز هم به فعالیت شان در همان خانه ادامه می دادند. بعد از اینکه ایشان به مقام مرجعیت رسیدند، باز هم منزلشان تغییر نکرد؛ بنابراین جای پذیرایی و ملاقات از بازدیدکنندگان بسیار کم بود به همین دلیل در اعیاد و ایام سوگواری در مسجد فاطمیه حضور داشتند تا افرادی که می خواستند ایشان را زیارت کنند آنجا خدمت شان برسند.»

ادامه »

بدان‌که در راه حق و سلوک این طریق، اگر به جایی رسیده‌ام، به برکت بیداری شب‌ها و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است، ولی اصل و روح همه این اعمال، خدمت به ذراری ارجمند رسول‌اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است. 

 نکته های ناب از عالم عارف، آیةالله شیخ حسنعلی اصفهانی/ نخودکی

مرحوم نخودکی عالم و عارف کامل در توصیه هایی ارزشمند به فرزندشان راه رستگاری و نجات از مشکلات را با 14 توصیه به ایشان و سایر مخاطبین اعلام کردند.

 حضرت حق صد و بیست و چهار هزار پیغمبر داشته است که شاید در مقابل هر نبی لااقل ده ولی بوده است، و همه آن‌ها برای هدایت طریق آمده‌اند. پیغمبری در مناجات عرض کرد: «رب این الطریق الیک» یعنی: «پروردگارا! راه به سوی تو کدام است؟» خطاب رسید: «دع نفسک و تعال» یعنی: «نفس خویش را رها کن و بیا».

حدیث است که خداوند می‌فرماید: «لاتجعل بینی و بینک عالماً مفتوناً بالدنیا فیصدّک عن طریق محبتی فان اولئک قطّاع طریق عبادی‌المریدین»، کافی 1/46؛ یعنی: «عالمی را که قلبش شیفته محبت دنیا است، بین من و خود قرار مده، که راه دوستی مرا به تو ببندد، زیرا آنان راهزنان بندگان پوینده من هستند».

ادامه »