چه بلا به سر مدينه آمده مگر

فرارسیدن سالگرد رحلت معمار کبیر انقلاب امام خمینی (رحمة الله علیه) و شهادت یاران ایشان در فاجعه قیام خونین 15 خرداد 1342 را تسلیت و تعزیت عرض می نماییم.

امام خمینی(رحمة الله علیه) با سلوک علمـی و عملی خویش به مسلمين جهان قدرت نقد و جسارت در برابر ستم بخشید و با ثبات قدم، گام در راه امام آزادگان ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) گذاشت؛ تا رهروانش راه صواب از ناصواب را تشخیص و مسیر حق و حقانیت را برگزینند. فقدان آن عبد صالح خدا برای ملت قدرشناس ایران همواره ضایعه ای غمبار خواهد بود.

از منظر معمار کبیر انقلاب، بی تردید روحانیتِ اصیل و متعهد طی قرون‏‎ ‎‏متمادی تاکنون، وظیفه حفظ اسلام و دفاع از مبانی مقدس آن را بر عهده داشته است و‏‎ ‎‏این علمای نستوه بودند که با جان فشانی ها و تحمل انواع فشارها و با مجاهدت و تعلیم و‏‎ ‎‏تعلّم های شبانه روزی، اسلام ناب را از دستبرد مهاجمان حفظ کرده و به نسل های بعدی‏‎ ‎‏انتقال داده اند.‏ امام راحل حوزه های علمیه و روحانیت را عامل حیات اسلام می دانست و به همین‏‎ ‎‏دلیل در ابتدای نهضت، حرکت اصلاحی و روشن گر خود را از آن جا آغاز کرد. بنابراين بر حوزوي و حوزويان واجب است كه متعهدانه و مجدانه در مسير آرمان هاي امام راحل و اهداف انقلاب حركت كنند.

به همین مناسبت در آستانه سالگرد ارتحال ملکوتی بنیانگذار جمهوری اسلامی، مراسم بزرگداشت آن رهبر کبیر با سخنرانی حضرت آیت الله اراکی عضو محترم هیات رییسه جامعه مدرسین حوزه و حضرت آیت الله شیخ عیسی قاسم رهبر انقلاب بحرین برگزار می‌شود. این مراسم روز سه‌شنبه 13 خرداد از ساعت 12 الی 13 جهت بهره‌برداری علاقه‌مندان به صورت زنده از درگاه live.whc.ir پخش خواهد شد.

(( نثار روح پر فتوح رهبر کبیر انقلاب و یاران انقلابی ایشان فاتحة مع الصلوات))

ايها الرئوف ايها الكريم

من عاشقتم آقا از همون قديم

“السلام علیک یا کریم اهل بیت یا حسن بن علی و رحمة الله و برکاته”

سلام برکسی که آبــروی تمــام سفـــره های اکرام و گشــاده دستــی های انفــاق است.

 ***فرارسیدن خجسته میلاد با سعادت کریم اهل بیت عصمت و طهارت امام حسن مجتبی علیه السلام را محضر امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف و دوستداران ایشان تبریک و تهنیت عرض می نماییم.

تأملي در احادیث نوربخش کریم آل الله علیه السلام

امام حسن مجتبیٰ علیه‌السلام فرمودند: عـادت‌های بـد مغلوب کننده‌اند؛ پس، هر کسی در نهـان و خلـوت‌هاى خـود بہ چیـزى عـادت کنـد؛ آن چیـز، او را در آشـکار و میان جمـع رسـوا سـازد. تنبیه الخواطر، جلد2.

خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه خلق خود قرار داد تا به سبب طاعت او به سوي خشنوديش از يكديگر سبقت گيرند. پس، گروهي پيشي گرفتند و كامياب شدند و گروهي عقب ماندند و ناكام گرديدند. محمدي ري‌شهري، 1377.

 بخشی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب درباره امام حسن مجتبی(علیه السلام):

مردم ما از صلح امام حسن چیز زیادی نمی‌دانند؛ فقط چند تا کلمه‌ شعاری می‌دانند؛ درحالی‌که درباره این صلح کتاب نوشته شده و بحث و تحلیل شده است؛ درباره امام حسن، ذهن‌ها و فکرها باید حرف نو بگویند؛ اما همانها هم گفته نمی‌شود؛ اینها مایه تأسف است.

خدا را شکر می‌کنیم که ملت ما بیدار است. خدا را شکر می‌کنیم که جوانان ما بیدارند.  بنده در قضایای تاریخ اسلام این مطلب را مکررا گفته‌ام که، چیزی که امام حسن مجتبی علیه‌السلام را شکست داد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود. مردم، تحلیل سیاسی نداشتند. چیزی که فتنه‌ خوارج را به‌وجود آورد و امیرالمؤمنین علیه‌السلام را آن‌طور زیر فشار قرار داد و قدرتمندترین آدم تاریخ را آن‌گونه مظلوم کرد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود والا همه‌ی مردم که بی‌دین نبودند. تحلیل سیاسی نداشتند. یک شایعه دشمن می‌انداخت؛ فورا این شایعه همه جا پخش می‌شد و همه آن را قبول می‌کردند.
وقتی غبار غلیظ‌تر می‌گردد، می‌شود دوران امام حسن؛ و شما می‌بینید که چه اتفاقی افتاد. باز در دوران امیرالمؤمنین، قدری غبار رقیقتر بود؛ کسانی مثل عمار یاسر - آن افشاگر بزرگ دستگاه امیرالمؤمنین - بودند. هرجا حادثه‌‌ای اتفاق می‌افتاد، عمار یاسر و بزرگانی از صحابه‌ پیامبر بودند که می‌رفتند حرف می‌زدند، توجیه می‌کردند و لااقل برای عده‌ای غبارها زدوده می‌شد؛ اما در دوران امام حسن، همان هم نبود. در دوران شبهه و در دوران جنگ با کافر غیرصریح، جنگ با کسانی که می‌توانند شعارها را بر هدفهای خودشان منطبق کنند، بسیار بسیار دشوار است؛ باید هوشیار بود. 

▪ زیارت نامه حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها):

بِسْمِ ٱللّهِ ٱلرَّحْمنِ ٱلرَّحِیمِ

السَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا زَوْجَةَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَةِ سَیِّدِ الاْنْبِیاءِ،
وَ نَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَدافَعَتْ عَنْهُ الاْعْداءَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ،
وَ بلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ،
فَهَنِیئاً لَک بِما أَوْلاک اللهُ مِنْ فَضْل،
وَالسَّلامُ عَلَیْک وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.

برخى از عوامل آرامش و رفع استرس از ديدگاه قرآن عبارت است از:

- ايمان: انسان مؤمن كه بنيان هاى اعتقادى خويش را مستحكم و خلل ناپذير بنا نهاده و در مقام عمل تنها به انجام تكاليف الهى نظر دارد، هيچ گاه هراس و اندوهى به قلبش راه نمى يابد; زيرا نه خود را مالك ثروت ونه صاحب اختيار در تصميم گيرى ها مى بيند؛ بلكه او تنها امانت دار در برابر خداوند بر زمين بوده و موظف به شناخت خير و شر بر اساس دستورات خداوند است؛ اما انسان بى ايمان از اين پشتوانه مستحكم روحى و روانى محروم است و تنها و سرگردان در زمين رها مى ماند: « ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْلى‏ لَهُم؛چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده اند، ولى كافران را سرپرست و ياورى نيست…» (محمد/11)
- ياد خدا:«أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئـِنُّ الْقُلُوب»(رعد،28)
- تقوا و توكل:«…وَ مَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَــلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَىْء قَدْرًا؛ و هر شخص از خداوند پروا كند خدا براى او راه بيرون شدنى قرار مى دهد، و از جايى كه حسابش را نمى كند، به او روزى مى رساند و هر كس بر خدا اعتماد كند او براى وى بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستى خدا براى هر چيزى اندازه اى مقرّر كرده است»(طلاق/3)
- توبه:بازگشت مستمر انسان به سوى خداوند موجب تخليه روانى از فشار احساس گناه شده و حالت پاكى و طهارت نخستين را به او باز مى گرداند. اعتقاد انسان با ايمان به فضل و رحمت بى كران خداوند و امكان محو شدن تمام و كمال همه گناهان در نهاد او آرامش بى كران مى آفريند: «قُلْ يَـعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ؛ بگو: اى بندگان من كه بر سر خويشتن زياده روى داشته ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد. درحقيقت خدا همه گناهان را مى­آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است»(زمر/53)
- صبر: بردبارى به تقويت شخصيّت و افزايش توانايى انسان در برابر سختى ها و بارهاى سنگين زندگى انجاميده و اعتدال روانى انسان را حفظ مى كند از اين روى خداوند به يارى جستن از صبر و نماز در مشكلات زندگى دعوت كرده است: «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَوةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّـبِرِينَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد از شكيبايى و نماز يارى جوييدزيرا خدا با شكيبايان است»(بقره/153)
- نماز و نيايش: پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) به هنگام سختى ها براى كسب آرامش به نماز پناه مى برد. اساساً دعا و نيايش به درگاه خدا آرامش­گر نگرانى مؤمنان است و هر گاه بندگان من از تو درباره من بپرسند، بگو من نزديكم و دعاى دعا كننده را ـ به هنگامى كه مرا بخواند ـ اجابت مى كند، پس آنان بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.
بنابراين وقتي انسان رو به درگاه خدا مي‌كند، به باطل پشت کرده و به حق مي‌پيوندد، دل او زنده شده و به «حيات طيّبه» و زندگاني واقعي نايل مي‌شود.
در حديث قدسي خداوند فرمود: هر كه مرا در ميان مردمان ياد كند من او را در ميان فرشتگان ياد مي‌كنم.( اصول کافی،ج 2، ص 499) با اين بيان معلوم مي‌شود كه ذكر به معناي ياد کردن است و اختصاصي به نام خاص ندارد و حوزة وسيعي را شامل مي‌شود. از امام محمد باقر ـ عليه السّلام ـ روايت شده كه: موسي كليم از پروردگارش پرسيد: آيا تو نزديكي تا با تو نجوا كنم يا دوري تا تو را ندا كنم؟ خداوند فرمود: أنا جليسُ من ذكرَي… من هم نشين كسي هستم كه مرا ياد كند. و آيات و روايات فراواني در اين زمينه وارد شده است که به علت اختصار از ذکر تمام آن ها صرف نظر مي شود.
ذكر خداوند علاوه بر اين كه از بزرگترين عبادات و بهترين نيكي‌هاست، وسوسه‌هاي شيطاني نفس و اضطراب و افسردگي و كسالت‌هاي روحي را برطرف مي‌كند و سرزمين روح و قلب آدمي را براي شكوفايي فضيلت‌ها آماده مي‌سازد. دل در پرتو ياد خدا به آرامش مي‌رسد و نگراني او از آيندة مبهم و تاريك به اميد و اطمينان تبديل مي‌شود