——————————————————————————–
يکي از مهمترين موانع براي بازداري از فحشاء و انتشار آن در جامعه ارتباط عملي با قرآن مجيد است، ارتباطي که سبب مي شود، آدمي از گناه و معصيت و فحشاء دوري کند و اهل تقوا و پرهيزکاري شود.

——————————————————————————–

از جمله مسائلي که متاسفانه در جامعه امروز در حال افزايش است و آمار قابل تاملي از گوشه و کنار به چشم مي خورد مساله اشاعه و انتشار فحشاء در جامعه و در رسانه هاي محتلف است، اينکه عده اي خود را وقف انتشار فحشاء در جامعه کرده اند و روزانه با آبروي صدها و هزاران نفر بازي مي کنند و حتي براي برخي از افراد، اين عمل تبديل به يک عمل افتخار آميز شده است که از گناهان پنهاني خود و ديگران فايل هايي را تهيه و آن را با افتخار در رسانه هايي چون تلفن همراه و شبکه هاي اجتماعي در فضاي مجازي منتشر مي کنند، آنهايي که از مستي گناه لذت مي‌برند و به آن افتخار مي‌کنند. اقدام اين افراد را مي توان از دو بعد مورد توجه قرار داد:

بعد اول: افتخار به گناه

رسول خدا صلي الله عليه وآله مي فرمايند: «چهار چيز در گناه بدتر از خود گناه است: کوچک شمردن گناه، افتخار کردن به آن، خوشحالي از آن و اصرار کردن به آن.»(خصال صدوق، ج 1،ص 115)

بعد دوم: اشاعه فحشاء

اين در حالي است که خداوند متعال، اين اقدام را يکي از گناهان کبيره بيان مي کند و مي فرمايد:

«إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ: كسانى كه دوست دارند زشتيها در ميان مردم با ايمان شيوع يابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت است؛ و خداوند مى‏داند و شما نمى‏دانيد! » [نور: 19]

خداوند متعال با بيان اين آيه و نهي شديدي که در آن وجود دارد مي فرمايد: «وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» و با اين جمله خبر از مفاسد بزرگي مي دهد که در پشت پرده اين اعمال نهفته است.

در آيات الهي و روايات اسلامي يکي از ويژگي هاي انسان هاي موفق پرهيز و دوري از گناهان کبيره و فحشاء بيان شده است چنانچه خداوند متعال در آيات الهي مي فرمايد:

«وَ الَّذينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ وَ إِذا ما غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُون: و كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتكاري ها خود را به دور مى‏دارند و چون به خشم درمى‏آيند درمى‏گذرند.» [الشورى: 37]

همچنين اميرالمومنين علي عليه السلام در ارتباط با صفات پرهيزگاران مي فرمايد:

«على عليه السّلام در صفات و نشانه‏هاى هر م?منى مى‏گويد: اولئك مصابيح الهدى و اعلام السرى، ليسوا بالمساييح و لا المذاييع البذر اولئك يفتح اللّه لهم ابواب الجنّة و يكشف عنهم ضراء نقمته:

آنان مشعل‏هاى فروزان هدايت و نشانه‏هاى راهروى در تاريكى‏ها بسوى نورند، آنان فسادانگيز و نمّام و سخن چين نيستند، اشاعه‏ دهنده فحشاء و زشتى‏ها نيستند كه با شايعه پراكنى در ميان مردم بذر فتنه و فساد بيفشانند، بى خردى و بيهوده‏گويى‏ها را رواج نمى‏دهند. و از اين روى خداوند بر اين گونه كسان كه راهنماى نيكى‏ها و دور از فسادند درهاى بهشت به رويشان مى‏گشايد و سختيها و زيان‏هاى عقوبت و بدفرجامى را از ايشان بر مى‏دارد و دور مى‏كند. (نهج البلاغه: خطبه 102)

رسول خدا صلي الله عليه وآله مي فرمايند: «چهار چيز در گناه بدتر از خود گناه است: کوچک شمردن گناه، افتخار کردن به آن، خوشحالي از آن و اصرار کردن به آن»

اما سوال اصلي و مهم در اين شرائط آن است که وظيفه ما در برابر فحشاء و اشاعه آن چيست؟ آيات الهي و روايات اهل بيت عليهم السلام چه توصيه هايي در اين زمينه بيان کرده اند؟

توصيه قرآني            
نماز بهترين توصيه براي مقابله با فحشاء       
1-«اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ: آنچه از كتاب به سوى تو وحى شده است بخوان، و نماز را برپا دار، كه نماز از كار زشت و ناپسند بازمى‏دارد، و قطعاً ياد خدا بالاتر است، و خدا مى‏داند چه مى‏كنيد.» [العنكبوت:45 ]

آنچه در ارتباط با اين آيه شريفه قابل ذکر است يک شبهه قديمي است که با شنيدن اين آيه ممکن است در اذهان خطور کند و آن اينکه ما در جامعه افرادي را مشاهده مي کنيم که اهل نماز هستند ولي در مقابل از گناه و معصيت نيز دوري نمي کنند؟ اگر نماز انسان را از فحشاء و منکر باز مي دارد چرا حال اين افراد اينگونه است؟

در پاسخ به اين سوال جواب هاي متعددي بيان شده است، اما آنچه در اين نوشتار به آن پرداخته مي شود پاسخ زيباي علامه طباطبايي به اين سوال مهم است:

علامه طباطبايي در تفسير الميزان با مطرح کردن اين شبهه به مقايسه افراد نماز گزار و بي نماز مي پردازد و بعد از بيان اينکه باز داري از گناه اثر طبيعي نماز است اما اين اثر به صورت علم تام نيست که بتواند صد در صد مانع گناه شود،مي فرمايند:

«اگر خواننده عزيز بخواهد اين معنا را لمس كند، بايد حال بعضى از افراد كه نام مسلمان دارند، و در عين حال نماز نمى‏خوانند، در نظر بگيرد، كه اگر رفتار آنها را زير نظر قرار دهد، مى‏بيند كه به خاطر نخواندن نماز، روزه را هم مى‏خورد، و حج هم نمى‏رود و زكات هم نمى‏دهد، و بالأخره ساير واجبات را هم ترك مى‏كند، و هيچ فرقى بين پاك و نجس، و حلال و حرام نمى‏گذارد، و خلاصه در راه زندگى هم چنان پيش مى‏رود، هر چه پيش آيد خوش آيد، و هيچ چيزى را در راه خود مانع پيشرفت خود نمى‏بيند، نه ظلم، نه زنا، نه ربا، نه دروغ، و نه هيچ چيز ديگر.

آن وقت اگر حال چنين شخصى را با حال كسى مقايسه كنى كه نماز مى‏خواند، و در نمازش به حد اقل آن يعنى آن مقدارى كه تكليف از گردنش ساقط شود اكتفاء مى‏كند، خواهى ديد كه او از بسيارى از كارها كه بى نماز از آن پروا نداشت پروا دارد، و اگر حال اين‏ نمازگزار را با حال كسى مقايسه كنى كه در نمازش اهتمام بيشترى دارد، خواهى ديد كه دومى از گناهان بيشترى پروا دارد، و به همين قياس هر چه نماز كاملتر باشد، خوددارى از فحشاء و منكرات بيشتر خواهد بود.»[تفسير الميزان، ج‏16، ص: 202]

2-ارتباط با قرآن مجيد
به تحقيق يکي از مهمترين موانع براي بازداري از فحشاء و انتشار آن در جامعه ارتباط عملي با قرآن مجيد است، ارتباطي که سبب مي شود، آدمي از گناه و معصيت و فحشاء دوري کند و اهل تقوا و پرهيزکاري شود، چنانچه خداوند متعال مي فرمايد:

«وَ كَذلِكَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنا فيهِ مِنَ الْوَعيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً:و اين گونه آن را [به صورت‏] قرآنى عربى نازل كرديم، و در آن از انواع هشدارها سخن آورديم، شايد آنان راه تقوا در پيش گيرند، يا [اين كتاب‏] پندى تازه براى آنان بياورد.» [طه: 113]

به تحقيق يکي از مهمترين موانع براي بازداري از فحشاء و انتشار آن در جامعه ارتباط عملي با قرآن مجيد است، ارتباطي که سبب مي شود، آدمي از گناه و معصيت و فحشاء دوري کند و اهل تقوا و پرهيزکاري شودو روشن است که اين کتاب تنها در صورتي سبب پرهيزکاري و پند واندرز براي افراد خواهد شد که ارتباط عملي با آن داشته باشند و توصيه هاي طلايي آن را در لحظه لحظه زندگي خود جاري و ساري کنند.

توصيه روايي
توصيه زيباي امير المومنين در ارتباط با اشاعه فحشاء

در ارتباط با اين آيه 19 از سوره نور محمد بن فضل از امام کاظم روايتي شنيدني نقل مي کند که:

«به امام كاظم عليه السّلام عرض كردم: قربانت گردم، از يكى از برادرانم خبرى مى‏رسد كه آن را نمى‏پسندم و وقتى از خود او مى‏پرسم وى منكر آن مى‏شود با آن كه گروه مورد اعتمادى آن را از او نقل مى‏كنند. امام عليه السّلام در پاسخ فرمود: اى محمّد! گوش و چشمت را پيرامون برادرت تكذيب كن، و اگر پنجاه سوگند خورنده نزد تو گواهى دهند و او سخن ديگرى گويد سخن برادر خود را تصديق و سخن آنان را تكذيب كن، و از او خبرى را منتشر نكن كه موجب زشتى او گردد و آبرويش را بريزد كه اگر چنين كنى از كسانى خواهى بود كه خداوند در باره آنها فرموده: إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيم»[اصول کافي، جلد 8، صفحه 147]

خلاصه کلام آنکه امروزه، جامعه ما بيش از هر زمان ديگر نيازمند اين توصيه هاي طلايي است، توصيه هايي که با ناديده گرفتن آنها روزانه زندگي صد ها نفر از هم پاشيده مي شود و افسردگي و بي آبرويي و ….. افراد بسيار زيادي را تهديد مي کند و عده اي نيز، بي آبرويي افراد را وسيله اي براي تفريح و سرگرمي خود قرار داده اند.