بیاناتی از رهبر معظم انقلاب درباره عید فطر

مقام عظمای ولایت، نماز روز عید فطر را شکرانه نعمت الهی در ماه رمضان می‌دانند و معتقدند: روز عید فطر، تجسم و نمایش انسجام حقیقی و قلبی ملت است.

پس از یک ماه بندگی در بهترین ماه خدا، اینک لحظه دریافت عیدی از درگاه باری‌تعالی فرا رسیده است و مردم مۆمن و خداجو با اقامه نماز عید فطر، با قلبی مالامال از عشق الهی، سجده شکر به جا می‌آورند، به همین مناسبت، به بازخوانی برخی بیانات معظم له درباره عید فطر می‌پردازیم که در ادامه می‌آید:

عید فطر، عید توجه است

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، با بیان این که عید فطر، هم روز عید مسلمانان و هم روز اجتماع آن‌ها است، تصریح کردند: امروز هم روز عید فطر است که در روایت «علل»: «فَیَکُونُ یَوْمَ عیدٍ وَ یَوْمَ اِجْتِماعٍ وَ یَوْمَ فِطْرٍ وَ یَوْمَ زَکاةٍ وَ یَوْمَ رَغْبَةٍ وَ یَوْمَ تَضَرُّعٍ»، هم عید است، هم روز اجتماع مردم است. امروز در سراسر دنیای اسلام، مردم مسلمان عید می‌گیرند. این متوجه شدن دل‌ها به یک نقطه در یک زمان، فرصت بزرگی برای امت اسلامی است.

ایشان با اشاره به اینکه عید فطر، عید توجه است، افزودند: «یوم زکاة و یوم رغبة»؛ روزی است که به خدای متعال رغبت نشان می‌دهید. «و یوم تضرّع»؛ روزی است که انسان به خدا تضرع می‌کند. این عید، عید توجه است؛ عید معناست. امیدواریم که خداوند متعال، توفیق بدهد بتوانید (همه‌مان بتوانیم) امروز را که روز عید است و روز مبارک جمعه است، از فیوضات الهی استفاده کنیم. (19/6/89)

صفحات: 1· 2

نزدیكی به خدا از گونه زمان و مكان و از نوع تقرّب و نزدیكی هایی كه در جهان می شناسیم نیست، بلكه یك واقعیت معنوی عمیق است كه با تعالی و تكامل روح تحقق می یابد، فهم و درك واقعیت معنوی، نیازمند شناخت و معرفت ویژه و وصول به مراتبی از قرب است. همیشه برای نزدیكی به خداوند متعال از معرفت انسان به خود و صفات خدا صحبت شده و گفته اند كه هر چه میزان معرفت انسان نسبت به جنبه های ضعف و قوت خویش، و جمال و جلال خداوند بیشتر باشد، و هر اندازه توانسته از گناهان بدنی و قلبی و فكری دور باشد و جسم و دل و اندیشه خویش را متوجه خداوند سازد، به همان اندازه می تواند واقعیت معنوی را بیشتر درك كند و مفهوم قرب و نزدیكی به خدا را احساس و لمس نماید. البته كه این موارد در صدر تقرب به خداوند متعال است اما مسئله ای دیگر كه انسان را در تقرب به پروردگار یاری می كند یقین به ائمه علیهم السلام و هم اكنون صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه الشریف است.

برترین راه تقرب به خدا، ولایت آل محمد صلى الله علیه وآله وسلم است. رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم در همین زمینه فرمودند: (لِكُلِّ أَمْرٍ سَیِّدٌ وَ حُبِّی وَ حُبُّ عَلِیٍّ سَیِّدُ مَا تَقَرَّبَ بِهِ الْمُتَقَرِّبُونَ مِنْ طَاعَةِ رَبِّهِمْ). در هر کاری رتبه برتری وجود دارد، ومحبت من ومحبت علی، برترین طاعتی است که افراد می توانند از طریق آن به خدا تقرب جویند.(1)

چنانكه در زیارت عاشورا نیز ما با ولایت سید الشهداء و برائت از دشمنان آن حضرت به نزد خدا و اهل بیت علیهم السلام تقرب جسته می گوییم: (یَا أبَا عَبْدِ اللهِ ، إنِّی أتَقَرَّبُ إلى الله و… بموالاتک وبالبرائة ممَّن أسس أساس ذلک).

صفحات: 1· 2

جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت مظلوم غزه ادامه دارد و گویا قرار نیست هیچ گاه مردم این منطقه روی آرامش را ببیند.

اسرائیلی ها در کنار تحریم و محاصره شدید غزه در مقاطع مختلف به این منطقه، حمله نظامی می کنند و هر بار نیز شکست می خورند. اما هدف اسرائیل از چنین حملات چیست؟ چرا اسرائیل نمی تواند با یکی از مجهزترین ارتش های جهان، یکی از مظلوم ترین نیروهای مقاومت را شکست دهد؟ چرا رژیم صهیونیستی با وجود رسانه های فراوان و امکان تبادل اطلاعات جنایت شجاعیه را مرتکب شد و کودکان و زنان فلسطینی را کشت؟ چرا اسرائیلی ها با وجود اینکه جنگ را آغاز کرده اند درخواست آتش بس دادند؟ چرا مقاومت درخواست آتش بس را رد کرده است؟

1. رژیم صهیونیستی در پی مفقود شدن 3 نوجوان اسرائیلی، حملات به غزه را آغاز کرد. پیدا شدن اجساد این نوجوانان این امکان را به سران رژیم اشغالگر داد تا به حماس و مقاومت تهمت بزنند و با همین بهانه حملات خود علیه مردم غزه را تدارک دیدند. افکار عمومی در سرزمین های اشغالی نقش تعیین کننده ای دارد و نتانیاهو نخست وزیر این رژیم تسلیم خواسته افراطیون در اسرائیل شد، اما موضوع این است که وی برای حمله به غزه فرصت چندانی نداشته و سرویس اطلاعات و امنیت این رژیم موفق نشده است اطلاعات نظامی چندان موثری از غزه به مسوولان نظامی اسرائیل بدهند. به همین علت است که جنگ اخیر بیش از 2 هفته طول کشیده و هنوز هم ادامه دارد. البته رژیم صهیونیستی یک دلیل بسیار مهم دیگر برای حمله به غزه دارد و آن اتحاد حماس و فتح دو بازوی قدرتمند مقاومت بود. با اتحاد حماس و فتح، سران رژیم صهیونیستی احساس خطر کردند و یکی از اهداف جنگ اخیر غزه ضعیف کردن این اتحاد بود. اسرائیلی ها در ابتدا اعلام کرده بودند که با کسب اطلاعات بسیار مناسب مناطقی که نیروهای مقاومت وجود دارند را شناسایی کرده اند و می خواهند به نیروی نظامی غزه ضربه بزنند اما افزایش شمار شهدای فلسطینی که اغلب آنها زنان و کودکان بودند نشان داد که صهیونیست ها از لحاظ اطلاعات نظامی در باریکه غزه ناتوان بوده اند. جالب اینکه با گذشت زمان نیروهای مقاومت تعداد موشک ها بیشتری را روانه سرزمین های اشغالی می کنند تا ضعف اطلاعاتی اسرائیل بیش از پیش آشکار شود. به غیر از ضعف اطلاعاتی ضعف نظامی این رژیم نیز هویدا شد چراکه اسرائیلی ها 7 سال است، قصد نابود کردن حماس را دارند اما تاکنون موفق نشدند.

صفحات: 1· 2

استفاده از عینک آفتابی فواید زیادی برای سلامتی دارد که بیشترین آنها حفاظت از چشم ها در برابر آسیب نور خورشید و اشعه ماورای بنفش است.

در این مقاله 6 فایده مهم استفاده از عینک آفتابی را برایتان می گوییم.

1- کاهش درخشش نور آفتاب

عینک آفتابی می تواند جلوی تابش اشعه های مضر ماورای بنفش نوع A و نوع B را بگیرد.

مسئله ای که بیشتر افراد به آن توجه نمی کنند این است که عینک آفتابی به شما کمک می کند موقع انجام کار پرخطری مثل رانندگی جلوی نور آفتاب، بهتر ببینید.

همانطور که می دانید رانندگی کردن در زمانی که نور خورشید به چشم شما می تابد سخت است، مخصوصا اگر سایه بان بالای سر راننده هم خوب نباشد.

تابش نور آفتاب به چشم ها موقع رانندگی، باعث کاهش دید راننده می شود و خطر تصادف را افزایش می دهد.

2- کاهش عارضه جت لگ (Jet Lag)

کسانی که با هواپیما مسافرت می کنند، ممکن است دچار عارضه Jet Lag شوند.

برخی محققان پیشنهاد می کنند زدن عینک آفتابی به چشم ها در طی پرواز با هواپیما، از این عارضه جلوگیری می کند.

عینک آفتابی تماس چشم ها با اشعه درخشان ماورای بنفش را در طی سفر کم می کند، لذا به تنظیم ساعت داخلی بدن کمک کرده و شما روز بعد از سفر،  کمتر دچار عارضه Jet Lag خواهید شد.

3- کاهش خشکی چشم ها

بسیاری از افرادی که از سندرم خشکی چشم ها رنج می برند، عمدتا به دلیل عوامل محیطی دچار این مشکل می شوند.

صفحات: 1· 2

ذرت مانند سیب‌زمینی یکی از سبزیجات نشاسته‌ای می‌باشد و در بسیاری از کشورها یکی از منابع اصلی تامین کننده غلات کامل است و از جمله منابع اصلی نشاسته در رژیم غذایی آن‌ها می‌باشد که بخش اعظمی از انرژی روزانه‌شان را تامین می‌کند.

ذرت دارای بیش از صدها گونه متفاوت است و به رنگ‌های بسیار متنوعی وجود دارد. در حقیقت علاوه بر ذرت زرد و سفید، ذرت به رنگ‌های صورتی، بنفش، آبی، قرمز و مشکی نیز وجود دارد. جالب است بدانید اخیراً ذرت‌های چند رنگ هم در کشور آمریکا کشت شده‌اند.

از این گیاه محصولات متعددی مانند نشاسته ذرت، آرد ذرت، شربت ذرت، روغن ذرت، پاپ کورن و … تهیه می‌شود.

ذرت سرشار از ویتامین‌ها و املاح

ذرت سرشار از انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی از جمله انواع ویتامین‌های گروه B مانند: B1 (تیامین)، B2 (ریبوفلاوین)، B3 (نیاسین)، B5 (پانتوتنیک اسید)، B6 (ریبوفلاوین)، B9 (فولات) و نیز ویتامین C می‌باشد. همچنین دارای املاحی چون: پتاسیم، فسفر و منگنز است.

انواع فیبرهای محلول و نامحلول به فراوانی در ذرت یافت می‌شوند و هر 100 گرم از آن 5 درصد نیاز روزانه فیبر را تامین می‌کند؛ که در کاهش کلسترول خون و سرطان کولون کارآمد است.

ذرت بالأخص زمانی که به همراه حبوبات مصرف شود از ارزش غذایی بالایی برخوردار است و می‌تواند نیاز پروتئینی بدن را تامین کند. در هر فنجان از آن 5-6 گرم پروتئین وجود دارد.

ذرت یکی از غلات فاقد گلوتن می‌باشد که می‌تواند منبع مناسبی از نشاسته برای بیماران مبتلا به سلیاک باشد.

صفحات: 1· 2

پروردگار کریم در آیات 23 و 24 سوره کهف سفارش می‌فرماید: «وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیْءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا إِلَّا أَن یَشَاء اللَّهُ …‏»؛ و هیچ‌گاه با قاطعیت مگو که فردا چنین کاری را انجام خواهم داد، مگر آن ‌که آن‌ را وابسته به خواست و مشیت پروردگار نمایی.

از این آیه می‌توان برداشت کرد که گفتن ان‌شاء الله در هر کاری مطلوب است.

علاوه بر این، آیات بسیاری وجود دارند که همین عبارت «ان‌شاء الله» در آنها به نقل از خود پروردگار و پیامبرانش آمده است .

بعضی وقت ها متاسفأنه پیش می آید که برخی افراد خیلی راحت در مورد آینده تصمیم گیری های جدی ای را انجام می دهند و مثلا می گویند در فلان زمان من حتما فلان کار را انجام خواهم داد، با اینکه حتی از پنج دقیقه بعد خود هم خبر ندارند که اصلاً زنده هستند یا نه و یا در آن زمان خاص، آیا شرایط مختلف امکان انجام آن کار را برای آن فرد محقق می سازد یا نه و مسائلی از این قبیل …

لذا یک دستور کلّی در این آیه به مۆمنین گوشزد شده که:

هرگز در مورد كارى نگو «من بعدا آن را انجام مى دهم» وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْء إِنِّی فاعِلٌ ذالِكَ غَداً ؛ ‌بلکه کمی آینده نگر باش و بگو : «مگر اینکه خدا بخواهد : إن شاءَ اللّهُ»

حداقل فایده این کار علاوه بر اینکه خود را در مقابل خداوند متعال خاضع نشان می دهیم آن است که اگر بر فرض در تحقق آن فعل تلاش نمودیم، اما به هر دلیل ممکن نشد که آن را انجام دهیم، خُلف وعده و یا دروغی از ما سر نزده زیرا تحقق آن فعل را مشروط به خواست و اراده خداوند متعال نموده بودیم .

حال بر فرض به علت فراموشی، قولی نسبت به آینده دادیم (به دیگران و یا حتی به خودمان) و تصمیمی گرفتیم ولی بعد به یادمان آمد (با اینکه حتی از چند دقیقه آینده خود نیز آگاه نبودیم) تصمیمی را گرفتیم که هیچ از تحقق آن مطمئن نیستیم ؛در این هنگام که یادت افتاد، پروردگارت را به خاطر بیاور، و بگو: «امیدوارم كه پروردگارم مرا به راهى روشن تر از این هدایت كند.»

« … واذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَى أَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا »

پیام ها:

1 - در سخن گفتن و تصمیم گیرى خدا را فراموش نكنیم .

2 - هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و به طور قطع از انجام كارى هر چند كوچک ، در آینده خبر ندهیم .

3 - به امكانات و توان خود تكیه نكنیم ، كه فراهم بودن مقدّمات ، تضمین كننده انجام قطعى كار نیست ، در آنچه هم یقین داریم ، باید (ان شاءالله) بگوییم .

4 - انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر كارى باید خود را وابسته به اراده ى الهى بداند.

5 - جبران از دست رفته ها لازم است .

6 - پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهى نیاز داشته اند.

7 - اظهار امیدوارى به امدادهاى الهى، از شیوه هاى صحیح دعاست .

8 - هدایت مراحلى دارد و همه آنها به دست خداوند است .

9 - باید راه میان بُر و نزدیك ترین راه به حقّ و صواب را پیدا كرد.

10 - آرزوى رسیدن به رشد برتر، آرزوى انبیاست.

11 - براى انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد.

12 - تداوم ذكر خدا، كوتاه ترین راه رسیدن به رشد است .

روزهای ماه رمضان یکی پس از دیگری در گذرند و تا اندک زمانی دیگر پایان خواهد یافت. کاش روز عید فطر حسرت، طعم ِجانمان را تلخ نسازد. حسرت نشناختن، ندیدن و انجام ندادن.

ماه رمضان فرصتی است برای دوباره دیدن، دوباره فکر کردن و از نو به جهان نگریستن. فرصتی که شاید دیگربار پیش نیاید اگر این رمضان آخرمان باشد. بیایید دوباره به اطرافمان نظاره کنیم. بیایید به گونه‌ای دیگر بیاندشیم. به مسائلی عادی، پیش پا افتاده. رویدادهایی که هر روز با آن سر و کار داریم. مسائلی که بارها و بارها شنیده‌ایم اما … بیایید به ابتدایی‌ترین‌ها بیاندیشیم: به آب، زمین، خوراک، پوشاک. نیازهای اولیه و حیاتی بشر از روز نخست تا واپسین ساعات. بیایید فکر کنیم اگر نباشند چه می‌شود … .

بحران آب را جدی بگیریم!

این جمله را بارها و بارها شنیده‌ایم آنقدر که شاید اولین بار آن را به خاطر نداریم. اما تا کنون چندبار به کنه معنای آن اندیشیده‌ایم؟! شاید ماه رمضان و تشنگی روزهای بلند تابستان فرصتی باشد برای دوباره فکر کردن. در رمضان امسال بیشترین چیزی که مومن روزه‌دار را اذیت می‌کند تشنگی است. حال فرض کنید روزی را که دیگر آبی نباشد یا مقدار آن به قدری کم باشد که جیره‌بندی شود … تصور آن نیز وحشتناک است … زندگی مختل خواهد شد. کولرهای آبی از کار خواهند افتاد، زمین خشک خواهد شد، چرخ صنعت که بستگی مستقیم به آب دارد از کار خواهد افتاد و … خدا چنین روزی را از زمین ما دور سازد. اما آیا تنها دعا کافی است؟؟!

بیایید در این ماه مبارک اندکی بیشتر درنگ کنیم. بیایید اسراف را از خانه‌هایمان دور سازیم که شاید اگر تدبیری نیاندیشیم دیر نباشد بی‌آبی و …

یکی از مقوله‌هایی که در روایات ما بسیار بدان توجه شده است اسراف در آب است. در روایتی زیبا از صادق آل محمد (علیهم السلام) چنین می‌خوانیم: “كسى كه آبى را از نهر فرات [مقصود آب گواراست] براى خوردن بردارد و بعد از نوشیدن، زیادى آن را بیرون بریزد اسراف كرده است".

در حدیثی دیگر از آن بزرگوار گزارش شده است:

پائین ترین مرتبه اسراف عبارتست از:

1ـ دور ریختن آبی كه از آشامیدن اضافه آمده است.

2ـ اینكه لباس كار و لباس بیرونى، یكى باشد.

3ـ دور انداختن هسته خرما پس از خوردن خرما. [از هسته خرما به عنوان غذای گوسفندان استفاده می‌شد و یا از آن نوعی غذا تهیه می‌کردند]

بیایید باور کنیم بحران آب جدی است آن وقت شاید هنگام ظرف شستن، مسواک زدن، حمام نمودن و … شیر آب را یکسره باز نگذاریم. شاید حواسمان را جمع و به قدر کفایت آب در لیوان بریزیم. شاید صدای چکه چکه کردن آب برایمان آزاردهنده شده و به سرعت برای رفع مشکل اقدام کنیم. شاید برای سرگرم کردن کودکان شیر آب را باز نگذاشته تا با آن بازی کنند.

صفحات: 1· 2

امام علی(علیه السلام )شنید، مردی از خوارج «حَروُریّه» (منسوب به حروراء نزدیک نهروان) نماز شب خوانده و قرآن تلاوت می کند، فرمود: «نومٌ علی یقینٍ خیرٌ من صلاه فی شکِّ؛ خواب همراه یقین و ایمان، بهتر از نماز با شک است».در اینجا چرا امام معصوم (علیه السلام) خواب این فرد را بهتر از نماز او دانسته اند؟ مگر در نمازش چه اشکالی وجود دارد؟ مگر شک و ظنش به چه بر می گردد که موجب شده امام راجع به او چنین فرمایند؟ برای روشن شدن مطلب بهتر است به داستانی پیرامون این موضوع اشاره کنیم:

قاری جهنمی

یک چهارم از شب گذشته بود که امیر مومنان علی(علیه السلام) از مسجد کوفه بیرون آمد و به سوی منزل رهسپار گردید. کمیل بن زیاد که از اصحاب خاص و مخلص آن حضرت بود، همراه آن حضرت حرکت می کرد، در راه به در خانه مردی رسیدند، صدای قرآن از خانه وی شنیدند.

او نیمه شب برخاسته بود و قرآن می خواند، علی(علیه السلام) و کمیل شنیدند او این آیه را با صدای دلنشین و پرسوز می خواند: «امّن هو قانت آناء اللّیل ساجداً و قائماً یحذر الاخره و یرجو رحمه ربّه…؛ آیا کسی که در دل شب به اطاعت خدا و سجده و قیام به سر برد و از آخرت ترسان و به رحمت خدا امیدوار است، با کسی که با گناه و کفر زندگی می کند یکسان می باشد؟!» (1)

کمیل در دل خود آهی کشید. صدای دلنشین قرآن، آن هم در دل شب و از لبان یک انسان شب زنده دار، او را به نشاط آورد، ولی چیزی نگفت.امام به کمیل توجه کرد و فرمود: «صدای دلنشین این شخص تو را نفریبد، این قاری قرآن، ازاهل جهنم است که به زودی راز این مطلب را به تو خبر خواهم داد».

کمیل در حیرت و تعجب فرو رفت، از این رو که امام (علیه السلام )از فکر و نیّت او آگاه گشته و گواهی می دهد که آن قاری قرآن از اهل دوزخ است!!

مدتی از این جریان گذشت، تا این که ماجرای خوارج نهروان پیش آمد و آنها بر ضد علی (علیه السلام) اعلام جنگ کردند و در سرزمین نهروان، جنگ خونینی بین سپاه علی (علیه السلام) با سپاه خوارج درگرفت و همه خوارج ـ جز 9 نفر فراری ـ کشته شدند.

کمیل در جبهه همراه علی (علیه السلام) بود، علی (علیه السلام)در حالی که از شمشیرش خون می چکید، به کمیل رو کرد و فرمود: با من بیا سپس هر دو نفر به اتفاق هم کنار کشته ها و سرهای بریده که به زمین افتاده بود رفتند، علی (علیه السلام) سرشمشیرش را بر سر کشته ها می نهاد، تا این که نوک شمشیر را بر سر همان قاری قرآن نهاد و فرمود: ای کمیل امّن هو قانت آناء اللّیل… این سر همان شخصی است که نیمه شب این آیه قرآن را می خواند و تو را مجذوب ساخته بود.کمیل امام را بوسید و از آرزوی جاهلانه خود استغفار کرد.(2)

اینک به نهج البلاغه بنگریم:

صفحات: 1· 2

باز هم شب های پر تب و تاب قدر رسید، بزمی که زمینیان و آسمانیان بر گرد هم می چرخند و نوای “یا الله ، یا الله ” جانی دوباره به عالم رو به افول دنیا می دهد.

یک سال انتظار کشیدیم و عاقبت مفتخرمان کردند به حضور در این  بزم ملکوتی ، امشب حاجات به آسمان می رود و مُهر تأیید خورده بر می گردد، بعضی هایشان همین روزها اجابت می شوند بعضی هایشان سال بعد، بعضی هایشان چند سال بعد، اما دست رد به سینه احدی زده نمی شود، همه و همه مهر اجابت می خورند.

بعضی از این دعاها خیلی قشنگ هستند آنقدر خالص و بی ریا که اشک فرشتگان را در می آورد، اینقدر عمیق و شیرین که ملائکه سجده دوباره بر انسان می کنند.

یکی می گوید خدایا من شکسته تر از آنم که درکت کنم اما می شود خدایی کنی و لحظه ای به قلبم بیای ؟ خدایا می شود نگاهم کنی ؟

یکی زمزمه می کند خدایا دستانم خالیست و نیاز بنده های تو بسیار، خدایا ندارم، می توانم جانم را پیشکش کنم ؟

یکی دلتنگ است و منتظر، سالهاست اشک ریخته و انتظار کشیده، طاقتش تمام شده می گرید: «خدایا حجتت را برسان، خدایا امام زمانمان را برسان، خدایا کودکان غزه ، مردم بی گناه سوریه و عراق فریادرس می خواهند ، خدایا فریادشان را بشنو و جان این عالم بی جان را برسان….»

یکی می گرید خدایا یادت می آید آنروز چقدر با تو لج کردم با همه کوچکیم در برابر همه آسمان ها و زمینت ایستادم و گفتم نمی خواهم بندگی ات را؛ دست از سرم بردار ؟ خدایا امشب آمده ام بگویم اشتباه کردم دستت را آنی از سرم برندار ، من بی تو هیچم، هیچ ….

راستی این شب ها از خداوند چه بخواهیم ؟

خداوند کریم و بخشنده کدام دعای ما را بیشتر دوست دارد ؟

این شب ها چقدر به دعایمان بال و پر دهیم ، به اندازه عزیزانمان ، به اندازه کشورمان ؟ به اندازه هم کیشانمان؟

به اندازه آخرتمان ؟ دعایمان را چقدر وسعت ببخشیم ؟

هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ

مگر پاداش احسان جز احسان است؟

انسان نمی تواند خوشبختی را انتقال دهد، تصاحب کند، بدست آورد، یا مصرف کند. خوشبختی، تجربه ای معنوی می باشد که عبارت است از وقف هر دقیقه از زندگی به عشق، بخشندگی، و قدردانی(دنیس ویتلی)

بله درسته قدردانی!! این واژه چقدر در زندگی ما نقش دارد و در چه درجه ای از اهمیت قرار دارد؟!

چه قدر در برابر احسانی که از دیگران دریافت می کنیم عکس العمل مناسب نشان می دهیم؟!

در خانواده که نگاه می کنیم خیلی اوقات می بینیم که ما جوونا در مقابل زحمات پدر و مادر قدر شناس نیستیم.

بذارید کمی جزیی تر بگویم:

ساده ترینش: مادر غذا درست کرده، سر سفره آورده و اهل خانه از آن می خورند و بدون تشکر و قدردانی از مادر کنار می روند!

پدر و مادر تمام تلاششان را در زندگی می کنند تا بچه ها از امکانات خوبی بهره مند باشند، درس بخوانند و آینده ی خوبی را برای خودشان فراهم کنند اما…. بچه ها به جای تشکر و قدردانی گاه شنیده می شود که می گویند: وظیفشونه! می خواستن مارو به دنیا نیارن!!

جوان شده ایم و رشید و مادر و پدرمان فرسوده و پیر، جای ما با آنان عوض شده، الان آنها نیاز به کمک و دلداری و نگهداری ما دارند. آیا قدردان زحمات و دادن عمر و سلامتی که بر پای ما ریخته اند هستیم یا خدایی ناکرده به فکر بردن آنها در خانه سالمندانیم؟! و ای وای بر ما که اگر چنین تصمیمی داشته باشیم. شک نکنید که آینده ی آرامی نخواهیم داشت!!

سوپر و میوه فروش محله که انصاف را سرلوحه ی کار خود قرار داده؛ هم قیمتای مناسب به مشتری می دهد و هم در مقابل قیمت مناسب جنس خوب می دهد! چند بار از او به خاطر این عملش تشکر کرده ایم و قدردانش بوده ایم؟!

آیا قدردان کسی که اولین بار به ما خواندن و نوشتن را یاد داده است هستیم؟!

صفحات: 1· 2