ادامه »

اربعین سید الشهدا علیه السّلام مصادف با روز بیستم صفر است، شیخ طوسی در کتاب تهذیب و مصباح از حضرت امام حسن عسگری علیه السّلام روایت کرده: نشانه های مؤمن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز گذاردن، که مراد هفده رکعت واجب، و سی وچهار رکعت نافله[مستحب] در هر شب و روز است، و زیارت اربعین، و انگشتر به دست راست نمودن، و پیشانی را در سجده بر خاک نهادن، و بلند گفتن«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»

کیفیت زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام در روز اربعین به دو صورت رسیده:

اول: زیارتی است که شیخ در دو کتاب تهذیب و مصباح از صفوان جمّال روایت کرده، که صفوان گفت: مولایم امام صادق علیه السّلام درباره زیارت اربعین به من گفت: هنگامی که قسمت قابل توجهی از روز برآمده، بخوان:

السَّلامُ عَلَی وَلِیِّ اللَّهِ وَ حَبِیبِهِ السَّلامُ عَلَی خَلِیلِ اللَّهِ وَ نَجِیبِهِ السَّلامُ عَلَی صَفِیِّ اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ السَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ السَّلامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّکَ وَ ابْنُ وَلِیِّکَ وَ صَفِیُّکَ وَ ابْنُ صَفِیِّکَ الْفَائِزُ بِکَرَامَتِکَ أَکْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ اجْتَبَیْتَهُ بِطِیبِ الْوِلادَةِ وَ جَعَلْتَهُ سَیِّدا مِنَ السَّادَةِ وَ قَائِدا مِنَ الْقَادَةِ وَ ذَائِدا مِنَ الذَّادَةِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَکَ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ،
سلام بر ولیّ خدا و حبیبش، سلام بر دوست خدا و نجیبش، سلام بر بنده برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش، سلام بر حسین مظلوم شهید، سلام بر آن دچار گرفتاریها و کشته اشکها، خدایا من گواهی می دهم که حسین ولیّ تو و فرزند ولیّ تو، و فرزند برگزیده توست حسینی که به کرامتت رسیده، او را به شهادت گرامی داشتی، و به خوشبختی اختصاصش دادی، و به پاکی ولادت برگزیدی، و او را آقایی از آقایان، و پیشروی از پیشرویان، و مدافعی از مدافعان حق قرار دادی، و میراثهای پیامبران را به او عطا فرمودی، و او را از میان جانشینان حجّت بر بندگانت قرار دادی، و در دعوتش جای عذری باقی نگذاشت، و از خیرخواهی دریغ نورزید، و جانش را در راه تو بذل کرد، تا بندگانت را از جهالت و سرگردانی گمراهی برهاند، درحالی که بر علیه او به کمک هم برخاستند، کسانی که دنیا مغرورشان کرد، و بهره واقعی خود را به فرومایه تر و پست تر چیز فروختند، و و آخرتشان را به کمترین بها به گردونه فروش گذاشتند، تکبّر کردند و خود را در دامن هوای نفس انداختند، تو را و پیامبرت را به خشم آوردند،
وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةَ الْأَوْزَارِ الْمُسْتَوْجِبِینَ النَّارَ [لِلنَّارِ] فَجَاهَدَهُمْ فِیکَ صَابِرا مُحْتَسِبا حَتَّی سُفِکَ فِی طَاعَتِکَ دَمُهُ وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُهُ اللَّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْنا وَبِیلا وَ عَذِّبْهُمْ عَذَابا أَلِیما السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْأَوْصِیَاءِ أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِینُ اللَّهِ وَ ابْنُ أَمِینِهِ عِشْتَ سَعِیدا وَ مَضَیْتَ حَمِیدا وَ مُتَّ فَقِیدا مَظْلُوما شَهِیدا وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ مَا وَعَدَکَ وَ مُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَ مُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ جَاهَدْتَ فِی سَبِیلِهِ حَتَّی أَتَاکَ الْیَقِینُ فَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،
و اطاعت کردند از میان بندگانت، اهل شکاف افکنی و نفاق و بارکشان گناهان سنگین، و سزواران آتش را پس با آنان درباره تو صابرانه و به حساب تو جهاد کرد، تا در طاعت تو خونش ریخته شد و حریمش مباح گشت خدایا آنان را لعنت کن لعنتی سنگین، و عذابشان کن عذابی دردناک، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند سرور جانشینان، شهادت می دهم که تو امین خدا و فرزند امین اویی، خوشبخت زیستی، و ستوده درگذشتی، و از دنیا رفتی گم گشته، و مظلوم و شهید، گواهی می دهم که خدا وفاکننده است آنچه را به تو وعده داده، و نابودکننده کسانی را که از یاری ات دریغ ورزیدند، و عذاب کننده کسانی را که تو را کشتند، و گواهی می دهم که تو به عهد خدا وفا کردید و در راهش به به جهاد برخاستی تا مرگ فرا رسید، پس خدا لعنت کند کسانی را که تو را کشتند، و به تو ستم کردند، و این جریان را شنیدند و به آن خشنود شدند،
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ أَنِّی وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاهُ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُورا فِی الْأَصْلابِ الشَّامِخَةِ وَ الْأَرْحَامِ الْمُطَهَّرَةِ [الطَّاهِرَةِ] لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجَاهِلِیَّةُ بِأَنْجَاسِهَا وَ لَمْ تُلْبِسْکَ الْمُدْلَهِمَّاتُ مِنْ ثِیَابِهَا وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِیُّ الرَّضِیُّ الزَّکِیُّ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوَی وَ أَعْلامُ الْهُدَی وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَی أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ [أَجْسَامِکُمْ ] وَ شَاهِدِکُمْ وَ غَائِبِکُمْ وَ ظَاهِرِکُمْ وَ بَاطِنِکُمْ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ.
خدای من تو را شاهد می گیرم که من دوستم با آنان که او را دوست دارند، و دشمن با آنان که با او دشمنند، پدر و مادرم فدایت ای فرزند رسول خدا، گواهی می دهم که تو در صلبهای بلندمرتبه و رحمهای پاک نوری بودی، جاهلیت با ناپاکیهایش تو را آلوده نکرد، و از جامه های تیره و تارش به تو نپوشاند، و گواهی می دهم که تو از ستونهای دین، و پایه های مسلمانان، و پناهگاه مردم مؤمنی، و گواهی می دهم که پیشوای نیکوکار، با تقوا، راضی به مقدرات حق، پاکیزه، هدایت کننده، و هدایت شده ای، و گواهی می دهم که امامان از فرزندانت، اصل تقوا، و نشانه های هدایت، و دستگیره محکم، و حجّت بر اهل دنیا هستند و گواهی می دهم که من به یقین مؤمن به شمایم، و به بازگشتتان یقین دارم، براساس قوانین دینم، و عواقب عملم، و قبلم با قلبتان در در صلح، و کارم پیرو کارتان، و یاری ام برای شما آماده است، تا خدا به شما اجازه دهد، پس با شمایم نه با دشمنانتان، درودهای خدا بر شما، و بر ارواح و پیکرهایتان، و بر حاضر و غایبتان، و بر ظاهر و باطنتان، آمین ای پروردگار جهانیان.

ادامه »

به بهانه 27 آذرماه، شهادت آیت‌الله مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه/

مقام معظم رهبری: وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى وحدت در هدف/ تاثیر سخنان شهید مفتح در ترغيب نسل تحصيل کرده به اسلام

مقام معظم رهبری فرمودند: وحدت حوزه و دانشگاه، يعنى وحدت در هدف. هدف اين است كه همه به سمت ايجاد يك جامعه‌ اسلامىِ پيشرفته‌ى مستقل، جامعه‌ى امام، جامعه‌ى پيشاهنگ، جامعه‌ى الگو، ملت شاهد - ملتى كه مردم دنيا با نگاه به او جرأت پيدا كنند، تا فكر تحول را در ذهن خودشان بگذرانند و در عملشان پياده كنند - حركت نمايند. 27 آذر ماه در تقویم جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت روز شهادت آیت‌الله مفتح روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری شده است.



این روز بهانه‌ای شد تا سیری کوتاه بر زندگی این شهید بزرگوار داشته باشیم.

شهيد آيت‌الله دکتر محمد مفتح در سال 1307، در خانواده‌اي روحاني در همدان متولد شد. پس از فراگيري مقدمات، راهي قم شد و در محضر بزرگاني چون امام خميني، علامه طباطبايي و .. استفاده نموده و خود مدرسي بزرگ در حوزه گرديد. 

وی در حاليکه استادي بزرگ در قم بودند، پا به عرصه دانشگاه گذاشته و تا درجه دکترا ادامه تحصيل دادند. شهيد مفتح که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهي و روحاني، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود، ايجاد وحدت ميان اين دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرار داد و در کنار آموزش و تدريس و تربيت نيروهاي جوان به مبارزه با رژيم پهلوي پرداخت.

در سال‌هاي 1340 تا 42، سخنراني‌هاي وی در شهرهاي مختلف در روشن ساختن مواضع نهضت اسلامي و افشاي چهره رژيم پهلوي بسيار مؤثر بود که با آگاهي ساواک اين جلسات تعطيل و ايشان دستگير و مورد آزار و اذيت ساواک قرار گرفت.

محبوبيت و مقبوليت شهيد مفتح در ميان طلاب و دانش‌آموزان موجب شد که او را از آموزش و پرورش اخراج و در سال 1347، به نواحي بدآب و هواي جنوبي ايران تبعيد کنند و بعد از سپري شدن مدت تبعيد نيز از ورود ايشان به قم جلوگيري به عمل آمد و ايشان با اقامت در تهران به تدريس از دانشکده الهيات مشغول شد. ايشان به دعوت انجمن اسلامي دانشجويان امامت جماعت مسجد دانشگاه را عهده‌دار شد. 

ادامه »

گفتگو با حجت الاسلام محمد رضا آقامیری ، قائم مقام و عضو هیئت مدیره موسسه فرهنگی اطلاع رسانی تبیان.

روز وحدت حوزه و دانشگاه» مصادف 27 آذر ماه است .  روزی که یادآور عروج مجاهد خستگی‏ناپذیر و عالم ربانی، شهید آیت‏الله دکتر محمد مفتح است که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود. این شهید والامقام در راه تحقق این آرمان بلند خود که از اندیشه نورانی امام خمینی (ره) برخاسته بود، تلاش‏های بی‏وقفه‏ای انجام داد و دشواری‏های فراوانی را به جان خرید.

به پاس خدمات چشم‏گیر شهید مفتح در راه ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه و لزوم ارتباط، همکاری و هم‏فکری این دو قشر اندیشمند و فرهیخته، روز بیست و هفتم آذرماه، هم‏زمان با سالروز شهادت این عالم بزرگ، تحت عنوان «روز وحدت حوزه و دانشگاه» نام‏گذاری شده است.

به همین منظور گفتگویی با حجت الاسلام محمد رضا آقامیری ، قائم مقام و عضو هیئت مدیره موسسه فرهنگی اطلاع رسانی تبیان  وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی داشتیم که در زیر به آن اشاره شده است .

 به نظر شما لزوم وحدت حوزه و دانشگاه چیست ؟

مسئله وحدت حوزه و دانشگاه در کنار وحدت های دیگری که در جامعه مطرح است از وحدت هایی است  که ما در کشور به شدت به آن نیاز داریم . یکی از مشکلاتی که کشور ما را همیشه عقب نگه داشته و مانعی بر سر راه به مقصود رسیدن است، بحث گسست هاست . مخصوصاً وجود این گسست بین دو رکن علمی و دینی مهم جامعه یعنی حوزه و دانشگاه است .  پیوند ، یکپارچگی ، وحدت همیشه و همه جا و برای هر نظام و جامعه ای ضرورت دارد و هر چه این گسست ها بیشتر شود پیوند ها را از بین می برد و این بسیار خطرناک است .

ادامه »

امام حسین (ع) فرموده‌اند:

بترس از ستم کردن بر کسی که به جز خدا، یاوری ندارد. (بحارالانوار، ج 78، ص 118)

         عطری از حوالی پرچم وزیده است         ما را به سمت مجلس آقا کشیده است

         از صحن هر حسینیه تا صحن کربلا         صد کوچه باز کنید محرم رسیده است

فرا رسیدن ماه محرم، ماه حزن واندوه ،ماه عزا و سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین وهفتاد وتن از یاران باوفایش بر صاحب عزا حضرت بقیه الله العظم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه ) تسلیت باد.

    
بدان که اين ماه ، ماه حزن اهل بيت عليهم السلام و شيعيان ايشان است .

(و از حضرت امام رضا عليه السلام روايت است که: چون ماه محرم داخل مي‏شد پدرم را کسي خندان نمي‏ديد و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي‏شد تا روز دهم چون روز عاشورا مي‏شد آن روز روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي‏فرمود امروز روزي است که حسين عليه السلام شهيد شده است).

ادامه »

دانش‌آموزان در رژيم گذشته
دانش‌آموزان ديروز در رژيم گذشته مورد بي‎مهري قرارگرفته و توانمندي‌ها و توانايي‌هاي آنان ناديده گرفته مي‎شد. خلاقيت، نوآوري و… جايي در رژيم گذشته نداشت، دغدغه اصلي آن رژيم، حاكم ساختن فرهنگ غربي در كشور و گرايش به غرب تحت لواي رسيدن به تمدن و پيشرفت بود.

با چنين تفكري فرهنگ ديني و ملي مورد بي‌توجهي قرارگرفته و با ارزش‌ها و باورهاي ديني مقابله مي‎شد؛ رژيم گذشته تلاش مي‌نمودند دانش‌آموزان را با تشويق به فساد و مراكز فحشاء و

ادامه »

بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحيم                       

به همه برادران و خواهران عزيز، بخصوص برادران و خواهراني که از راههاي دور و شهرهاي ديگر تشريف آورده‏اند، خوشامد عرض مي‏کنم. جلسه، جلسه بسيار شيرين و مطلوبي است؛ زيرا جلسه جواناني است که در صف مقدّمِ تلاشهاي علمي قرار دارند؛ يعني دانشجويان و دانش‏آموزان و معلّمان و اعضاي دفاتر نمايندگي و کساني که سر و کار آنها با علم و معرفت است.

چون جلسه، به مناسبت نزديکي سيزدهم آبان - روز مبارزه با استکبار - تشکيل شده است، خيلي بجاست که درباره مسأله اساسي اين شعار - يعني شعار مبارزه با استکبار - در اين جلسه قدري صبحت شود. اساساً شعارها در يک کشور و در يک نظام، اهميت زيادي دارند و برخورد با شعارهاي مختلف در هر کشوري، از ظرافت و حسّاسيت خاصي برخوردار است. اگر يک ملت يا مسؤولان آن، چگونگي برخورد با شعارها را درست ندانند، به خسارتهاي بزرگي دچار خواهند شد.

البته گاهي شنيده مي‏شود که بعضي بر زبان مي‏آورند، امروز روز شعار نيست؛ روز عمل است. اين، حرف درست نيست؛ اگر چه بعضي از کساني که اين حرف را ادا مي‏کنند، نيّت درستي دارند و مي‏خواهند بگويند فقط با شعار دادن، نمي‏شود کشور را اداره کرد، که حرف درستي است.

ادامه »

به فرموده امام صادق (علیه‌السلام): اگر خداوند، علی(علیه‌السلام) را نمی‌آفرید، از زمان آدم تا روز قیامت، همتایی برای زهرا (سلام‌الله علیها) یافت نمی‌شد.

ستاره‌های چشمک‌زن، ریسمان بسته‌اند آسمان را…

بهشت از رایحه‌ای دلنواز، سرمست می‌شود…

جشنی برپاست از انبوه فرشتگان و کائنات…

امشب، آبروی زمین و آسمان‌ها را در سپیدی پیراهن بخت، ملائک به نزد فاطمه(س) می‌برند؛ امشب، دو دریای بی‌کران به هم می‌پیوندند.

فرشی از پر ملائک، از خانه نبی تا خانه علی، به یُمن قدم‌های زهرا پهن می‌شود…

خانه‌ی نور است، خانه‌ی وحی، خانه‌ی محمد، و آن که به دامادی این خانه می‌آید، علی است. خورشید می‌آید به پیوند ماه؛ و ستاره‌ها نُقل می‌پاشند. ملائک، راه آسمان‌ها را با عطر گُل محمدی فرش کرده‌اند.

بر منبری از نور و روشنایی، جبرئیل خطبه می‌خواند برای علی (علیه‌السلام) و فاطمه (سلام‌الله علیها) و زندگی مهر و ماه آغاز می‌شود…

دست‌های خورشید با دست‌های ماه، پیوند می‌خورد و آسمان، جلوه خورشید و ماه را می‌بیند که تا ابدیت می‌درخشند…

خانه‌ای به اندازه آسمان، میهمان گام‌های مرد و زنی می‌شود که تمام جهان، دلبسته‌ی گام‌های صبورشان خواهد شد…

به راستی، در کجای عالَم خلقت، از ازل تا ابد، همتایی پیدا می‌شد برای فاطمه (سلام‌الله علیها) اگر علی (علیه‌السلام) نبود و کدام گل سرسبد آفرینش، می‌توانست همسری علی (علیه‌السلام) را بپذیرد، اگر فاطمه (سلام‌الله علیها) نبود.

ادامه »

  فقط به خدا تکیه کنید  

  در سالروز شهادت جانسوز حضرت جواد‌الائمه‌(ع) علاوه بر شرکت در مجالس حزن و اندوه، توجه به کلام گهربار آن امام همام، پیوند عاطفی و معرفتی ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت (ع) را رقم می زند. 

 ضمن تسلیت سالروز شهادت حضرت امام جوا‌د‌(ع) چند روایت نورانی را از منشأ جود و کرم  تقدیم می شود.

 *محبوب کیست؟

ادامه »