یكی از مهمترین ویژگی های افراد موفق در زندگی این است كه این افراد یا كاری را آغاز نمی كنند و یا اگر كاری را شروع كردند آن را به پایان می رسانند و اساسا نیز مشكل بسیاری از  افراد این است كه با یك نگاه سطحی در اطراف خود متوجه می شوند كه كارهای ناتمام زیادی  آنها را  احاطه كرده كه اگر آنها را تمام می‌كردند با وضعیت كنونی خود از زمین تا آسمان فاصله داشتند . 

 افراد برای رسیدن به موفقیت دو دسته هستند، عده ای بر این باورند كه رسیدن به موفقیت از هیچ قاعده و قانونی تبعیت نمی كند و هر فردی به راحتی می تواند به موفقیت دست پیدا كند ،در مقابل این گروه عده ای دیگر بر این عقیده اصرار دارند كه قانون موفقیت بسیار پیچیده است و در اختیار هر فردی قرار نمی گیرد و در نتیجه برای تصاحب این قانون  باید یك عمر تلاش

 و كوشش كرد .اما حقیقت این است كه هیچ یك از این دو گروه نمی توانند ثانیه ای  طعم شیرین موفقیت را درك كنند، زیرا خداوند متعال برای رهسپار شدن ما به  سوی خوشبختی و سعادت نسخه ای را نازل كرده است كه در آن راهنمایی ها و توصیه های گهرباری را برای رسیدن به موفقیت بیان كرده است و هر یك از آیات این كتاب الهی با دو شرط می تواند سبب خوشبختی ما در زندگی شود :

1)  به آن یقین و باور داشته باشیم .

2) به یقین و باور خود جامه عمل بپوشانیم .

در طول تاریخ نیز افراد زیادی بوده اند كه با شنیدن تنها یك آیه از آیات الهی تحولی بزرگ در زندگی آنها ایجاد شده و همین سبب شده است كه آنها به اوج قله موفقیت  برسند .

ادامه »

پرسش :
منظور قرآن از هفت آسمان و زمین چیست؟

پاسخ :
با توجه به ظاهر آیات قرآن، آسمان های هفت گانه که در آیات گوناگون به آن اشاره شده است، جزو خلقت جسمانی و جهان ماده هستند.1 بر اساس آیات قرآن، عالم طبیعت، هفت طبقه است که این طبقه ها بر روی یکدیگر قرار گرفته اند.2 نزدیک ترین آنها به ما، آسمانی است که ستارگان و کواکب در آنجا قرار دارند و آن، همان آسمان دنیاست، ولی در آیات قرآن، درباره شش آسمان دیگر سخن به میان نیامده، جز اینکه آمده است این آسمان ها روی هم قرار گرفته اند.3
درباره هفت زمین چند احتمال وجود دارد:
1. منظور، هفت عدد از کرات آسمانی است که ساختمانش از نوع ساختمان زمینی است که ما در آن زندگی می کنیم.
2. منظور از آن همین زمین است که هفت طبقه دارد و طبقه های آن (مانند طبقه های پیاز) روی هم قرار دارند و به تمام کره احاطه دارند و ساده ترین طبقه اش همین طبقه اول است که ما روی آن زندگی می کنیم.
3. منظور، زمین های هفت گانه روی زمین است. جغرافی دانان قدیم، بسیط زمین را به هفت قسمت یا قاره تقسیم کرده اند. این احتمال ها هر یک موافقانی دارد.4
از امام رضا علیه السلامدرباره هفت آسمان و زمین پرسیدند. امام کف دست چپ خود را باز کرد و دست راست خود را در آن قرار داد و فرمود:
این زمینِ دنیاست و آسمانِ دنیا بر بالای زمین، قُبه ای است و زمینِ دوم، بالای آسمانِ دنیا و آسمان دوم، قُبه ای است بر بالای آن و زمینِ سوم بالای آسمان دوم قرار گرفته و آسمانِ سوم، قبه ای است بالای آن و زمین چهارم، بالای آسمان سوم است و آسمانِ چهارم، بر بالای آن قبه است و زمین پنجم بالای آسمان چهارم و آسمان پنجم به بالای آن قبه ای است و آسمانِ ششم، قبه ای است روی آن و زمینِ هفتم، بالای آسمان ششم واقع شده است و آسمانِ هفتم، قبه ای است بالای آن و عرش رحمان تبارک و تعالی بر بالای آسمان هفتم قرار دارد5 و این کلام خدای تعالی است که می فرماید: «الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزّلُ الأَمْرُ بَیْنَهُنَّ؛ خداوند، همان کسی است که هفت آسمان را آفرید و از زمین نیز همانند آنها را. فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می آید». (طلاق: 12)

پی نوشتها:
1. نک: بقره:21؛ اسراء:44؛ مؤمنون:86؛ فصلت:12؛ طلاق:12؛ ملک:3 و نوح:15.
2. «أَ لَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقًا؛ آیا نمى بینید چگونه هفت آسمان را روى هم آفریدیم». نوح: 15
3. نک: تفسیر المیزان، ترجمه: سید محمدباقر موسوى، ج 17، صص 560 و 561.
4. همان، ج 19، 546 و 547.
5. على بن ابراهیم بن هاشم قمى، تفسیر قمى، قم، مؤسسه دارالکتاب، 1404 هـ . ق، ج 2، صص328 و 329.
www.irc.ir

تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که كسانی كه در بخشی از زندگی خود اعمال بد و معصیت الهی، و در  بخشی دیگری ایمان و اطاعت الهی انجام می دهند، به چه نسبت کیفر اعمال بد و پاداش اعمال نیک خود را می بینند، آیا حاصل جمع جبری آن‏ها، تعیین كننده خوشبختی یا بدبختی آنها در آخرت است؟ و آیا اینکه پاداش اعمال نیک و كیفر اعمال نا شایستشان قطعی و ثابت و تغییرناپذیر است یا قابل تغییر می‏باشد؟ یکی از جواب های این سوالات را در بحث “حبط اعمال” می توان یافت. 

“حبط” در لغت به معنای باطل شدن است. و در اصطلاح: “از بین رفتن پاداش عمل نیك، به دنبال گناهی كه در پی آن عمل، انجام گرفته است."حبط در قرآن نیز به همین معنی استعمال شده‏است. علامه طباطبایی(ره) در تفسیر المیزان، واژه حبط را به معنای “عمل بی أجر” و یا “باطل شدن عمل و از تأثیر افتادن آن” به كار برده‏اند و افزوده‏اند كه واژه حبط در قرآن جز به “عمل” نسبت داده نشده‏است.

درباره علت حبط اعمال نیز گفته شده که ممكن است انسانی، عمل نیكی را با همه شرایط صحت انجام دهد، اما همین انسان نیكوكار، در برابر یكی از اصول دین، لجاجت و عناد ورزد. در این صورت، آن عمل نیك به واسطه این عناد و لجاجت یا انحرافِ دیگر، از بین می‏رود و به خاطر آفت زدگی، پوچ و تباه می‏گردد؛ همچون بذری سالم كه در زمین مساعد پاشیده می‏شود و حاصل هم می‏دهد، ولی قبل از این‏كه مورد استفاده قرار گیرد دچار آفت می‏گردد و ملخ یا صاعقه آن را نابود می‏سازد.

ادامه »

خداوند در قرآن کریم  ، سوره رعد ، آیه 21، می فرماید:

« والذین یصلون ما امر الله به أن یوصل و یخشون ربهم و یخافون سوء الحساب ؛(1)

مومنین کسانی هستند که آنچه را خدا دستور اتصال و ارتباطش را داده ، متصل می کنند.»

رسول خدا « صلی الله علیه وآله وسلم » فرمود:

 کسی که به فامیلش صله ی رحم کند ، چه بوسیله ی دیدار با او و یا کمک مالی به او ،

خداوند سبحان به او اجر صد شهید می دهد و برای هر قدمی که بر می دارد ، چهل هزار

حسنه نوشته شده و چهل هزار گناه از او پاک می شود .

 و امام علی « علیه السلام » نیز فرمود:  صله رحم کنید اگر چه به یک سلام کردن باشد. 

و همچنین امام صادق (ع9) فرمود : صله رحم باعث تأخیر اجل و زیاد شدن ثروت و ایجاد محبت در بین خانواده می شود.

منبع : بحارالانوار ، ج 71 ، ص 89، 91 و 105. 

خداوند در مقام مدح  در مورد اهل یقین می فرماید:

« و بالآخرةِ هم یوقنون ؛ و ایشان به آخرت یقین دارند.»

ونبی اکرم« صلی الله علیه وآله وسلم » می فرماید؛ ازجمله چیزهایی که بسیارکم به شما داده شده ، 

صبر و یقین است، و هرکس از این دو ، بهره مند شد ، برایش مهم نیست که روزه روز 

و نماز شب، از دستش برود. و وقتی که از آن حضرت درباره ی مردی که یقینش خوب است

و گناه  ، بسیار می کند و مردی که  یقینش کم است ، ولی در عبادت  ،کوشاست ،

 سوال شد؛ فرمود: هیچ انسانی نیست که گناه نکند ،اما کسی که غریزه اش ، عقل و

 صفتش یقین است ، گناهان ، به او ضرری نمی رسانند ، زیرا هر گناهی بکند ، زود

پشیمان می شود و توبه و استغفار می کند. لذا گناهانش بخشیده می شود و برایش

 یک برتری می ماند که بوسیله آن، وارد بهشت می شود. و نیز می فرماید : یقین کل ایمان است .

منبع : کتاب اخلاق ، ص416 ، باب هشتم / تألیف سید عبدالله شبر ، ترجمه ، محمد رضا جباران.

معیار در میزان تقوا از دیدگاه قران

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (تغابن- 16)
بنا بر اين تا آنجا كه در توان داريد تقواى الهى پيشه كنيد، و گوش دهيد و اطاعت نمائيد، و انفاق كنيد كه براى شما بهتر است، و آنها كه از بخل و حرص خويشتن مصون بمانند رستگار و پيروزند.
تقوا ورزیدن به مقدار توان و استطاعت مفهوم روشنی دارد و ابهامی ندارد زیرا ظرفیت انسان ها متفاوت است و مقدار توان و استطاعت هر کسی نیز مشخص و معلوم است . هر انسانی می داند که میزان توانایی او در رعایت تقوا چه مقدار است . پیام و مراد آیه شریفه این است که هر کس باید ازآخرین حد نیرو و قدرت خود در مراعات تقوا استفاده نماید . ذكر اين نكته نيز لازم است كه دستور به تقوا به مقدار توانايى هيچ منافاتى با آيه 102 سوره آل عمران ندارد كه مى‏گويد: اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ: آن گونه كه حق تقوا و پرهيزكارى است از خدا بپرهيزيد بلكه اين‏ هر دو مكمل يكديگرند، چرا كه در يك جا مى‏گويد: تا آنجا كه در توان داريد تقوا پيشه كنيد و در جاى ديگر مى‏گويد: حق تقوا را اداكنيد مسلم است ادا كردن حق تقوا به مقدار قدرت و توانايى انسان است، زيرا تكليف ما لا يطاق معنى ندارد، هدف اين است كه انسان آخرين كوشش خود را در اين طريق به كار گيرد.
بنا بر اين كسانى كه آيه مورد بحث را ناسخ آيه سوره آل عمران دانسته‏اند در اشتباهند.
اما در مورد عبارت و من یوق شح نفسه ….. ؛ یعنی آنها كه از بخل و حرص خويشتن مصون بمانند رستگار و پيروزند. این توضیح لازم است که شح به معنى بخل توأم با حرص است، و مى‏دانيم اين دو صفت رذيله از بزرگترين موانع رستگارى انسان، و بزرگترين سد راه انفاق و كارهاى خير است، اگر انسان دست به دامن لطف الهى زند و با تمام وجودش از او تقاضا كند و در خودسازى و تهذيب نفس بكوشد و از اين دو رذيله نجات يابد سعادت خود را تضمين كرده است.

ادامه »

خداوند در قرآن کریم می فرماید: 

 ام یحسدون الناس علی ما اتاهم الله من فضله ؛

آیا حسادت می ورزند به مردم برای آنچه که خدا از فضلش ،به مردم ، کرامت کرده است.

حسادت آفتی است که اگر به کسی برسد او را از درون ، سوزانده و عاقبت نابود می کند و حسود به

کسی گویند که از پیشرفت و ترقی دیگران احساس ناراحتی نموده و آرزو می کند که دیگران پیشرفت

 نداشته و اگر خداوند سبحان به کسی نعمتی عنایت کرده آن نعمت از او گرفته شود.

که در این مورد امام علی (ع) می فرماید:

حسود خشمگین است به کسی که به او ظلمی نکرده است .  

وامام صادق (ع) نیز می فرماید:حسد ایمان را می خورد ، چنان که آتش ، هیزم را می خورد.

منبع : کتاب خوبی ها و بدی ها ،  ص 237،240 و 242 ، تألمنبع : کتاب خوبی ها وبدی ها ، ص 241-237 ، تألیف محمد تقی صرفی پور محمد تقی صرفی پور