باورهای غلط زیادی در مورد زندگی وجود دارد و خیلی از آن ها در مورد تمام کردن رابطه است. متاسفانه بسیاری از ما فکر می کنیم هر رابطه ای یا هر زندگی مشترکی ارزش این را دارد که فداکارانه پایش بایستیم حتی به بهای تحقیر خودمان.

در این نوشته می خواهیم علامت های هشداری را مرور کنیم که موقع دیدنشان بهتر است درباره بودن یا نبودن در رابطه تصمیم بگیریم. یادتان باشد گاهی بهتر است خودمان یک رابطه نامناسب را تمام کنیم. این جور وقت ها شکست عاطفی خوردن، بسیار بهتر از ماندن در یک رابطه با یک تلخی مزمن است. اگر با چنین نشانه هایی مواجه شدید به احتمال قوی با یک آدم نامناسب رو به رو هستید و هر طور هست نباید بگذارید این آشنایی به ازدواج برسد یا نامزدی تان ادامه پیدا کند. همه این علامت ها با هم در یک زندگی یا رابطه ناسالم دیده نمی شود.

اگر یک یا دو مورد هم دیده شود الزاما زندگی وحشتناک و پر آسیبی نخواهید داشت اما حداقل آن حد از سالم بودن را که از یک رابطه انتظار می رود، ندارد.

1- مصرف مواد مخدر، مواد روان گردان یا الکل

کسی که در حد اعتیاد این مواد را مصرف می کند، برای ازدواج مناسب نیست. ممکن است این افراد در اوج مصرف با شما خوب و احساسی رفتار کنند، اما به اصطلاح وقت خماری شما روی دیگر سکه را خواهید دید. به این فکر هم نباشید که ازدواج می تواند آن ها را نجات دهد. تجربه روان شناسان و روان پزشکان می گوید این باور غلط است.

2- سابقه درگیری های خشونت بار یا قانون شکنانه

یادتان باشد کسی که قانون را رعایت نمی کند یا با دیگران با خشونت رفتار می کند، روزی حقوق شما را هم زیر پا می گذارد و احتمال دارد در اوج عصبانیت با شما هم پرخاشگری کند.

3- مشغول کار یا تحصیل نبودن کسی که کاری نمی کند، برای ازدواج مناسب نیست. این کار می تواند تحصیل، شغل یا- برای پسرها- سربازی باشد. کسی که شغل یا تحصیل ندارد یا در راستای آن هم نیست، مثلا کنکوری نیست یا به دنبال کاری هم نمی گردد، زندگی بی هدف و نامتعادلی دارد و می خواهد همه معنای زندگیش را از رابطه بگیرد. این برای او و شما خطرناک است.

4- سابقه آسیب به خواهر و برادر یا دیگر اعضای فامیل کسی که دست روی اعضای خانواده بلند می کند، روزی روی شما هم دست بلند خواهدکرد. دور چنین فردی را برای ازدواج خط بکشید.

صفحات: 1· 2

در برخی توصیه های اخلاقی دیده می شود که گفته اند انسان باید خود را در مقابل همه  حقیر و خوار بشمارد ، و این مقابل خود بزرگ بینی و تکبر است ، حال سوال این است که مرز این خود شکنی و تواضع تا چه حد است ؟ آیا ما اجازه داریم برای به دست آوردن فضیلت فروتنی خود را مقابل دیگران حقیر و کوچک کنیم ؟

باید دقت کنیم که در معارف اسلامی برای هر چیزی حد و اندازه ای در نظر گرفته شده است و اینگونه نیست که یک دستور اخلاقی آمده باشد و حدود آن مشخص نباشد و این کوچک شمردن خود برای جلوگیری از تکبّر هم شرایطی دارد . اگر این باور را بدون قید و شرط بپذیریم، معنایش آن است که پیامبر(صلی الله علیه و آله)، امام علی(علیه السلام)، امام حسین(علیه السلام)، زمانی به مدارج بالای اخلاقی دست خواهند یافت که خویشتن را – نعوذ بالله – کم‌ارزش‌تر از ابوسفیان، معاویه و یزید بپندارند!! پیامبران نیز باید دشمنان مشرک خویش را با ارزش‌تر از خود دانسته و هرگز برای خود، مقام و منزلتی برتر از آنان در نظر نگیرند! اما آیا این بزرگواران همین روش و منش را داشتند؟! پاسخ این پرسش را می‌توانیم در سخن پروردگار در قرآن کریم مشاهده کنیم: «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالاَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی فَضَّلَنا عَلى‏ کَثیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُوْمِنین»؛[1] و ما به داود و سلیمان دانشی هدیه کردیم و آن دو عرضه داشتند که ستایش، شایستۀ پروردگاری است که ما را بر بسیاری از بندگان با ایمان خود برتری داده است! همان‌گونه که مشاهده می‌شود، این دو پیامبر بزرگوار، برتری خود را نه تنها بر مردم عادی و بی‌ایمان، بلکه بر بسیاری از مومنان اعلام داشته و به همین دلیل، شکرگزار پیشگاه پروردگار شدند، اما خداوند هرگز آنان را مواخذه نفرموده که چرا حس خودبرتربینی شما را فرا گرفته و چرا این رذیلت اخلاقی را ترک نمی‌کنید؟! بلکه گویا پروردگار با سکوت خود مهر تأییدی بر این گفتارشان زده است!

صفحات: 1· 2

 امام راحل، خمینی عزیز(قدس ‏سره) در مورد مناجات شعبانیه فرمود:‌ «مناجات شعبانیه از مناجات هایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته - نه از این عارف های لفظی - بخواهد آن را شرح کند، و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است …» (صحیفه نور، ج 20، ص‏189.)

فرازی از مناجات شعبانیه:‌ «خداوندا، بر محمد و خاندان محمد درود فرست و آن دم که تو را خوانم، دعایم بشنو؛ و چون تو را ندا دهم ندایم بشنو؛ و آنگاه که با تو راز گویم، به من رخ بنمای که [از همه جهان و جهانیان] به سوی تو گریخته‌ام و در پیشگاهت ایستاده‌ام، نالان و زاران و بی‌برگ و نوا، و به پاداشی که نزد توست امیدوارم. و تو دانی که در دل چه دارم و از نیازم آگهی و نهادم می‌شناسی؛ و کار این سرای و آن سرایم برتو پوشیده نیست. [و تو دانی] آنچه خواهم که به زبانم رانم و بنمایم و خواسته‌ام گویم و آنچه برای سرانجام خویش بدان امیدوارم. »

وقتی انسان های مومن، احترام ماه با عظمت رجب را که ماه رحمت و ریزش فیض الهی است نگه داشتند و مقام و منزلت آن را شناختند با تلاش در راه بندگی خدا و کوشش برای جلب رضایت الهی و نیکی و احسان به بندگان و پرداختن به عبادت هایی چون نماز، روزه، مناجات و شب زنده د اری با تمام شرایط، تلاش کردند، حق این ماه با برکت را ادا کرده اند.

این گونه افراد با تأیید ملائکه شاهد اعمال، از کسانی شمرده می شوند که اهل ماه رجب و به اصطلاح «رجبیّون» هستند، و رجبیّون در روز قیامت از جایگاه و منزلت بسیار والایی برخوردارند، همان طور که امام صادق علیه‏السلام فرمود: «اذا کان یوم القِیامَةِ نَادی مُنادٍ مِن بُطنانِ العَرشِ اَینَ الرَّجَبیُّونَ فَیقُومُ اناسٌ تُضیءُ وُجُوهُهم لِاَهلِ الجَمع عَلی رُوسِهِم تیجانُ المُلکِ وَ ذَکرَ ثَواباً جَزیلاً اِلی اَن قالَ هذا لِمَن صامَ مِن رَجَبٍ شَیئاً وَ لَو یَوماً فِی اَوّلِهِ اَو وَسَطِه اَو آخِرِه؛( وسائل الشیعه، ج‏1، ص‏479)

هنگامی که روز قیامت برپا شود، منادی از بطن عرش ندا می دهد: کجایند رجبیون؟! پس مردمانی که چهره هایشان برای جمعیت [قیامت] می درخشد بر می خیزند و بر سرهای آنان تاج شاهی قرار دارد و آن گاه حضرت، پاداش فراوانی را نام برد تا فرمود: این پاداش ها برای کسی است که در ماه رجب روزه گرفته باشد، گرچه یک روز از اوّلش و یا یک روز از وسطش و یا یک روز از آخرش».  

اعمالی برای بزرگداشت ماه رجب

1 ـ روزه در خصوص روزه داری در این ماه از ناحیۀ ائمۀ اطهار علیهم السلام تأكید بسیار شده است و ثواب دنیوی و اخروی برای صائمین در این ماه بر شمرده اند، از جمله امام صادق علیه السلام فرموده است: «اذا كان یوم القیامة نادی مناد من بطنان العرش أَینَ الرَّجَبیون؟ فیقوم اناس یضی ء وجوههم لأهل الجمع علی رووسهم تیجان الملك و ذكر ثوابا جزیلاً الی أن قال:,هذا لمن صام مِن رجب شیئا ولو یوما من اوّله او وسطه او آخره؛ روز قیامت منادی از بطن عرش صدا می زند: كجایند رجبیون؟ (در این هنگام ) عدّه ای از میان مردم بر می خیزند و این در حالی است كه از چهرۀ آن ها نور می درخشد و (خداوند) بر سر آنان تاج ملائكه را نهاده است. و امام صادق علیه السلام (ثواب زیادی را ذكر كرد تا آنجا كه) فرمود: این مزد كسانی است كه ماه رجب روزه گرفته اند ولو یک روز از اوّل، وسط و یا آخر آن. » 1

صفحات: 1· 2

سالی که گذشت سالی پر از استرس برای همه ما بود سالی که تفاوت چندانی بین تابستان و زمستانش نبود همیشه حرف از کم بودن بارش ها بود و بحران آب، این صحبت ها همه یک طرف و اما دلتنگی ما برای باران و حال و هوای رویای آن یک طرف.

بارش باران روحمان را لطیف می کند از همه غم ها و تنش ها رهایمان می کند و دوست داریم روزها و ساعتها این بارش ادامه داشته باشد. بارش باران یعنی باز شدن درهای رحمت آسمان، و در روایت داریم که موقع بارش باران دعا مستجاب می شود. و حالا آغاز ماه دوم بهار مصادف شده است با آغاز ماه پر از فضیلت رجب، ماهی که رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدنش را به همه مردم مژده می دانند و آن را “ماه ریزش رحمت الهی” توصیف می کردند. پیامبر مکرم اسلام صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله: «رَجَبٌ شَهرُ اللّه الأصَبُّ یَصُبُّ اللّه‏ فِیهِ الرَّحمَةَ عَلى عِبادِهِ»؛ رجب ماه بارش رحمت الهى است. خداوند در این ماه رحمت خود را بر بندگانش فرو مى ‏ریزد. (عیون اخبارالرضا علیه‏ السلام: ج 2، ص 71 ) از ماه رمضان سال گذشته تا الآن روح ما هم، از آلودگی گناهان دچار خشکی و خمودی شده است و چه خوب است که در زیر باران رحمت ماه رجب روح و جان را شستشویی دهیم تا برای ورود به ماه مبارک و با عظمت رمضان آماده شویم. ماه رمضان ضیافتی است که مقدمه می خواهد، آمادگی می خواهد ما عظمتش را خوب درک نمی کنیم اما اگر به سیره اولیا نگاه کنیم می بینیم که آن ها از آغاز ماه رجب تدارک ماه رمضان را می دیدند.

ماهی پر از فضیلت

شاید فضیلت ماه رجب خیلی برای ما روشن نباشد حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که اگر به مضمون آن دقت کنیم به راحتی لحظات نورانی این ماه شریف را از دست نخواهیم داد. رسول خدا «صلی ‌الله‌ علیه‌ و آله» می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى نَصَبَ فِی السَّمَاءِ السَّابِعَهِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَجَبٍ یُنَادِی ذَلِکَ الْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ غَافِرُ مَنِ تَغْفَرَنِی الشَّهْرُ شَهْرِی وَ الْعَبْدُ عَبْدِی وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ.» ( مستدرک‏الوسائل، ج ۷ ، ص 535 )

«خداوند در آسمان هفتم فرشته‌ای را قرار داده که به او «داعی» گویند. چون ماه رجب فرا رسد آن فرشته از سر شب تا صبح ندا سر می‌دهد! خوشا به حال ذاکران و یادآوران خدا، خوشا به حال مطیعان. و خداوند تعالی می‌فرماید: من همنشین کسی هستم که همنشین من است، من مطیع کسی هستم که مطیع من است، من بخشنده کسی هستم که تقاضای بخشش کند. ماه، ماه من، بنده، بنده من، رحمت، رحمت من. هر کس مرا در این ماه بخواند اجابتش می‌کنم، و هر کس از من چیزی طلب کند به او عطا کنم و هر کس از من طلب هدایت کند، او را هدایت می‌کنم. این ماه را ریسمانی بین خود و بین بندگانم قرار دادم، هر کس بدان چنگ زند به من می رسد. » در حدیث شریف آمده است که خداوند متعال در این ماه خواسته ها را اجابت می کند، طلب بخشش را می پذیرد و هر کس که طالب هدایت باشد را هدایت می کند. ما باید به هوش باشیم و لحظه ای از این ماه شریف را از دست ندهیم، بهتر است برای خود برنامه ای داشته باشیم و تا می توانیم بهره بیشتری از این ماه بزرگ ببریم.

بهترین اعمالی که بهتر است در این ماه انجام دهیم عبارتند از:

1- توبه و استغفار در حدیث بالا آمده بود که خداوند متعال در این ماه هر کس را طالب بخشش باشد می بخشد، پس چه خوب است که ما از این فرصت استفاده کنیم با خشوع و خضوع رو به درگاه ربوبیش کنیم و از یک عمر تقصیر و گناه، طلب عفو و مغفرت کنیم، ما نمی دانیم تا کی زنده هستیم شاید ماه رجب دیگری زنده نبودیم پس در همین آغازین روزهای این ماه بزرگ بیایم و توبه کنیم از همه آنچه نباید انجام می دادیم از غیبت کردن ها، تهمت زدن ها، بی عدالتی ها، دروغگویی ها، لحظه ای بیاییم رها کنیم خود را از اسباب لهو و لعب، از موسیقی هایی که مدام در گوش ما نواخته می شود هر جا می رویم با خود می بریمشان، از پرداختن به کارهای لغو که ذره ای به حال ما سودی ندارند، از خداوند متعال بخواهیم خودش ما را از این ناپاکی ها نجات دهد، از آلودگی هایی که ممکن است ما را به قعر جهنم بکشاند. ملّا محسن فیض کاشانی(اعلی اللّه مقامه) فرموده بودند: در عالم مکاشفه دیدم که شیطان نه در ماه مبارک رمضان به غل و زنجیر است که ازماه رجب آن بنده‌ای که توبه می‌کند، شیطان برای او در غل و زنجیر است. یک هاله‌ای می‌آید، اجازه نمی‌دهد شیطان به سمت او بیاید چون بنده در ماه رجب توبه کرده است، در حصن حصین توبه قرار می‌گیرد و شیطان غل و زنجیر می‌شود.

صفحات: 1· 2

از پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم روایت شده است که فرمودند: از اولین شب جمعه در ماه رجب غافل نشوید. زیرا شبى است که فرشتگان آن را «لیلة الرغائب » مى‏نامند. این نامگذارى به این جهت است که هنگامى که یک سوم از شب گذشت هیچ فرشته‏اى در آسمان‏ها و زمین نمى‏ماند مگر این که در کعبه و اطراف آن جمع مى‏شوند. آن گاه خداوند به آنان خطاب می فرماید: اى فرشتگانم هر چه مى‏خواهید از من درخواست کنید.

فرشتگان عرض مى‏کنند: حاجت ما این است که از روزه‏داران رجب درگذرى. خداوند مى‏فرماید: این کار را انجام دادم.

اولین شب جمعه ماه رجب را لیله الرغائب می نامند.

برخی از مکانها چون بیت المقدس و مکه جایگاه  معنوی خاصی دارند و اعمال در آن مکان ها از پاداش و ارزش ویژه ای برخوردار می باشد. برخی از زمان ها نیز چون سحرگاهان، فجر، شب جمعه، لیلة القدر و … از چنین ویژگی های خاص بهره مند هستند و خداوند در آیات و ائمه علیهم السلام در روایات، به ارزش و جایگاه ویژه آنها اشاره کرده اند.

ماه رجب از جمله زمانهای خاص به شمار می رود از جمله ویژگی های انحصاری ماه رجب، لیلة الرغائب است. کلمه «رغائب» به معنای چیزی که مورد رغبت و میل است و نیز به معنای عطا و بخشش بسیار  می باشد. بنابراین معنای اول «لیلة الرغائب» یعنی شبی که توجه به عبادت و بندگی در آن فراوان است و انسان در این شب تمایل زیادی به رفتن به در خانه خداوند و ارتباط و انس با خالق خویش دارد .

معنای دوم، «لیلة الرغائب» یعنی شبی که در آن عطاء و بخشش خداوند فراوان است و انسانها با رو آوردن به درب پر مهر خداوندی و خاکساری در برابر عظمت حق، شایسته دریافت عطا و بخشش بی کرانه حضرت حق می گردند.

صفحات: 1· 2

 داشتن یک زندگی زناشویی  موفق در گرو  آگاه بودن از مهارت های همسر داری است ، وظایفی که زن و و شوهر نسبت به هم دارند  اگر خوب شناخته و انجام شود زوجین یک عمر می توانند در کنار هم خوشبخت و سعادتمند زندگی کنند.

اما نداشتن درک متقابل از خواسته ها و شرایط یکدیگر منجر به طلاق عاطفی ، دوری از همدیگر، نفرت و کینه و  از هم پاشیدگی زندگی می شود.

امام علی(علیه السلام) در کلمات قصار نهج البلاغه (شماره ۱۳۶) در عبارتی کوتاه اما پرمغز می فرماید: جهاد المرآه ، حسن التبعل= جهاد زن، نیکوشوهرداری کردن است.

به تحقیق و با اطمینان می توان گفت تمام رمز و رازهای خوشبختی و سعادت یک زوج مسلمان و مومن در همین عبارت کوتاه نهفته است و شاید بتوان ادعا کرد که پیرامون همین عبارت موجز، مقالات متعدد و حتی کتاب ها نوشت.

در اینجا تعدادی از آداب همسر داری که در روایات آمده است را نقل می کنیم باشد که در پرتو عنایات معصومان علیهم السلام زندگی خوب و خداپسندانه ای را بسازیم.
اظهار محبت بیشتر: ایمان بیشتر
1- پیامبر عزیز خدا صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«كلما ازداد العبد ایمانا ازداد حبا للنسآء (1)؛ هر چه ایمان بنده زیاد شود، محبت [وی] به زن ها نیز زیاد می شود.»

2- امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«كل من اشتد لنا حبا اشتد للنساء حبا (2)؛ هر كس بیشتر دوستدار ما (خاندان عصمت و طهارت) باشد، به زن ها (همسرش) نیز بیشتر دوستی می كند.»

صفحات: 1· 2

ان میوه درخت طبیعت است، میوه درخت دنیا است. تمام امکاناتی که برای ما انسان ها موجود است، در طبیعت و در دنیا موجود است، برای ما خوب شدن در دنیا امکان دارد، وسائل بد شدن و بدتر شدن هم باز در دنیا موجود است. ما که در این دنیا هستیم، روی درخت طبیعت و دنیا هستیم، میوه این درخت هستیم.

این جهان همچون درخت است ای گرام *** ما بر آن، چون میوه های نیم خام

از پیامبر اکرم  نقل شده است: «هنگامى که روز قیامت شود، منادى ندا می‌دهد، انسان‌‏هاى شصت ساله کجا هستند؟ این همان عمرى است که خدا درباره آن فرمود: آیا ما شما را به مقدارى که افراد متذکر شوند، عمر ندادیم»؟!

صفحات: 1· 2

این امر بر کسی پوشیده نیست که همسر خوب یکی از بزرگترین نعمت های خداوند متعال است که باعث آرامش و سعادت ما می شود.

 در همین زمینه پیامبر خدا صلی الله علیه وآله می‌فرمایند: «مِن سَعادَةِ المرءِ‌الزُّوجَةُ‌الصالحة؛(1) از سعادت مرد،‌ داشتن همسر صالح است.» از آنجا كه انسان هر چه بیش‌تر نسبت به همسر شایستة خویش شناخت و معرفت داشته باشد رضایتش از وی بیش‌تر می‌شود، نیاز داریم كه ویژگی ها و صفات یک همسر خوب و شایسته، در فصلی مستقل مورد بحث و كاوش قرار گیرد.

1. ایمان و تدین قال رسول الله صلی الله علیه وآله: «مَن تَزَوَّجَ اِمرَأَةً لا یَتَزوَّجَها اِلّا لِجَمالِها لَم یَرَ فیها ما یُحِبُّ وَ مَن تَزَوَّجَها لِمالِها لا یَتَزِوَّجَها اِلّا لَهُ وَ‌كَلَهُ اللهُ اِلیهِ، فَعَلَیكُم بذاتِ الدّین(2)؛ هر كه با زنی به خاطر زیباییش ازدواج كند دلخواه را در او نبیند و هر كه با زنی به خاطر مال و ثروتش ازدواج كند خداوند او را به همان مال و ثروت واگذارد پس بر شما باد به ازدواج با زنان متدین».

وقتی به این حدیث نورانی دقت می کنیم گیر بسیاری از زندگی های از هم پاشیده این روزها را می بینیم ، بعضی از جوانان برای مال و ثروت طرف مقابل ازدواج میکنند و بعد از گذشت چند صباحی می بینند این زندگی خیلی جدی تر از این حرف هاست و تاب تحمل همدیگر را ندارند و و جدا می شوند ، اما کسی که دیانت و معنویت را اساس انتخاب خود قرار می دهد هر روز بیش از پیش احساس خوشبختی می کند البته به شرطی که  ایمان ها واقعی باشد و فقط برای ظاهر سازی نباشد که آن هم خود ماجرایی دیگر است .

صفحات: 1· 2

قبل از مرگ حالاتی برای انسان رخ می دهد و انسان صحنه ها و چیزهایی را مشاهده می کند که تا قبل از آن توانایی دیدن و صحبت کردن با آنها را نداشت. با توجه به نکات بسیار ظریف و دقیقی که در احادیث به این موضوع پرداخته اند بسیاری از مشکلات مرگ و بعد از مرگ و قبل از مرگ حل خواهد شد.

حالات محتضر

انسان در حالت احتضار و اواخر حضورش در دنیا بین دنیا و برزخ است و گفته می شود یک پایش در دنیا و یک پایش در آخرت است. گاهی به دنیا می آید و گاهی به برزخ می رود ، گاهی بیهوش می شود و به آن عالم اشراف پیدا می کند و گاهی به هوش هست و به این عالم اشراف دارد .در این تغییرحالتها، مسایلی اتفاق می افتد که به بعضی از آنها اشاره می کنم. نکته قابل توجه دیگر آن که بخش قابل توجهی از محدودیت هایی که در عالم ماده هست در عالم برزخ وجود ندارد. در دنیا محدودیت زمانی ومکانی هست و از نظر حواس چیزی قابل ادراک هست که جسم باشد و مکان داشته باشد. در روایتی به نقل از امام علی (علیه السلام) و روایات متعدد دیگر نقل شده در آخرین لحظات عمر، باطن و ملکوت بعضی از چیزها را انسان مشاهده می کند یعنی در آخرین روز از روزهای دنیا و اولین روز از روزهای آخرت ناگهان چهره ای در مقابل انسان آشکار می شود که ناشناس است واز او می پرسد، تو که هستی که من تو را نمی شناسم. پاسخ می دهد من اموال تو هستم که در طول عمرت جمع آوری کردی. اموال انسان یک حقیقت ملکوتی و یک حقیقت ناسوتی دارد. حقیقت ناسوتی و دنیوی آن همین حساب بانکی، زمین ، خانه ، ماشین و … است که آنها را مال دنیا می گویند و آنچه ما می بینیم شکل دنیاییش است. اما شکل برزخی هم دارد که آن شکل با شکل دنیایی فرق می کند. با خانه نمی توان حرف زد اما با شکل برزخی خانه می شود حرف زد. خانه شعور ندارد اما حقیقت ملکوتی آن شعور دارد لذا انسان می تواند با آن محاوره داشته باشد. گفته شده اگر انسان یک بار نماز را ببیند عاشق نماز می شود به گونه ای که شاید از عشق نماز اصلاً خوابش نبرد.

صفحات: 1· 2